Marseaux: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να ακούς ότι με την τέχνη σου βοηθάς κάποιον»
Ανανεώθηκε:
Φωτογραφία: Λευτέρης Παρτσάλης
Lefteris_PartsalisH Marseaux μιλάει στο Queen.gr για το νέο της άλμπουμ «Witch», τη διαδρομή της στη μουσική βιομηχανία, τη φιλία ζωής με τον Solmeister και όλα όσα ονειρεύεται να κατακτήσει... πριν κλείσει τα 25.
Δυναμική, ταλαντούχα, ευαίσθητη, εκρηκτική, καλλιτέχνης με την πιο «επίκαιρη» σημασία της λέξης και με μια έμφυτη ευγένεια που είναι ευδιάκριτη από τα πρώτα κιόλας λεπτά που συνομιλείς μαζί της. Έτσι ακριβώς θα περιέγραφα τη Marseaux, μια από τις δημοφιλέστερες τραγουδίστριες της Gen Z, η οποία στα 23 της χρόνια διαγράφει ανοδική πορεία στην εγχώρια μουσική βιομηχανία, καταφέρνοντας να ξεχωρίσει ανάμεσα στα άλλα «παιδιά θαύματα» της γενιάς της.
Τα τραγούδια της «Βότκα βύσσινο», «Μαύρο καρέ κοντό», «Bootycall», «Αν το λες αγάπη αυτό», «Το τανγκό της Μαρσό», «Ξανά» κ.ά) φιγουράρουν συχνά στα charts και μετρούν εκατομμύρια streams στο Spotify αλλά και σε άλλες μουσικές πλατφόρμες. Για να είμαστε ειλικρινείς, καμία από εμάς δεν φανταζόταν να τραγουδά με πάθος «φέρε τη βότκα, φέρε το βύσσινο» όμως η Marseaux κατάφερε ανεπιτήδευτα να μας μυήσει στη μουσική της κουλτούρα, γεννώντας μας νέα συναισθήματα μέσα από τα τραγούδια της.
Η Marseaux είναι παράδειγμα δύναμης και αποδείχτηκε τις φορές που μίλησε για τον χαμό της μαμάς της
Marseaux: Η ταλαντούχα «μάγισσα» της μουσικής βιομηχανίας αποκαλύπτεται
Το νέο της άλμπουμ «Witch» μας παρουσιάζει την πιο ώριμη εκδοχή της -καλλιτεχνικά-και αποδεικνύει πως η 23χρονη αφήνει στο πέρασμά της μια νεραϊδόσκονη η οποία σε συνδυασμό με τη νεανικότητα που αποπνέει κάνουν τη Marseaux ένα κορίτσι που ήρθε για να μείνει.
H Marseaux μιλά στο Queen.gr για το νέο της άλμπουμ «Witch», τη διαδρομή της στη μουσική βιομηχανία, τη φιλία ζωής με τον Solmeister και όλα όσα ονειρεύεται να κατακτήσει.
Στα 23 σου χρόνια έχεις διαγράψει μια αξιοζήλευτη πορεία στην εγχώρια μουσική βιομηχανία και πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησες το νέο σου album «Witch». Aν γύριζες πίσω το χρόνο υπάρχει κάτι που θα άλλαζες; Αν ναι ποιο είναι αυτό και γιατί.
Ναι θα άλλαζα ίσως τις αμφιβολίες και τις ανασφάλειες που είχα όταν ξεκινούσα τις οποίες μετέδιδα και στους συνεργάτες/φίλους μου και κυρίως στον Solmeister. Πρέπει να υπάρχει σιγουριά, αυτοπεποίθηση και καλή διάθεση μέσα στην ομάδα για να διευκολυνθεί η δουλειά όλων και εγώ, λόγω των ανασφαλειών μου, δεν είχα αυτά τα στοιχεία. Ίσως να τους κούρασα λίγο τα πρώτα χρόνια!
Έχεις δηλώσει επανειλημμένα πως νιώθεις ευγνώμων για όσα ζεις μέσα από τη δουλειά σου. Ποιο είναι το μεγαλύτερο ευτύχημα και αντίστοιχα το μεγαλύτερο μειονέκτημα στη ζωή μιας τραγουδίστριας;
Για μένα το μεγαλύτερο ευτύχημα είναι όταν μου λένε άλλοι άνθρωποι ότι τους βοήθησα.
