Χρυσός Ολυμπιονίκης ο Μίλτος Τεντόγλου με ανεπανάληπτη νίκη - Πανηγυρισμοί στο Χ και στα Γρεβενά

Με το γνωστό του ύφος «βαριέμαι» μπήκε στο στάδιο των Ολυμπιακών Αγώνων ο Έλληνας Ολυμπιονίκης Μίλτος Τεντόγλου, με απόλυτη συναίσθηση όμως ότι θα είχε να αντιμετωπίσει δύσκολους αντιπάλους. Άλλωστε είχε ζητήσει με δηλώσεις του να πιεστεί από εκείνους για να δείξει τον καλύτερό του εαυτό. Αν και δεν ήταν χαρούμενος με κάποια άλματά του, ωστόσο το αποτέλεσμα μετράει. Κέρδισε πανάξια το χρυσό του μετάλλιο.

Από νωρίς το απόγευμα στην κεντρική πλατεία των Γρεβενών και τόπο καταγωγής του Μίλτου, όλοι βρίσκονταν εκεί για να τον εμψυχώσουν έστω και από μακριά. Και αργότερα πανηγύρισαν τη νίκη του.

Μίλτος ο γίγαντας

Ο δύο φορές Παγκόσμιος πρωταθλητής, Ολυμπιονίκης και ο καλύτερος αυτή τη στιγμή αθλητής στο άλμα εις μήκος, μπήκε πανέτοιμος στο τερέν για να δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Δεν πτοήθηκε ο Μίλτος Τεντόγλου, από την επίδοση του Ιταλού Φουρλάνι και μετά από το πρώτο του άλμα στα 8.27, στο δεύτερο πέταξε στα 8.48. Όλοι μας είχαμε καταλάβει πως ετοιμαζόμασταν για έναν μεγάλο τελικό και για μία μεγάλη δική του νίκη. Και όλης της Ελλάδας.

Ο Μίλτος Τεντόγλου ετοιμάζεται για νέο μετάλλιο και ήδη τον ακούμε να λέει: «Ε, και;»

Αν και στο τρίτο άλμα του έπιασε 8.24 και φάνηκε να λέει ένα «Δεν μπορώ» στον προπονητή του, κανείς μας δεν πίστεψε πως δεν θα τα κατάφερνε στο τέλος. Αν δεν γκρινιάξει ο Τεντόγλου, μετάλλιο δεν κερδίζει. Σε κάθε προσπάθεια οι χρήστες στο Χ του έδιναν κουράγιο. Ξεκίνησαν και τα ερωτήματα τύπου «Εσείς που θα κάνετε απονομή χρυσού μεταλλίου στον Μίλτο;». Τον αποκάλεσαν μάλιστα και ως εθνική ακρίδα.

Όλα έδειχναν όμως ότι ο Μίλτος δεν θα έχανε το χρυσό μετάλλιο. «Ανεπανάληπτε Μίλτο» έλεγαν στο Χ. Και κατάφερε τελικά να είναι για δεύτερη φορά χρυσός Ολυμπιονίκης. Κανείς δεν μπορεί να τον νικήσει.

Από νωρίς στο Stade de France στο Παρίσι ήταν οι γονείς του Μίλτου και η αδελφή του Κατερίνα. Η οποία μας έκανε και μία επισήμανση, πως πλήρωσαν 700 το άτομο για τα εισιτήριά τους και ακόμη και αν ήταν μακριά στην πάνω εξέδρα για να βλέπουν τον αγώνα, ένιωθαν κοντά του και πανηγύριζαν σε κάθε του προσπάθεια.

Και λίγο αργότερα πανηγύρισαν για τη νίκη του.

Όπως ακριβώς έγινε και στην πόλη του, εκεί που μεγάλωσε και εκεί που κέρδισε τις πρώτες του διακρίσεις.