Ιστορίες του Λονδίνου: Ο κόσμος όλος σε μια πόλη λίγο πριν τα Χριστούγεννα

Ζουν πλέον όμως εδώ η κόρη μου, η ξαδέλφη μου και πολλοί φίλοι αγαπημένοι και έτσι έχω παραπάνω λόγους για να την επισκέπτομαι. Και δε ξέρω που να πρωτοπάω και κυρίως που να πρωτομείνω κάθε φορά.

Αυτή τη φορά ήλθα για να κάνω μια διάλεξη στο Business School του Imperial

Και επέλεξα να μείνω για λίγο στη παλιά συνάδελφο και φίλη τη Θάλεια, στο Hamptons court στη καρδιά του πανέμορφου Surrey, και λίγο στη κόρη μου στην αντίθετη πλευρά στο Ealing.

Ο καιρός ήταν καλός μαζί μου και μπόρεσα να δω όλους τους αγαπημένους μου. Αλλά – κυρίως- έζησα μια αλληλουχία από πολυπολιτισμικές συναντήσεις και εμπειρίες που με έκαναν να γοητευτώ ακόμη περισσότερο από αυτή την ξεχωριστή πόλη- χωνευτήρι πολιτισμών- και - ομολογώ - να ζηλέψω λιγάκι.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΧΩΡΙΣ ΕΓΓΛΕΖΟΥΣ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ

Εδώ και λίγα χρόνια έχω ξεκινήσει να δίνω διαλέξεις σε πανεπιστήμια στο εξωτερικό. Κυρίως γύρω από θέματα επικοινωνίας που αποτέλεσε το κύριο αντικείμενο της καριέρας μου τα τελευταία 20 χρόνια. Και έχω μια αγάπη και εξειδίκευση στο Storytelling. Φέτος δε για πρώτη φορά με κάλεσε να μιλήσω για το συγκεκριμένο θέμα και το Imperial, ένα θρυλικό Πανεπιστήμιο που σαν φοιτήτρια μηχανικός ήταν το όνειρο μου να φοιτήσω( αλλά δεν τα κατάφερα) .

Με μεγάλη συγκίνηση λοιπόν πέρασα τις πύλες του «Ναού» των Μηχανικών.

Και μπήκα στην αίθουσα που θα μιλούσα για 2 ώρες με το άγχος φοιτητριούλας. Η έκπληξη μου ήταν όμως τεράστια όταν διαπίστωσα ότι στους 50 που ήταν στην αίθουσα δεν υπήρχε ούτε ένας φοιτητής η φοιτήτρια από την Αγγλία.

Νέα παιδιά με λαμπερά μυαλά από Ασία, Αφρική, Νότια Αμερική και Μέση Ανατολή που έκαναν το MBA τος ήταν το ακροατήριο μου. Και άκουσαν προσεκτικά τις θεωρίες μου, αλλά και ιστορίες με θεούς, θεές και ημίθεους. Ιστορίες με ήρωες του Αισώπου και του Ομήρου, αλλά και του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και του Ντίσνεϊ. Ιστορίες πανανθρώπινες, αλλά και προσωπικές, προσαρμοσμένες στο να τους βοηθήσουν στη δουλειά τους σαν αυριανοί ηγέτες στον ανταγωνιστικό χώρο των επιχειρήσεων.

Και μέσα από αυτή τη γοητευτική έως και ψυχοθεραπευτική διαδικασία τα νέα αυτά παιδιά μου άνοιξαν τη ψυχούλα τους.

Κάτσαμε μια ώρα παραπάνω και πλούτισα την εμπειρία μου με προσωπικές ιστορίες της Priya, του Akhbar, της Nnenα και του Chang. Ιστορίες από νέα παιδιά σαν τα δικά μου, από χώρες εξωτικές, που όλα σχεδόν είχαν τα ίδια όνειρα, αλλά και τις ίδιες αγωνίες.

Τι έχει κάνει η πανδημία, ο πόλεμος και η οικονομική κρίση στις ψυχές αυτές!!! Πόσο έχουν απομυθοποιήσει το κόσμο των επιχειρήσεων και πόσο έχουν ψαλιδιστεί τα φτερά τους και έχουν χάσει το προσανατολισμό και την προοπτική τους. Πόσο ψάχνουν κάποιους ηγέτες.

