Κλείνουμε ένα χρόνο σχέσης και αυτός φέρεται παράξενα, το σεξ έγινε σπάνιο και εξαφανίζεται συχνά

Αγαπητέ Dr Love,

είμαι η Έλενα, 27 ετών και ζω στην Αθήνα. Διαβάζω τα όσα γράφεις στη στήλη σου συμβουλεύοντας γυναίκες για τα ερωτικά τους και είπα να γράψω και εγώ μιας και εχω απελπιστεί με τον φίλο μου.
Για να καταλαβεις την υπόθεση: Είμαι μαζί με τον Γ., ο οποίος πλησιάζει τα 30, σχεδόν ένα χρόνο. Για την ακρίβεια στα μέσα Σεπτεμβρίου έχουμε επαίτειο. Η σχέση μας ήταν μια χαρά, με μερικές περιόδους και φάσεις εξαιρετικες θα έλεγα. Γελάμε, βγαίνουμε όποτε μπορούμε, έχουμε πάει και μερικες εκδρομές (όσο επιτρέπει και η τσέπη μας), το σεξ από καλό και πάνω, σχεδόν πάντα. όλα καλά θα έλεγες, έτσι;

Έλα όμως που εδώ και κανα μήνα περίπου, όσο πλησιάζει δηλαδή η πρώτη μας επαίτειος, ο φίλος μου έχει αρχίσει και αλλαζει. Βρίσκει δικαιολογίές (δεν λέω, σε κάποιες περιπτώσεις που έχω τσεκάρει ίσχυαν οι λόγοι) να μην πολυβρισκόμαστε, ενώ παλιότερα περνούσαμε πολύ΄χρόνο μαζί, βγαίνουμε πιο σπάνια και, το πιο φοβερό, κάνουμε σεξ όλο και πιο σπάνια. Ειδικά το τελευταίο με έχει ανησυχήσει. Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, όταν ξέρεις πως του άνθρώπου σου του αρέσει το σεξ, όταν δεν το κάνει μαζί σου, λογικό δνε είναι να το κάνει με άλλες;

Δεν ξέρω τι να κάνω...νοιώθω σαν να τον χάνω. Βοήθησέ με σε παρακαλώ!

Αγαπητή Έλενα,


πρώτα από όλα, σταμάτα να εκπέμπεις σήματα κινδύνου, σαν να είσαι επάνω σε ναυάγιο. Ότι και να συμβαίνει, δεν μου φαντάζει σαν το τέλος του κόσμου. Ακόμα και αν πρόκειται για το ξέφτισμα μιας σχέσης, ακόμα και για το τέλος της, δεν σημαίνει πως ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή σου. Όπως αναφέρεις, είναι μια σχέση ενός χρόνου.
Οκ, δεν είναι μια...ξεπέτα, αλλά από την άλλη δεν "ακούστηκε" πως ήταν και σχέση ζωής. Αντιμετώπισέ το ψύχραιμα.

Πρώτα από όλα, δώσε του λίγο χώρο και χρόνο. Ίσως νοιώθει πως πιέζεται, όχι υποχρεωτικά από εσένα, αλλά από το γεγονός της συμπλήρωσης του έτους της σχέσης. ίσως να είσαι από΄τις λίγες, ή και η πρώτη "σοβαρή" σχέση του. Ίσως να έχει άλλα θέματα, επαγγελματικά, οικογενειακά...υπαρξιακά, δεν ξερω και εγώ τι, που να τον βασανίζουν.

Δώσε του χώρο να αναπνεύσει και κάποια στιγμή, αν δε δεις αλλαγή μίλα του. Με τρυφερότητα, νοιάξιμο και ειλικρίνια. Όχι με γκρίνια ή πίεση.

Δεν θα ισχυριστώ πως δεν μπορεί, πολύ εύκολα, να έχει μπει στη διαδικασία να "ψάχνεται" αλλού βέβαια. Άνθρωποι είμαστε, έτσι είναι οι σχέσεις μας - άλλοτε (περίπου) όπως τις φανταζόμαστε - το πιο σπάνιο - ενώ άλλοτε, πολύ πιο πεζές και προβλέψιμες. Και το να βαρεθεί κάποιος ή να αναζητήσει άλλες/ους παρτενέρ είναι πολύ φυσιολογικό.

Χρόνος, ειλικρίνεια, αλλά και δύναμη, σε περίπτωση που τα πράγματα δεν είναι όπως θέλεις, χρειάζονται. Και χαμογέλα. Η ζωή δεν είναι μόνο η, εκάστοτε, σχέση μας.


Περιμένω ακόμη περισσότερες ερωτήσεις και ιστορίες σας στο info@queen.dpg.gr