Έχω ακούσει πραγματικά πολύ όμορφα λόγια που θα τα κουβαλάω για πάντα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να ακούς ότι μέσα από την τέχνη σου, αυτό που αγαπάς και κάνεις με τόση λαχτάρα, βοηθάς κάποιον άλλον στην ζωή του.
Βρίσκω το νόημά μου ως άνθρωπος κάθε φορά που γίνεται αυτό. Το μειονέκτημα μπροστά στο ευτύχημα είναι πραγματικά μηδαμινό, αλλά θα έλεγα το θέμα της ιδιωτικότητας. Πρέπει να είμαι λίγο πιο προσεκτική στο τι κάνω και που πάω και κάποιες φορές με ενοχλεί το ότι πρέπει να το σκέφτομαι, αλλά είναι αναπόφευκτο, αν αποφασίσεις να εκτεθείς.
Συγκαταλέγεσαι στις πιο δημοφιλείς καλλιτέχνιδες της Gen Z και το κοινό σου σε στηρίζει έμπρακτα σε κάθε βήμα. Πώς φαντάζεσαι καλλιτεχνικά την Μarseaux σε 5 χρόνια από σήμερα;
Με το κοινό μου, να τραγουδάμε, να κλαίμε, να γελάμε όπως τώρα. Δεν θέλω κάτι παραπάνω!
Αν μπορούσες να τραγουδήσεις στο venue των ονείρων σου ποιο θα ήταν αυτό;
Είδα πριν λίγες μέρες την εμφάνιση της της Lana Del Rey στο Coachella, με την guest εμφάνιση της Billie Eilish και έκλαιγα 1.5 ώρα. Πραγματικά, what a time to be alive! Στα όνειρα μου λαμβάνω και εγώ μέρος σε αυτό το φεστιβάλ και πιο συγκεκριμένα σε αυτό το act.
Tι το ξεχωριστό έχει η Gen Z -καλλιτεχνικά – σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές;
Κάπως νιώθω ότι ψάχνεται πολύ μουσικά, είναι πιο open minded σε νέους ήχους και μουσικά είδη. Θεωρώ πως η Gen Z έχει «γεννήσει» μεγάλους καλλιτέχνες που θα εκτιμηθούν πολύ τις επόμενες δεκαετίες.
Ο Solmeister είναι ο συνεργάτης-κολλητός-ψυχολόγος και «μπαμπάς σου». Θεωρείς πως η γνωριμία-συνεργασία σας είναι καρμική; Πώς κατάφερες να διαχωρίσεις το φιλικό κομμάτι από το επαγγελματικό;
Είναι σίγουρα καρμική και σίγουρα θα γεράσουμε ο ένας πλάι στον άλλον. Είναι το σημαντικότερο κομμάτι στην ζωή μου αυτός ο άνθρωπος. Η αλήθεια είναι πως μου πήρε λίγο καιρό να διαχωρίσω το φιλικό από το επαγγελματικό κομμάτι και η διαδικασία αυτή μάλιστα πέρασε μέσα από άπειρες προστριβές.
Πλέον όμως, όταν κάνουμε δουλειά, κάνουμε δουλειά, με τα κεφάλια μέσα. Βγαίνουμε από τον ρόλο του φίλου και μπαίνουμε στον ρόλο του «μουσικού soulmate». Μόλις η δουλειά ολοκληρωθεί, όλα συνεχίζουν κανονικά!
Έχεις αναφέρει πως μαζί με τον Solmeister δοκιμάσατε να συνεργαστείτε με άλλους συνθέτες ωστόσο δεν κατάφερες να αποδώσεις στα τραγούδια τους. Είναι οι WNC το γούρι και η σταθερά σου;
Το WNC είναι η μουσική και κανονική οικογένειά μου. Με αυτούς ξεκίνησα, με αυτούς μεγάλωσα, με αυτούς ονειρεύτηκα. Στους Solmeister και το WNC έχω βρει το κλειδί της ευτυχίας και -κατά πως φαίνεται- της επιτυχίας. Ό,τι άλλο κι αν δοκίμασα, ένιωθα πως δεν ήμουν ο εαυτός μου! Γιατί να αλλάξεις λοιπόν κάτι που δουλεύει και σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο;
Με ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς στο άμεσο μέλλον και γιατί;
Με την Μαρίνα Σάττι. Πραγματικά την θαυμάζω στα πάντα. Είναι μεγάλη καλλιτέχνιδα και είμαι πραγματικά μεγάλη φαν της. Από τότε δε που τη γνώρισα προσωπικά, την αγάπησα ακόμη περισσότερο!
