Οι πολιτικοί και οι ψευτο-ιδεολογίες τους

Εβδομάδες τώρα, δεν μπόρεσαν να κάτσουν σε ένα τραπέζι οι πολιτικοί αρχηγοί και σαν μεγάλοι άνθρωποι, να καταφέρουν να βρουν μία λύση. Είναι γιατί ο κάθε ένας εκπροσωπεί και κάποιες ιδεολογίες, κάποια πιστεύω, ένα κόμμα που βασίζεται σε κάποιες αρχές και που δεν θα μπορούσε κανένας εκπρόσωπός του, να τα πουλήσει (Μην κουνάτε το κεφάλι )

Νιώθω, πως τα πολλά λεφτά, οι μεγάλες μεταγραφές πια, πέρασαν από το ποδόσφαιρο στην πολιτική. Όλοι για μία θέση στη βουλή.

Τι και αν πριν από μερικές μέρες έβγαιναν στα κανάλια διάφοροι εκλεγμένοι και μη και τα έβαζαν με τα υπόλοιπα κόμματα; Τι και αν κατηγορούσαν τα λάθος προγράμματα και τις ψεύτικες υποσχέσεις; Τι και αν πριν από χρόνια κάποιοι έφυγαν απο μία παράταξη γεμάτοι απογοήτευση και ξαφνικά ξαναγυρίζουν πρώτα για το κοινό καλό;

Που πήγαν οι υποσχέσεις; Τα πιστεύω; Οι πολίτες που πριν από ένα μήνα ψήφισαν όσους ψήφισαν για όλα όσα εκπροσωπούσαν; Που πήγαν οι διαφορές τους;

Θα μου πέιτε γιατί; Πότε μας υπολόγιζαν και θα μας υπολογίσουν τώρα; Πότε μία υπόσχεση έπρεπε και να τηρηθεί; Πότε κάποιος πλήρωσε για τα ψέμματά του; Ακριβώς επειδή δεν έπαθαν, δεν έμαθαν και όλας και ακριβώς επειδή κάποιες αξίες χάνονται εύκολα στο βωμό μίας καρέκλας, εύκολα εκεί που φώναζαν, τώρα χαμογελάνε. Εκεί που δεν άντεχαν ένα κόμμα, τώρα ανοίγουν την πόρτα με πολύ θράσος και καθόλου ειλικρίνεια.

Πάντα για το κοινό καλό, αλλά κανείς δεν έχει το θάρρος να πει πως είναι για προσωπιική ματαιοδοξία.

Λυπάμαι ειλικρινά όπως θα τραγούδούσε και η Έλλη Κοκκίνου