Συνέντευξη με τον Patrick Tatopoulos-Τον Έλληνα production designer των μεγάλων επιτυχιών του σινεμά

Υπάρχει πάντα αυτή η μεγάλη προσμονή, λίγο πριν κάνεις συνέντευξη με έναν άνθρωπο που έχει θριαμβεύσει στο χώρο του. Ο Patrick Tatopoulos είναι σίγουρα ένας από αυτούς. Πόσες φορές δεν έχεις βυθιστεί στα μαγικά σύμπαντα των αγαπημένων μας ταινιών φαντασίας, σε κόσμους με σκοτεινά πλάσματα και ήρωες που ξεχωρίζουν για τη φυσιογνωμία τους, τα κοστούμια και τα αξεσουάρ τους που γίνονται αναπόσπαστο μέρος του χαρακτήρα τους; Πίσω από αυτά τα επιβλητικά σκηνικά, την μαγευτική ατμόσφαιρα και τα ειδικά εφέ κρύβεται πάντα μία ολόκληρη ομάδα ανθρώπων που φροντίζει να φτάσει η ψευδαίσθηση αυτή στα μάτια και τα αυτιά μας όσο πιο αληθινή γίνεται. Και κάπως έτσι ταξιδεύουμε και εμείς σε κόσμους με super ήρωες και διάσημους «κακούς».

Holly Waddington: Η βραβευμένη με Oscar ενδυματολόγος του «Poor Things» στο Queen.gr

O Γαλλοαμερικανός Patrick Tatopoulos ξεκίνησε την καριέρα του ως production designer και σκηνοθέτης σε μία παραλία της Νέας Μάκρης, όπως μου λέει υπερασπλουστεύοντας το τεράστιο ταλέντο του. Από σχεδιαστής εικονογραφίσεων στο περιοδικό Surf + Ski βρέθηκε με ένα μικρό portofolio να ταξιδεύει στο Λος Άντζελες έχοντας κλείσει ραντεβού με εταιρίες παραγωγής. Τόσο απλά περιγράφει το βήμα στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, που τον οδήγησε στη δημιουργία πολλών μεγάλων επιτυχιών, όπως οι ταινίες «Bram Stoker’s Dracula» (1992), «Se7en» (1995), «Ημέρα ανεξαρτησία» (1996), «Dark City» (1998), «Το χρονικό του σκότους» (2004), «Ζωντανός θρύλος» (2007) και πολλές ακόμη.

Ο Patrick Tatopoulos θα βρίσκεται στη χώρα μας με αφρομή το TEDxAthens Conference 2024 και μαζί μιλήσαμε για τη συνεργασία του με κουρφαίους σκηνοθέτες, όπως ο Alex Proyas και ο Roland Emmerich, για τη βιομηχανία του σινεμά στα μακρινά 90s και 00s, για τον μοναδικό κόσμο των special effects και φυσικά για το Batmobile!

Ο Patrick Tatopoulos στο Queen.gr.

Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στη Γαλλία αλλά ζήσατε και στην Ελλάδα των 80s. Νιώθετε ακόμα συνδεδεμένος με τη χώρα με κάποιον τρόπο;

Γεννήθηκα από Γαλλίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα, αλλά μεταξύ μας νιώθω 60% Έλληνας και 40% Γάλλος. Αγαπώ πολύ τη Γαλλία. Ωστόσο, νιώθω πολύ συνδεδεμένος με την Ελλάδα και τους ανθρώπους!

Πώς ξεκινήσατε την καριέρα σας και κάνοντας αυτό το τεράστιο βήμα στον αμερικανικό κινηματογράφο;

Ξεκίνησα ουσιαστικά την καριέρα μου στην Ελλάδα, σε μια παραλία έξω από την Αθήνα, στη Νέα Μάκρη. Ένας φίλος μου, μου σύστησε ένα αμερικάνικο περιοδικό που ονομάζεται Cinefex. Ήταν όλα σχετικά με τα ειδικά εφέ και τη δημιουργία ταινιών γενικότερα. Αυτό το περιοδικό ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Μπορούσα να δω γλύπτες και ζωγράφους να δημιουργούν πλάσματα και εφέ για ταινίες και αυτό με ενέπνευσε. Αγόρασα λίγο πηλό και σμίλευσα μια χούφτα πλάσματα, τα ζωγράφισα, τράβηξα φωτογραφίες, αγόρασε ένα αεροπορικό εισιτήριο και πέταξα στο Hollywood. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Ξεκινήσατε την καριέρα σας τη δεκαετία του '90 και δημιουργήσατε αυτή τη μεγάλη κινηματογραφική αισθητική που θαυμάζουμε μέχρι και σήμερα. Πόσο διαφορετική ήταν τότε η βιομηχανία;

