Τα όνειρα μας, οφείλουμε να τα κρατάμε ζωντανά

Συνήθως, στην μικρή ηλικία, στην εφηβεία και αργότερα στα φοιτητικά χρόνια, τα όνειρά μας, έχουν να κάνουν με μία επαγγελματική αποκατάσταση αλλά και με μία ζωή όμορφη, γνωρίζοντας τον έρωτα της ζωής μας.

Με το πέρασμα των χρόνων, με την πραγματικότητα να ανοίγεται μπροστά μας και τις υποχρεώσεις να τρέχουν καθημερινά, τα όνειρα γίνονται μικρά και κάποια στιγμή, μπαίνουν σε ένα μικρό κουτάκι που θα ανοίξουμε όταν θα είμαστε έτοιμες.

Μπορεί στα 20 να βάζουμε στόχους για το πως θα είμαστε στα 30, στα 30 για το πως θα είμαστε στα 40 αλλά δυστυχώς, τις περισσότερες φορές τα όνειρα μεταφέρονται για αργότερα, λες και τα χρόνια περνάνε αργά, λες και θα μας περιμένουν. Λες και τα απρόοπτα αλλά και οι υποχρεώσεις θα σταματήσουν κάποια στιγμή να υπάρχουν στο μέλλον.

Λάθη, μεγάλα λάθη, για όλα εκείνα τα όνειρα που μπορεί να αφήσαμε πίσω μας, που μπορεί να αναβάλαμε και ουσιαστικά δεν είχαμε την τόλμη με όποιες συγκυρίες και αν μας έτυχαν, δεν καταφέραμε να κρατήσουμε τον στόχο μας και τα όνειρά μας ζωντανά.

Πόσες φορές δεν έτυχε να ακούσετε από τους μεγαλύτερούς σας, να λένε, πως αν είχαν τα χρόνια σας, θα τα είχαν κάνει όλα διαφορετικά; Πόσες φορές δεν δειλιάσατε να κάνετε αυτό που θέλατε για χρόνια γιατί οι περιστάσεις δεν σας άφησαν;

Αυτό που αλλάζει συνήθως στη μεταφορά των ονείρων μας από χρόνο σε χρόνο, είναι να μην ζούμε περισσότερο αυτό που θα θέλαμε και θα μας έκανε ευτυχισμένες.

Ζηλεύουμε εκείνους που τολμούν, αλλά δεν δημιουργούμε μόνοι μας τις συνθήκες για να προχωρήσουμε τη ζωή μας, όπως θα θέλαμε.

Δεν υπάρχει κατάλληλη χρονική στιγμή για τα όνειρά μας.

Τα όνειρα, είναι εκεί και μας περιμένουν.

Τα όνειρα, θέλουν διάθεση για ζωή και αποφάσεις που απλά πρέπει να πάρουμε, για να μπορέσουμε να πούμε στον εαυτό μας κάποια στιγμή, πως καταφέραμε να έχουμε τη ζωή που πάντα επιθυμούσαμε.