Quarter-life crisis: Τα στάδια που διανύεις μέχρι να καταλάβεις τι θέλεις να κάνεις με τη ζωή σου

Αν βρίσκεσαι λίγο πριν ή λίγο μετά το «κατώφλι» των thirties, αν η σκέψη πως τα 40 είναι πιο κοντά από τα 20 σου προκαλεί πανικό, αν δυσκολεύεσαι να ισορροπήσεις στην ενήλικη ζωή, αν αισθάνεσαι καιρό κολλημένη στο ίδιο σημείο, ανήμπορη να διεκδικήσεις αυτά που επιθυμείς για εσένα, πάρε μία βαθιά ανάσα και σκέψου πως τουλάχιστον δεν είσαι η μόνη. Υπάρχει σίγουρα κάποιος στην παρέα, το γραφείο, τον περίγυρό σου, ο οποίος διανύει την ίδιο Γολγοθά με εσένα, δηλαδή ένα quarter-life crisis.

Τι είναι το quarter-life crisis; Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς πώς κινείται ο κόσμος γύρω σου, ποια είναι η θέση σου σε αυτόν τον κόσμο, ποια είσαι και ποια θα ήθελες ιδανικά να γίνεις. Και ακριβώς επειδή πρόκειται για μία σπουδαία αποκάλυψη στη ζωή σου, επιφέρει αναπόφευκτα ένα «ντόμινο» αρνητικών συναισθημάτων, όπως άγχος, αβεβαιότητα και ανασφάλεια, -κυρίως για το μέλλον. Μάλιστα, όσο πιο σίγουρη ήσουν για τον εαυτό σου, πριν ξεσπάει η «μπόρα» του quarter-life crisis, τόσο πιο έντονες θα είναι οι αναταραχές, οι αλλαγές και η απογοήτευση που θα βιώσεις, για όσο διαρκέσει αυτή η φάση.

Στην πραγματικότητα, το quarter-life crisis είναι ένα πολύ άβολο «κουκούλι» το οποίο σε προετοιμάζει μέχρι να βγεις -ξανά- στον κόσμο ως πεταλούδα. Είναι ένα μεταβατικό, life changing στάδιο όπου πρέπει να επανεφεύρεις τον εαυτό σου, να αποφασίσεις πώς και προς τα πού θα συνεχίσεις να πορεύεσαι. Και παρότι δεν έχεις την παραμικρή ιδέα που θα σε οδηγήσει αυτό το roller coaster, να είσαι βέβαιη πως «ξετυλίγεται» μέσα στα στάδια που έχουμε συγκεντρώσει στην παρακάτω λίστα που.

#1 Μία συνειδητοποίηση σαν χαστούκι που ανοίγει το «κουτί της Πανδώρας»

Ένα quarter-life crisis ξεκινά στιγμιαία και απροσδόκητα, από κάτι εντελώς ασήμαντο ή και όχι, το οποίο σου κάνει trigger και σταδιακά κορυφώνεται. Ξεσπάει όπως ένα χαστούκι που δεν το περιμένεις, όπως μία αναλαμπή, μία δυσάρεστη αναλαμπή που προκύπτει από τη συνειδητοποίηση πως «άλλα είναι εκείνα που αγαπώ, για αλλού, για αλλού ξεκίνησα». Βλέποντας φίλους να παντρεύονται, να κάνουν παιδιά, οικογένεια, μεγαλεπήβολες επενδύσεις, να αλλάζουν θέσεις εργασίας σαν τα πουκάμισα και τρόπο ζωής εν μία νυκτί, αναρωτιέσαι τι κάνεις λάθος και στα 30 επιμένεις να ζεις ανώφελα, απερίσκεπτα, λες και είσαι φοιτήτρια, απλώς με δικό της εισόδημα. Ξαφνικά αισθάνεσαι πως έχεις βγει εκτός πορείας, πως δεν υπάρχει πορεία, πως πηγαίνεις σημειωτόν και πιθανότατα δεν θα φτάσεις ποτέ εκεί που θέλεις με τον ρυθμό και την κατεύθυνση που έχεις πάρει. Οι βεβαιότητες και ο μικρόκοσμός σου καταρρέουν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, η εικόνα που είχες σχηματίσει για τον μελλοντικό εαυτό σου μοιάζει άπιαστη και ανοίκεια, έντονα bad vibes σε κυριεύουν και εσύ νιώθεις σαν μόλις να άνοιξες το «κουτί της Πανδώρας».

