Η κα Έλενα Ράπτη και η μελαγχολία...

Συνέντευξη παραχώρησε στη Real News, η νεαρή και ευειδής βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, κα Έλενα Ράπτη. Η κα Ράπτη δεν χρειάστηκε να δοκιμαστεί στη ζωή με την βιοπάλη, δεν ανήκει στην εργατική τάξη, αλλά υπήρξε η πιο νέα βουλευτής του κοινοβουλίου, έχοντας αναδειχτεί μέσα από σκληρούς αγώνες ιδεολογικούς, κοινωνικούς, κομματικούς και φιλανθρωπικούς πάντα. Θυμόμαστε δε πως στο γυμναστήριο της Βουλής, την απαθανάτισαν οι ακόλαστοι παπαράτσι να γυμνάζεται με τον τότε αγαπημένο της, που όχι, δεν ήταν βουλευτής, αλλά δικηγόρος.

Η βουλευτής που μας εκπροσωπεί τόσο συνολικά ως λαό, όσο και ως άτομα, μεμονωμένα, δήλωσε για τις γιορτές που μόλις πέρασαν πως είχε μια μελαγχολία. Τι να της συνέβη άραγε; Να την χτύπησαν τα Louboutin; Να μην ταίριαζε η κρανμπερι με τη γαλοπούλα; Να μην βρήκε τα δώρα που ακριβώς ήθελε να δωρίσει; Το μυστήριο λύνεται πάραυτα:

«Συνήθως, το κλίμα των γιορτών μου μεταδίδει μια καλή διάθεση. Αυτές οι γιορτές όμως, δεν ήταν όπως οι προηγούμενες. Λόγω της οικονομικής κρίσης και, παρά τα φώτα και το γιορτινό περιβάλλον, τα συναισθήματα ήταν πιο μελαγχολικά». Ε! Βέβαια! Τόσοι συνέκλινες πεινάνε! Δεν έχουν δουλειά, δεν πήραν το δώρο, τους έχει ταράξει η εξουσία στους φόρους, δεν τους προστατεύει κάνεις και ο νόμος ανάλγητος και μόνο ως πνεύμα, εξαντλεί σε αυτούς την αυστηρότητα του και όχι στους ισχυρούς και στους κατέχοντες. Δεν αξίζουν αυτοί μια μελαγχολία, ανάμεσα στα φώτα και στο γιορτινό περιβάλλον; Πως!

Και μετά η νεαρή βουλευτής μιλά με κάθε άλλο παρά νεανικό λόγο. «Η ενασχόληση μου με τα κοινά μου έδωσε σπάνιες εμπειρίες και μια πληρότητα συναισθημάτων» τονίζει η νεαρή βουλευτής, «Δεν μετρώ τον χρόνο που δουλεύω. Δεν έχω βάλει ακόμη στη σκέψη μου θέμα θυσίας. Έχω μια πολύ ισορροπημένη καθημερινή ζωή και νιώθω τυχερή που έχω τη δυνατότητα να κάνω πράγματα για τους συνανθρώπους μου». Αχ κυρία Ράπτη μου, αν θέλετε να με βοηθήσετε ως συνάνθρωπο προσωπικά, ελατέ από το σπίτι που έχω μια στοίβα σίδερο και άλλη μια απλήρωτους λογαριασμούς που πέρνα από μπροστά τους και κάνω πως δεν τους βλέπω και από αύριο σε αύριο το πάω για να τους ανοίξω και ένα μηνά τους έχω ταχτοποιημένους πάνω στο τραπεζάκι της κουζίνας μου. Αφού για να μην τους βλέπω τρώμε στο σαλόνι. Σε λίγο θα τρώμε και σε άλλο σπίτι, καλεσμένοι μάλλον.

Επίσης ποιος νέος άνθρωπος ομιλεί έτσι; «θα ενασχοληθώ σήμερα με τα κοινά και τα τηλεφωνά μου εις το iPhone, ώστε να έχω την σπάνια εμπειρία της επικοινωνίας μέσω τουιταρισματος και την πληρότητα της επικοινωνίας με φίλους».

Θα μου πείτε, η Ράπτη σου τη βάρεσε τώρα; Και τι σου κάνε η κοπέλα. Τίποτα. Δε μου κάνε τίποτα ακριβώς. Νέα κοπέλα μέσα σε μια Βουλή που μας έχει απογοητεύσει και που δεν περιμένουμε τίποτα από αυτήν, αντί να δώσει λόγο στην γενιά της, να απαιτήσει, να φωνάξει στο όνομα των νέων σαν αυτή που τους στερούν όχι μόνο το μέλλον αλλά ακόμα και το όνειρο για αυτό, κάθεται και μας λέει για μελαγχολίες των γιορτών, παρά τα φωτάκια και την γιορτινή ατμόσφαιρα διότι οι άνθρωποι υποφέρουν απ την κρίση. Άμα κάποιος νοιάζεται για τους άλλους που υποφέρουν βγαίνει και ουρλιάζει αλήθειες, ματώνουν οι φωνητικές του χορδές, διεκδικεί και κάνει ρήξεις, δεν διαφημίζει μελαγχολίες.

Ξέρω πως θα με πλακώσετε στα επικριτικά σχόλια τώρα, αλλά δεν μπορώ νέοι άνθρωποι να φέρονται και να εκφράζονται σαν τα απολιθώματα της κακής παλιάς πολίτικης και να μην αγωνιούν όπως εμείς όχι για το μέλλον, αλλά για το τώρα. Τώρα, σήμερα κ. Ράπτη. Το αύριο θα είναι πολύ αργά και μην ενασχολείστε μαζί του καν...