The Haunting of Hill House: Οι 10 πιο ανατριχιαστικές ατάκες που ακούσαμε

Νατάσσα Σχοινά
The Haunting of Hill House: Οι 10 πιο ανατριχιαστικές ατάκες που ακούσαμε

Τώρα που βγήκε η δεύτερη σεζόν, κάνουμε μία αναδρομή στο παρελθόν.

Το The Haunting of Bly Manor είναι επιτέλους γεγονός. Τα επεισόδια κυκλοφόρησαν, με τον κόσμο να ετοιμάζεται να οργανωθεί μπροστά στην οθόνη του -αν δεν το έχει ήδη κάνει-. Όταν ήρθε η πρώτη σεζόν, όλοι βρεθήκαμε σε μία πολύ άβολη θέση να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στη ζωή της οικογένειας Crain.

Η σειρά δε νίκησε μόνο στο κομμάτι του τρόμου. Εκεί τα πήγε εξαιρετικά γιατί σε υπέβαλλε σε μία εξαιρετικά ατμοσφαιρική διάθεση να κοιτάς ολόγυρα μήπως τελικά η σκιά που βλέπεις πίσω από τα έπιπλα δεν είναι όσο άκακη δείχνει. Ήσουν σε επιφυλακή και, αν επηρεάστηκαν μέχρι και τα όνειρά σου, δεν είναι να απορείς.

Αυτό, όμως, που την ξεχώρισε από άλλα δημιουργήματα στην κατηγορία των θρίλερ είναι ότι ασχολήθηκε πολύ με τον ανθρώπινο παράγοντα. Με την ψυχολογία τους, με την απώλεια, με τη διαχείριση συναισθηματικών σοκ. Και αναμενόμενα φτάσαμε στη δημιουργία της δεύτερης σεζόν.




Τώρα που έχουμε ξαναμπεί στο συγκεκριμένο mood, λοιπόν, θυμόμαστε 10 από τα καλύτερα quotes που ακούσαμε στον πρώτο κύκλο.

  1. «Το να μάθουμε τι φοβόμαστε είναι το να μάθουμε ποιοι είμαστε», Shirley

  2. «Βάζω όρια κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να κοιτάξεις», Theodora

  3. «Ένα φάντασμα μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Μία μνήμη, ένα ονειροπόλημα, ένα μυστικό. Θρήνος, θυμός, ενοχή. Αλλά, από την εμπειρία μου, τις περισσότερες φορές είναι απλώς αυτό που θέλουμε να δούμε», Steven

  4. «Ο φόβος και η ενοχή είναι αδερφές», Shirley

  5. «Η μαμά λέει ότι ένα σπίτι είναι όπως ένα σώμα. Και κάθε σώμα έχει μάτια και κόκκαλα και δέρμα. Ένα πρόσωπο», Nell

  6. «Απλώς επειδή κάποιος είναι καλός άνθρωπος. Απλώς επειδή νοιάζεσαι για εκείνους, δε σημαίνει ότι δε θα σε κάψουν», Steven

  7. «Κάποια πράγματα δεν μπορούν να ειπωθούν. Είτε τα ζεις είτε όχι. Αλλά δεν μπορούν να ειπωθούν. Λυπάμαι», Hugh

  8. «Όταν πεθαίνουμε, γινόμαστε ιστορίες. Και κάθε φορά που κάποιος λέει μία από αυτές τις ιστορίες, είναι σαν να είμαστε εκεί για εκείνους. Είμαστε όλοι ιστορίες στο τέλος», Olivia

  9. «Όταν είσαι μικρός, μαθαίνεις πώς να βλέπεις πράγματα που δεν είναι εκεί. Και, όταν μεγαλώνεις, μαθαίνεις πώς να τα κάνεις πραγματικότητα», Olivia

  10. «Κανένας ζωντανός οργανισμός δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει λογικά υπό συνθήκες απόλυτης πραγματικότητας», Steven