Τον αγαπάς τον άντρα σου;

Τον άντρα μου τον αγαπώ!!!

Αυτό είναι σίγουρο. Έχουμε ζήσει και τόσα πολλά, έχουμε περάσει περισσότερα, που δεν θα μπορούσε να μην είναι ο άνθρωπός μου. Το άλλο μου μισό!

Δεν γίνεται να είσαι με κάποιον αν δεν τον αγαπάς! Αν δεν τον έχεις ερωτευτεί παράφορα, αν δεν έχεις κλάψει, αν δεν έχεις ζήσει μαζί του έντονες στιγμές, αν δεν έχεις ξεπεράσει τα όριά σου για εκείνον!!!

Παρόλο που μπορεί όμως, να έχεις κάνει για εκείνον αλλά και με εκείνον τα πάντα, έρχονται τα χρόνια, η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις που σε κάνουν να σκληραίνεις και να αλλάζεις!

Να παίρνεις τον ρόλο που δεν θα επέτρεπες ποτέ στον εαυτό σου να έχει!!

Αυτά είναι ΣΤΙΓΜΕΣ θα μου πεις, που όμως σε κάνουν να μεγαλώνεις περισσότερο απ' όσο είσαι! Σε κάνουν να φθείρεσαι και μαζί και η σχέση σου που αν δεν έχει γερά θεμέλια, μπορεί και να γκρεμιστεί!

Γιατί οι άντρες παραμένουν παιδιά ενώ εμείς γινόμαστε οι μαμάδες τους! Ένας παρατηρητής που σε κάθε ευκαιρία θα γκρινιάξει γιατί o άλλος δεν ωρίμασε όσο εμείς!

Μπορεί λοιπόν κάποιες φορές ο ένας να μην θέλει να βλέπει τον άλλον, αλλά όλα αυτά είναι στιγμιαία, γιατί ουσιαστικά δεν μπορείς να σκεφτείς την ζωή σου χωρίς εκείνον. Γιατί όσο και να γκρινιάξεις, όσο και αν κάποιες φορές νιώθεις πως για όλα τρέχεις εσύ, αυτό που σώζει τελικά την σχέση, είναι ο αυθορμητισμός του, η φαντασία του, οι εκπλήξεις του, που σε συγκινούν και σε κάνουν να θυμάσαι και να αναπολείς την εικόνα που κάποτε σε έκανε ευτυχισμένη!

Την εικόνα που έλιωνες στην αγκαλιά του!!!