Τότε, η τεχνολογία ήταν πολύ διαφορετική και ο κινηματογράφος ήταν πολύ διαφορετικός. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, δεν χρησιμοποιούσαμε υπολογιστές. Κάθε σχέδιο γινόταν στο χέρι. Μολύβια, μαρκαδόροι, σε χαρτί. Εξακολουθεί να μου λείπει εκείνη η εποχή, αν και ασπάζομαι τη νέα τεχνολογία με την οποία εργάζομαι σήμερα.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας σας δουλέψατε με τόσους πολλούς σπουδαίους σκηνοθέτες και δημιουργήσατε ολόκληρους κόσμους για εμάς. Έχετε κάποιο προσωπικό αγαπημένο project;

Αν μιλάτε για το κομμάτι του σχεδιασμού, θα πω το Dark City με τον Alex Proyas. Αυτή η ταινία θα είναι για πάντα σημείο αναφοράς για μένα. Είναι μια καλτ ταινία που ενέπνευσε ακόμη και τους κινηματογραφιστές του Matrix. Ο Alex Proyas είναι μια δημιουργική ιδιοφυΐα και δουλεύοντας μαζί του σε αυτήν την ταινία, με δίδαξε ότι δεν υπήρχαν δεσμοί ή όρια στον σχεδιασμό ταινιών. Έχοντας πει αυτό, θα είμαι επίσης για πάντα ευγνώμων και για τον Roland Emmerich. Θα παραμείνει ο πρώτος σκηνοθέτης, που με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε την ευκαιρία, όταν ήμουν ακόμη αρχάριος. Ο Zack Snyder είναι άλλος ένας σκηνοθέτης, ο οποίος μου έδωσε την απίστευτη ευκαιρία να επανεφεύρω τον κόσμο του Batman και αυτό από μόνο του θα παραμένει πάντα μια πολύ μοναδική ευκαιρία στη ζωή μου.

Μια αστεία ιστορία σχετικά με το «Godzilla» που δεν γνωρίζει ίσως ο κόσμος, είναι ότι ο κεντρικός ήρωας έχει το όνομα του πατέρα σας, Nick Tatopoulos. Πώς έγινε αυτό;

Αυτό συνέβη πολύ απλά στην πραγματικότητα. Ο Roland Emmerich με κάλεσε στο γραφείο του πριν ξεκινήσουμε την προετοιμασία για την ταινία και μου είπε «Patrick, σε πειράζει αν δώσουμε στον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα το όνομά σου; Παρατηρήσαμε ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να πουν σωστά το ελληνικό σας όνομα, κατακρεουργώντας το συνέχεια! Πιστεύουμε ότι θα είναι αστείο αν δώσουμε στον Matthew Broderick το όνομά σου, δίνοντάς του το ίδιο ακριβώς πρόβλημα που έχεις στη ζωή σου». Φυσικά είπα ναι, αλλά ήθελα το μικρό του όνομα να είναι το όνομα του πατέρα μου, Nicolas, Nick στα αγγλικά. Ο πατέρας μου δεν το έμαθε ποτέ μέχρι που τον πήγα στον κινηματογράφο στο Παρίσι και το άκουσε στη μεγάλη οθόνη. Σοκαρίστηκε και, χαριτολογώντας είπε αμέσως «δεν με ρώτησαν ποτέ, θα τους κάνω μήνυση! Χαχα!». Έγινε για ένα υπέροχο διαχρονικό οικογενειακό αστείο!

Εντός της βιομηχανίας του κινηματογράφου -και όχι μόνο- το όνειρο όλων είναι να παίξουν κάποια στιγμή με το Batmobile. Κάνατε κάποιες τροποποιήσεις στην έκδοση, βασιζόμενος σε αυτό που δημιουργήσατε για το «Batman v Superman»;

Ο σχεδιασμός του Batmobile είναι μια πολύ σπάνια ευκαιρία. Μέχρι σήμερα μόνο έξι εκδόσεις, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου, έχουν δημιουργηθεί για ταινία. Έκανα τη δική μου εκδοχή έχοντας περισσότερο στο μυαλό μου ένα Tank-car, που μπορεί να πάει από τη λειτουργία Formula 1, χαμηλά στο έδαφος, σε αυτοκίνητο off road, ανεβάζοντας την ανάρτησή του. Πάντα ένιωθα ότι τα προηγούμενα Batmobiles, όσο εκπληκτικά ήταν, δεν έμοιαζαν ποτέ «σέξι», όταν προσγειώνονταν από ένα άλμα. Ήθελα πολύ αυτό το αυτοκίνητο να είναι ευέλικτο, τραχύ, σκληρό και βρώμικο.

Έχετε εργαστεί και ως σκηνοθέτης και ως production designer. Ποιο αγαπάτε περισσότερο; Πρέπει να είναι δύο πολύ διαφορετικές εργασίες για έναν άνθρωπο.