#2 Το σκοτεινό τούνελ της αμφισβήτησης που οδηγεί σε μία νέα εποχή στη ζωή σου

Το δεύτερο στάδιο ενός quarter-life crisis αποτελεί και την πιο δύσκολη πίστα, καθώς είναι η στιγμή που θα κρίνει πόσο θα διαρκέσει αυτή η δοκιμασία. Στη δεύτερη πίστα θα κατακάτσει η συνθήκη που βιώνεις, θα γίνει ένας βάλτος και θα «βουτήξεις» για τα καλά μέσα σε αυτή, δίνοντας καθημερινά μία άνιση μάχη με υπαρξιακά ερωτήματα που δεν επιδέχονται εύκολες και γρήγορες απαντήσεις. Ποια είμαι; Πού πάω; Ποια θέλω να γίνω; Και κυρίως, πώς θα τα κάνω όλα αυτά; Να τα «τινάξω» όλα στον αέρα για να εκτρέφω αγελάδες στα Νησιά Φερόε ή να βολευτώ στην ασφάλεια ενός corporate περιβάλλοντος μέχρι τα βαθιά μου γεράματα, ελπίζοντας σε μία αξιοπρεπή σύνταξη; Αυτή η συνεχόμενη αμφισβήτηση προς πάσα κατεύθυνση, θα σε οδηγήσει σε ένα προσωπικό αλλά αναγκαίο τέλμα, θα σε δοκιμάσει τόσο που αναμφίβολα κάποια στιγμή θα χάσεις την πίστη στον εαυτό σου. Αυτός είναι ο σκοπός άλλωστε, να χάσεις την πίστη για να ανακαλύψεις λόγους να πιστέψεις ξανά σε εσένα. Και κάπως έτσι, εκεί που θα νομίζεις πως ο κόσμος σου έχει γκρεμιστεί και όλα έχουν τελειώσει, θα ξυπνήσεις ένα πρωί και θα καταλάβεις πως οι συνθήκες δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ιδανικές, για να σηματοδοτήσεις μία νέα αρχή στη ζωή σου.

#3 Αφήνοντας πίσω ένα ασήκωτο φορτίο και κάνοντας ένα βήμα day by day

Η στιγμή που θα πεις «ΩΠΑ φτάνει» και θα σταματήσεις να μηρυκάζεις, τριγυρίζοντας στα συντρίμμια της προ-quarter-life crisis ζωής σου, θα έχεις σημάνει και την αρχή του τέλους για αυτόν τον existential Γολγοθά. Κακά τα ψέματα. Το τέλος δεν θα έρθει από τη μία μέρα στην άλλη, δεν θα ξυπνήσεις ένα πρωί και όλα θα είναι ρόδινα. Αντιθέτως, εσύ θα πλησιάζεις day by day προς το τέλος του quarter-life crisis, δίνοντας χρόνο στον εαυτό σου, κάνοντας υπομονή και επιλογές που σε οδηγούν μόνο μπροστά. Ακόμη και αν δεν έχεις καμία απολύτως ιδέα προς τα πού θέλεις να κατευθυνθείς, δεν πειράζει και δεν σε νοιάζει. Δεν έχεις σκοπό να χάσεις άλλο τον καιρό σου. Εσύ θα κάνεις ένα μικρό βήμα κάθε μέρα, ένα βήμα που θα σε φέρνει όλο και πιο κοντά στη γυναίκα που θέλεις να γίνεις, ακόμη και αν δεν μπορείς ούτε καν να φανταστείς πώς μοιάζει αυτή η γυναίκα. Όλα θα γίνουν υποφερτά και πιθανά, ο φαύλος κύκλος θα μετατραπεί σε μία ευθεία που ανυπομονείς να διανύσεις, μία ευθεία με πολλές προοπτικές. Θα έχεις αφήσει πίσω ένα ασήκωτο φορτίο, δηλαδή τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες του παρελθόντος και θα έχεις διδαχθεί ένα πολύτιμο μάθημα για το μέλλον: Να δέχεσαι τα πράγματα όπως έρχονται.

#4 Ένα happy end που σε κάνει να νιώθεις ακόμη πιο σίγουρη για τον εαυτό σου

Το αίσιο κλείσιμο ενός quarter-life crisis έρχεται όπως το happy end μίας ταινίας, εκεί που δεν το περιμένεις και σε ανύποπτο χρόνο. Εσύ σαν άλλη πρωταγωνίστρια ανατρέχεις στο παρελθόν, νοσταλγικά καρέ διαδέχονται το ένα το άλλο στο μυαλό σου, θυμάσαι το φοβισμένο κορίτσι που χρόνια ή μήνες πριν προσπαθούσε να βρει τα πατήματά της και νιώθεις περηφάνια και ικανοποίηση που κατάφερες να κερδίσεις αυτή την εσωτερική μάχη, να βγεις νικήτρια. Ακόμη δεν έχεις εξακριβώσει πού θα πας, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις, αν θα ζήσεις στην Κυψέλη, τη Γλυφάδα ή τα Νησιά Φερόε, εσύ νιώθεις πιο σίγουρη από ποτέ για τον εαυτό σου και τις δυνατότητές του. Δεν φοβάσαι πια να μετακινηθείς, να προσαρμοστείς όπου χρειάζεται, να αναθεωρήσεις, να τα κάνεις όλα ρημαδιό για να τα χτίσεις ξανά από την αρχή, ώστε να σου ταιριάζουν καλύτερα. Έτσι και αλλιώς, για να παραφράσω και τον τίτλο μιας ταινίας που μάλλον αγαπάς πολύ, πλέον ξέρεις πως «η ζωή ξέρει και εσύ την εμπιστεύεσαι».

Μπορεί το quarter-life crisis να είναι μία επώδυνη περίοδος, ένας εμφύλιος με εσένα την ίδια, όμως, όταν καταφέρεις να την υπερβείς και να την κοιτάξεις από μία ασφαλή χρονική απόσταση, θα συνειδητοποιήσεις πως ήταν από τις πιο δημιουργικές φάσεις της μέχρι τώρα ζωής σου. Όχι επειδή σε σκληραγώγησε και σου αποκάλυψε την πραγματικότητα στις κανονικές της διαστάσεις, αλλά επειδή σου έδωσε την ευκαιρία να αναπτύξεις εσωτερικούς μηχανισμούς, οι οποίοι θα σε βοηθούν να πηγαίνεις παρακάτω, ακόμη και όταν νομίζεις πως έχεις χάσει τον δρόμο σου ή πως όλα έχουν τελειώσει.