Η απώλεια της μαμάς σου (η οποία στήριζε απόλυτα την καλλιτεχνική σου φύση) ήταν κινητήριος δύναμη για να παλέψεις για μια θέση στην εγχώρια μουσική βιομηχανία;
Κατά κάποιον τρόπο.
Βασικά η απώλεια της μαμάς μου, μου ξύπνησε το αίσθημα της επιβίωσης όποτε αναγκαστικά έπρεπε να ποντάρω κάπου και δίνοντας αφοσίωση στο τραγούδι, ευτυχώς δικαιώθηκα.
Με πίστευε παρά πολύ και αυτό ήταν που στην πορεία μου έδωσε δύναμη να καταφέρω να πιστέψω και εγώ σε μένα.
Υπάρχει κάτι που θεωρείς πως πρέπει να αλλάξει στον χώρο;
Τα κριτήρια που κάνουν ένα καλλιτέχνη διάσημο. Θεωρώ πως στην Ελλάδα στερούμαστε ελαφρώς αισθητικής.
Είσαι ένα πολύ δημοφιλές κορίτσι στα social media και μετά από τόσα χρόνια παρουσίας έχεις πει πως έχεις μάθεις να αψηφάς τα hate comments. Γιατί θεωρείς πως κάποιος μπαίνει στη διαδικασία να σχολιάσει αρνητικά ένα άλλο άτομο; Aπαντάς στα σχόλια που δέχεσαι;
Στην αρχή απαντούσα και με επηρέαζαν κιόλας. Πλέον αν απαντήσω, το κάνω με χιούμορ. Θεωρώ πως κάποιος μπαίνει στην διαδικασία του να σχολιάσει αρνητικά ένα άλλο άτομο, απλά για να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του. Ανέκαθεν οι ανασφαλείς άνθρωποι ένιωθαν καλύτερα με το να μειώνουν τους άλλους. Ωστόσο ένα αρνητικό σχόλιο που γίνεται με επιχειρήματα και θετική διάθεση, είναι πάντα καλοδεχούμενο.
Τι είναι αυτό που σε πληγώνει; (Αν υπάρχει) Η κακή κριτική; To να μην έχεις αποδώσει εσύ ένα κομμάτι όσο καλύτερα μπορείς;
Φυσικά με πληγώνει το να μην έχω αποδώσει εγώ όπως θα ήθελα. Δεν αρέσει σε όλους αυτό που κάνεις άλλωστε. Σκοπός είναι να δίνεις εσύ το 100% για τον εαυτό σου και το κοινό που πιστεύει σε σένα. Η δίκη μου απόδοση και μόνο αυτή μπορεί να με απογοητεύσει ή να με χαροποιήσει.
Ποιο κομμάτι σου ξεχωρίζεις και γιατί;
Το «Τανγκό της Μαρσό». Είναι το αγαπημένο μου κομμάτι μακράν. Είναι γραμμένο για την μανούλα μου και αποτελεί μία από τις λίγες φορές που ένιωσα πως με τον Solmeister κάναμε πραγματική τέχνη.
Έχεις μιλήσει ανοιχτά για το πόσο σε βοήθησε η ψυχοθεραπεία να ξεπεράσεις τις σκοτεινές περιόδους της ζωής σου. Κατά τη γνώμη σου είναι αυτό ένα θέμα ταμπού στην Ελλάδα;
Θεωρώ πως ναι, αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω τα βήματα που έχουν γίνει προς το καλύτερο. Τουλάχιστον ο κύκλος μου και γενικά τα νέα άτομα που γνωρίζω είναι πολύ υπέρ της ψυχοθεραπείας.
Mελλοντικά σχέδια;
Καλή μουσική, πολλή μουσική και πολλά ταξίδια.
Η Marseaux αποδεικνύει περίτρανα πως έχει πολλά να «πει» μέσα από τη μουσική της και ανυπομονούμε να δούμε αλλά (και να ακούσουμε!) την αξιοθαύμαστη εξέλιξή της.
Ευχαριστούμε θερμά το Forget About It για τη φιλοξενία.
Στη gallery που ακολουθεί θα βρεις περισσότερες φωτογραφίες.
Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης
Bloggers