Αν έπρεπε να διαλέξω ένα από τα δύο, θα επέλεγα τη σκηνοθεσία. Η σκηνοθεσία μου δίνει την ευκαιρία να συνεργαστώ πιο στενά με την ιστορία και να αναπτύξω τους χαρακτήρες με τους ηθοποιούς. Είναι μια συναρπαστική δουλειά και το σπουδαίο είναι ότι τίποτα από αυτά δεν με εμποδίζει να ασχοληθώ με το σχεδιασμό και την εμφάνιση της ταινίας. Ένας σκηνοθέτης έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει τον δικό του κόσμο και να τον χειραγωγήσει για το όραμα και την ιστορία του. Αυτό για μένα είναι το καλύτερο και των δύο κόσμων. Η σχεδιαστική εμπειρία ήταν πολύ ικανοποιητική, γιατί είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με μερικούς από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του κλάδου. Μου δίδαξαν πολλά και έχω μάθει πολλά. Τελικά, οι ταινίες είναι αυτό που λατρεύω να κάνω και οποιαδήποτε δουλειά μέσα σε αυτές μου ταιριάζει.

Τι πιστεύετε για τον κινηματογράφο σήμερα και την εξέλιξη των ειδικών εφέ; Ένας σχεδιαστής μπορεί να είναι ακόμα αυθεντικός και δημιουργικός; Εννοώ ότι σε πολλές από τις ταινίες σας στο παρελθόν μιλούσατε για την τεχνητή νοημοσύνη και τώρα είναι εδώ.

Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι πριν από μερικά χρόνια δούλευα σε ένα έργο σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη. Το «I Robot» του Issac Asimov είναι μια από τις πιο δυνατές ιστορίες για την τεχνητή νοημοσύνη και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να είναι δυνατή. Η άποψή μου για την τεχνητή νοημοσύνη είναι ότι δεν πάει πουθενά. Με κάθε νέο εργαλείο, στην αρχή φοβόμαστε, αλλά νομίζω ότι εάν το AI χρησιμοποιείται σωστά, μπορεί να είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα! Ωστόσο, αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι εμείς ως άνθρωποι γινόμαστε τεμπέληδες με κάτι τέτοιο. Το έχω βιώσει προσωπικά. Η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης με έκανε να σκέφτομαι λιγότερο μερικές φορές και να δουλεύω λιγότερο, επειδή το αποτέλεσμα φαινόταν να έρχεται πιο γρήγορα και συχνά καλύτερα, αλλά αυτό δεν είναι πάντα καλό. Πιστεύω ότι το να ανακαλύπτουμε, να κάνουμε λάθη, να ξανασκεφτούμε τις ιδέες στο δημιουργικό μας μυαλό, είναι μια πολύ σημαντική πτυχή του σχεδιασμού. Το AI είναι άμεσο και φαίνεται να παρακάμπτει μεγάλο μέρος της διαδικασίας σκέψης μας. Είναι καλό αυτό; Πες μου εσύ.

Μία μέρα στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη είναι μία διαδρομή στην παγκόσμια ιστορία τέχνης

Είμαι σίγουρη ότι είναι μια πραγματικά εξαιρετική εμπειρία για εσάς που επιστρέφετε εδώ στην Ελλάδα και έχετε την ευκαιρία να μιλήσετε για την καριέρα σας. Πώς είναι αυτή η εμπειρία του TEDxAthens Conference 2024 μέχρι στιγμής;

Χαχα! Η γυναίκα μου θα ήθελε πολύ να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση, αλλά δεν την αφήνω! Ξέρω ότι με έχει καταπιεί ζωντανό αυτή η διαδικασία. Είναι μια πολύ νέα εμπειρία για μένα, και μια πρόκληση. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που ήθελα να κάνω αυτή την ομιλία στο TEDxAthens. Ο πρώτος λόγος είναι ότι θέλω να μοιραστώ με τους ανθρώπους το πάθος μου για τον σχεδιασμό ταινιών, που για μένα είναι περισσότερο μια συναισθηματική διαδικασία παρά μια τεχνική. Αλλά επιτρέψτε μου να σας πω, ο δεύτερος λόγος για τον οποίο το κάνω αυτό είναι επειδή προσπαθώ να προκαλώ συνεχώς τον εαυτό μου. Αυτό το Ted Talk πρέπει να είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις μου μέχρι σήμερα! Το να στέκεσαι μόνος και να μιλάς μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό πρέπει να είναι μια από τις πιο ικανοποιητικές αλλά και τρομακτικές εμπειρίες! Πιστεύω, ωστόσο, ότι δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να προκαλούμε τον εαυτό μας στη ζωή. Αυτό είναι που μας κρατάει ζωντανούς.

*Ο Patrick Tatopoulos θα μιλήσει ζωντανά στο TEDxAthens Conference 2024 στις 5/10/2024, Πειραιώς 260.