Malcolm & Marie: Η αναζωογονητικά ωμή ιστορία ενός καθημερινού ζευγαριού
«Γιατί, όσο και να αγαπιούνται δύο άνθρωποι, μερικές φορές, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να πληγώνουν ο ένας τον άλλον. Ακόμα και ηθελημένα»
Είχα καιρό να δω μία ταινία, όπως το Malcolm & Marie. Η πρόταση δεν έχει καμία υπερβολή. Δεν αναγράφεται υπό την έννοια μίας εσκεμμένης παρουσίασης της παραγωγής ως κάτι το φαντασμαγορικό, αλλά ως μία απλή περιγραφή της ιδιαιτερότητας που βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία της και πίσω από την παρουσίαση και το τελικό αποτέλεσμα που φτάνει τελικά στις οθόνες μας.
Το Malcolm & Marie κυκλοφόρησε στις 5 Φεβρουαρίου στο Netflix και πολύς κόσμος ασχολήθηκε εξαρχής μαζί του. Όχι τόσο για τη Zendaya που, ναι, είναι ένα κορίτσι πολύ γνωστό στην παγκόσμια showbiz, αλλά για το γεγονός ότι ξέφυγε από τα καλούπια του μικρού, πιο Instagrammable κοριτσιού και άνοιξε τις πύλες της καλής, κλασικής υποκριτικής, βρίσκοντας στην πορεία τον John David Washington.
Σε ασπρόμαυρη σκηνοθετική διάθεση, η ταινία παρουσιάζει τη ζωή ενός ζευγαριού υπό το χρονικό πλαίσιο ενός φοβερά τεταμένου και εναλλασσόμενου συναισθηματικά βραδιού. Η κάμερα καταγράφει συνδυάζοντας το θεατρικό με το κινηματογραφικό με έναν σαφώς πιο μοντέρνο τρόπο και σου δημιουργεί την αίσθηση ότι παρακολουθείς θέατρο στον κινηματογράφο.
Φαίνεται ότι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Sam Levinson το μόνο που ήθελε να κάνει είναι να μεταφέρει στο κοινό την ιστορία, την ωμή πραγματικότητα που βιώνει ένα ζευγάρι, χωρίς φτιασιδώματα και καλλωπισμούς. Όλα τα συναισθήματα, τα παράπονα, τα προβλήματα, οι απογοητεύσεις, οι ανασφάλειες, ο θυμός έχουν δημιουργήσει δύο ηφαίστεια, ένα για τον καθένα, τα οποία εκρήγνυνται με λέξεις που φθείρουν το πρόσωπο που κανονικά έπρεπε να ντύνουν με αγάπη. Αυτή είναι φορές που μοιάζει σαν να μην υπάρχει και τη θέση της να έχει πάρει το μίσος και η απέχθεια.
Λίγο μετά, αυτό αλλάζει. Είναι λες και μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, ένα βλέμμα έχει καταφέρει να επαναφέρει όλο το βαθύ συναίσθημα που νιώθουν. Γιατί το νιώθουν. Το θέμα είναι, όμως, πώς αυτό εκφράζεται. Η κατάσταση είναι τοξική. Οι τσακωμοί τους είναι τοξικοί. Ο τρόπος που λύνουν -αν θα μπορούσαμε να πούμε ότι λύνουν- τις διαφωνίες τους είναι τοξικός. Όμως, είναι και αληθινός. Υπάρχουν περιπτώσεις στην πραγματικότητα που αυτό ακριβώς συμβαίνει και ο σκηνοθέτης δεν έχει καμία διάθεση να το κρύψει ή να το συγκαλύψει.
Όλο αυτό σε κάνει να αποδίδεις δίκιο από τον έναν στον άλλον σαν ακορντεόν, καταλήγοντας να αναρωτιέσαι για το αν πρέπει αυτοί οι δύο άνθρωποι να είναι τελικά μαζί. Γιατί, όσο και να αγαπιούνται δύο άνθρωποι, μερικές φορές, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να πληγώνουν ο ένας τον άλλον. Ακόμα και ηθελημένα.
Η πλατφόρμα, λοιπόν, παρέδωσε στο κοινό μία υπέροχα διαφορετική και αναζωογονητικά ωμή παραγωγή που αξίζει να βρεθεί σε κάθε κινηματογραφική λίστα.
Bloggers
