Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, στο Εθνικό

Θυμάμαι σαν και τώρα τον θείο μου, που μου έφερε δώρο το βιβλίο της Άλκης Ζέη, «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου». Έκανα το πρώτο μου ξενύχτι διαβάζοντας το, σε μια νύχτα, ώσπου ξημέρωσε. Είναι πάντα ένας μικρός φάρος μέσα μου, που άλλαξε την ζωή μου. Σήμερα και σε άλλες παραστάσεις, οι ήρωες γίνονται σάρκινοι και ο λόγος τους προφέρεται, στο Θέατρο Rex, από την παιδική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στη σκηνή του Κατίνα Παξινού. Με τι χαρά θα πάρω τις κόρες μου να πάω και με τι αγωνία θα περιμένω να μου πουν τη γνώμη τους, αν άσκησε την ιδία γοητεία σε εκείνες, όπως σε μένα, δεκαετίες –που μοιάζουν χθες- πίσω.

Είναι 28 Οκτωβρίου 1940, στην Ελλάδα, ταχτοποιημένων νοικοκυραίων του μόχθου και της αξιοπρέπειας. Η κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, ανατρέπει τη ζωή του εννιάχρονου Πέτρου, που βλέπει τον κόσμο να αλλάζει και το δικό του σύμπαν να ανατρέπεται. Ο Πέτρος, όλοι οι Πέτροι μέσα μας, θα συνεχίσει να μεγαλώνει, να ανακαλύπτει τον κόσμο έξω και μέσα του, θα αφήνεται στην περιπέτεια και στη μυητική διαδικασία του όπως γίνεται τα αγόρι, άντρας και γύρω του η σκοτεινιά του πολέμου, της Κατοχής, της αδικίας, του παραλογισμού, θα τον κάνουν να ανακαλύψει την μεγαλύτερη αγάπη απ όλες. Την αγάπη στην πατρίδα.

Πόσο πολύτιμη η γραφή της Αλκης Ζέη! Πόσο! Αγγίζει τα παΐδια σαν χάδι, σαν αεράκι δροσερό, μιλώντας του για αλήθειες και ιστορία αποτρόπαια.

Το έργο διασκευάστηκε για το θέατρο και παρουσιάζεται με τη σκηνοθετική υπογραφή του Τάκη Τζαμαργιά.

Νομίζω πως είναι η παράσταση που επιβάλλεται να δούμε με τα παιδιά μας, εμείς, οι μανάδες μιας συγκριμένης γενιάς, που ανακύψαμε τον κόσμο μέσα μας, σαν τον Πέτρο, με τις λέξεις της Άλκης Ζέη.