Απέκτησα έτσι και 4 νέες -και νέους- mentees από το Λίβανο την Ινδία και τη Νιγηρία. 3 χώρες με μεγάλο παρελθόν και δύσκολο μέλλον. Και θα συνεχίσουμε να ανταλλάσσουμε απόψεις και ιστορίες και να μαθαίνουμε, εγώ από αυτούς όπως και αυτοί από μένα…

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ

Στο Λονδίνο βρίσκεις εστιατόρια με απίθανο φαγητό από όλο το κόσμο, αλλά αυτή τη φορά εστίασα στους ανθρώπους.

Ο Julio από τη Κολομβία στη CANELA στο Hampton court και ο Miguel από την Ισπανία στο REINEΤA στο Ealing είναι δυο αυτοδημιούργητοι που τυχαία έχουν αντίστοιχα «concepts».

Φαγητό, τέχνη και μουσική μπερδεύονται σε ένα υπέροχο συνδυασμό και τα μαγαζιά τους μετατρέπονται ξαφνικά σε ατελιέ και γκαλερί τέχνης η σε αίθουσα χορού.

Ενώ το προσωπικό τους είναι περόνες απίθανες. Σαν τον Stan από τη Ρωσία, νέος με ειδικές ανάγκες, που πήρε μερίδιο στο μαγαζί του αφεντικού του Miguel, Η η Αnne, φοιτήτρια και σερβιτόρα από τη Xώρα των Βάσκων που φτιάχνει θεϊκό cheesecake και έχει γίνει η καλλίτερη φίλη της κόρης μου. Ενώ η Μaria η Κολομβιάνα, Barwoman στο μαγαζί του Julio, ντύθηκε Frida Kahlo για να ποζάρει σα μοντέλο στη τελευταία μεξικάνικη βραδιά τέχνης στη CANELA.

Το MEZZET στο Hamptons court με την αυθεντική λιβανέζικη κουζίνα κέρδισε επίσης τη καρδιά μου. Άνθρωποι επαγγελματίες οι ιδιοκτήτες, αλλά με χιούμορ, ζεστοί και φιλόξενοι σε ταΐζουν λιχουδιές και σε κανακεύουν σαν να σε έχουν καλέσει σπίτι τους.

Το εβραϊκό εστιατόριο BALABAYA στο Waterloo ήταν επίσης μια αποκάλυψη με τα ασυνήθιστα tapas του και τη ζεστή φιλοξενία του ( όνομα και πράγμα αφού στα εβραϊκά σημαίνει οικοδέσποινα). Αν πάτε, μη χάσετε τις γαρίδες μπακλαβά, και το crispy κουνουπίδι.

Και βέβαια το Boroughs Market Κυριακή πρωί, μια πανσπερμία γεύσεων και πολιτισμών σε ξετρελαίνει στολισμένο γιορτινά. Αν βρεθείτε κατά εκεί, κλείστε στο Roasty για το κυριακάτικο ψητό σας με θέα το μάρκετ.

Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΤΙΟΡ ΚΑΙ Η ΙΔΙΟΦΥΙΑ ΤΟΥ ΣΕΖΑΝ
Εκτός από τη γαστρονομία του το Λονδίνο φημίζεται όμως και για τις εκθέσεις του.
Και παρόλο που έμεινα σχετικά λίγο, η κόρη μου είχε κλείσει εισιτήρια για 2 από αυτές

Η πρώτη, το “Fabulous World of Dior”, εμπνευσμένη από τη μαγεία των Χριστουγέννων ήταν η βασική ατραξιόν στο Harrods.

Εκεί ο διάσημος Οίκος κατέλαβε τη πιο περίοπτη βιτρίνα, στη Brompton Road, και έχει μετατρέψει to θρυλικό πολυκατάστημα σε ένα μαγικό κόσμο φτιαγμένο με το κλασσικό γλυκό των Χριστουγέννων, το gingerbread, περιχυμένο με απολαυστικό λευκό γλάσσο. Μπισκότα, Λάμψη και Μαγεία !!!

Η έκθεση που περιγράφει την ιστορία του διάσημου Οίκου του, ήταν πραγματικά παραμυθένια. Καπέλα, κουστούμια, φορέματα και τσάντες παρελαύνουν. Ενώ ο ίδιος ο ιδρυτής και δημιουργός, τα όνειρα και τα πατρόν του, οι μοδίστρες και οι πελάτες του εμφανίζονται και χάνονται πάλι μέσα σε αριστουργηματικά φτιαγμένα κουκλίστικα οικήματα που θέλεις να τα αγγίξεις και να τα φας. Μινιατούρες των εμβληματικών κτιρίων του Οίκου στο Παρίσι, με ναυαρχίδα το κτίριο στη θρυλική Rue Montaigne 30.

Ο φωτισμός ονειρικός και η ξενάγηση καταπληκτική. Μάθαμε για την αγάπη του Christian για τα Χριστούγεννα και τα τυχερά αστέρια ( ήταν και προληπτικός και είχε πάντα για γούρι μαζί του ένα αστέρι που βρήκε στο δρόμο). Μας εξήγησαν τον έρωτα του για τα τριαντάφυλλα και το κόκκινο χρώμα.

Και μάθαμε και την ιστορία της κλασικής αγαπημένης τσάντας της πριγκίπισσας Νταϊάνα που την είχε σε όλα τα χρώματα .

Κάθε έκθεμα και μια ιστορία .Ένας κόσμος θαυμαστός στα αλήθεια που ολοκληρώνεται με λαχταριστά cup cakes και αχνιστό καφέ, σοκολάτα η τσαγάκι στο ομώνυμο café…

Βέβαια Λονδίνο χωρίς Tate Modern δεν λέει

Μισή μέρα πέρασα στο αγαπημένο μου Μουσείο με την εκπληκτική θέα στον Τάμεση. Η έκθεση για τη ζωή και τέχνη των Aboriginals στην Αυστραλία ήταν πολύ ιδιαίτερη. ειδικά επειδή την επισκέφθηκα με τη κατά το ήμισυ Αυστραλέζα ξαδέλφη μου.

Αλλά η έκθεση για τον Cezanne ήταν πέραν οποιασδήποτε περιγραφής .

Και όχι μόνο για τα υπέροχα έργα του από όλες τις περιόδους της δημιουργίας του που συγκεντρώθηκαν από συλλογές από όλο τον κόσμο . Αυτό που έκανε την έκθεση αξιοθαύμαστη ήταν το πως πρόβαλλε την ιστορία του μεγάλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου.

« Με ένα μήλο θα καταπλήξω το Παρίσι», υποστήριξε κάποτε ο καλλιτέχνης. Φεύγοντας στα 20 του από την μεσογειακή πατρίδα του στο Aix-en-Provence για τη γαλλική πρωτεύουσα, αυτό ακριβώς έκανε.

Οι δε νεκρές φύσεις του και κυρίως τα μήλα, τα τοπία και οι πίνακες των λουόμενων του έδωσαν την «άδεια» σε γενιές καλλιτεχνών να παραβιάσουν τους κανόνες. Η ιστορία της ζωγραφικής δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια.

Η έκθεση προσπαθεί να «καταλάβει» τον καλλιτέχνη μέσα από τα δικά του μάτια και βιώματα Η ζωή του ξετυλίχτηκε μέσα από ένα αριστοτεχνικό storytelling που αντικατοπτρίστηκε στα έργα του. Και μας ταξιδεύει στον αγώνα του για αναγνώριση ανάμεσα στους συντηρητικούς της εποχής του όπου ο ίδιος ήθελε να επιβληθεί , μέσα όμως από τη δική του μοναδική στιλιστική φόρμα . Αλλά και μέσα από τη φιλία του με τον Έμιλ Ζολά, την ιδιαίτερη σχέση με τη γυναίκα του, και την σχέση του με τις κοινωνικές εντάσεις και τα ταμπού της εποχής.

Η ιστορία ενός ιδιοφυούς καλλιτέχνη μέσα σε ένα υπέροχο Μουσείο ήταν το καλλίτερο κλείσιμο μιας ολιγοήμερης παραμονής σε μια πανέμορφη και ιστορική πόλη ...