Υπερπαραγωγή η Άλωση της Πόλης!

Και ενώ η Ελλάδα αναστενάζει με τουρκικούς νταλκάδες και οι πιτσιρίκες πίνουν νερό σε ονόματα όπως Κενάν και Αμπντούλ, οι Τούρκοι συνεχίζουν ακάθεκτοι το πολιτιστικό τους ιμπέρια. Μια νέα ταινία, έρχεται να θυμίσει μια από τις πιο μαύρες στιγμές στην ιστορία όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά μιας μεγάλης πολιτιστικά αυτοκρατορίας, όπως το Βυζάντιο, όπου άλλαξε το μέλλον όλης της Δύσης και των αξιών της.

Η νέα ταινία με τίτλο "Άλωση 1453" ή "Fetih 1453", κόστισε περισσότερα 17 εκατ. δολάρια και χρειάστηκε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί. Εξιστορεί επικά την ζωή του Μωάμεθ ως την μαύρη μέρα -για μας- της 29ης Μαΐου του 1453, που το μογγολικό φύλο των Τούρκων καρφώνει τα μπαϊράκια του στην Βασιλεύουσα. Έχει ήρωες, έρωτες, θρησκεία, σκηνές πανοραμικές αξιόλογης υπερπαραγωγής τύπου Hollywood, ματοβαμενα ηλιοβασιλέματα και προβάλλεται ήδη στην Τουρκία, ενώ τον Φεβρουάριο θα βγει σε ΗΠΑ και Βρετανία.

Διάβαζα από τους ειδικούς δημοσιογράφους στα κινηματογραφικά, πως ο σκηνοθέτης, ο Φαρούκ Ακσόι, «παραλείπει να μας δείξει σημαντικές πτυχές της ιστορίας όπως τις λεηλασίες και τις μαζικές σφαγές Ελλήνων», προφανώς για να προσδώσει μια οικουμενικότητα στην ταινία και να στοχεύσει στα μεγάλα βραβεία του κόσμου και στην καταξίωση. Είναι η ακριβότερη ταινία στην ιστορία της Τουρκίας ενώ μόνο το τρέιλερ, κόστισε 600 χιλιάδες δολάρια και γυρίστηκε σε 1,5 μήνα!

Οι Τούρκοι κάνουν την δουλειά τους. Μπορεί στο παρελθόν διανοούμενοι και καλλιτέχνες να φιμώνονται από τα στρατιωτικού τύπου καθεστώτα και συχνά να φυλακίζονταν, αλλά οι δημιουργοί τους τώρα προσεγγίζουν την ιστορία τους και τις μεγάλες θεματικές εθνικές τους ενότητες με την σύγχρονη μάτια, την τεχνολογία, την τέχνη.

Μια τέχνη που από την εποχή του αρχιτέκτονα της προπαγάνδας Γκεμπελες, μπορούσε να επιβάλει απόψεις, να αλώνει χειρότερα από το Μωάμεθ πολιτισμούς και πολύ πιο ύπουλα.

Προσωπικά δεν αντέχω να δω τα τούρκικα σίριαλ που κάνουν θραύση, όσο κι αν είναι περισσότερο καλογυρισμένα από τα δικά μας, όσο και αν παίζουν όμορφα πλάσματα και αν δείχνουν χλιδές και πολυτέλειες στις οποίες είμαστε εθισμένοι και τις έχουμε ανάγκη, κατά όπως φαίνεται. Το «ένας αγάπησε μια και τους εμπόδιζαν οι κακοί», το κατανοώ αν και δεν το βρίσκω τόσο αθώο. Το μόνο που με φοβίζει είναι πως στην Ελλάδα μυημένοι πια στην τουρκική ερωτική λιγωμάρα, θα σπεύσουμε να δούμε και αυτή την ταινία -την μαύρη για μας επιμένω- και θα υπάρξουν πλήθος κυρίες που θα βρουν σαγηνευτικά γοητευτικό τον ηθοποιό που παίζει τον Μωάμεθ.

Δεν πάσχω από εθνικισμό, ή υπερπατριωτισμό, ούτε καταλαμβάνομαι από θρησκευτικές εμμονές. Πιστεύω πως οι λαοί ανταλλάσσουν πολιτισμό και πως οι μεγάλοι δημιουργοί συνομιλούν οικουμενικά και διαχρονικά μέσα από τις δουλειές τους, ενώ αποτυπώνουν εποχές, ψυχές και πραγματικότητες στην αιωνιότητα. Όμως καλλιτεχνική αξία είχε και η Λένι Ρίφενσταιλ που δεξί χέρι του Γκεμπελς και αγαπημένο παιδί του Χίτλερ αποτύπωνε στο σελιλόιντ το μεγαλείο του Τρίτου Ράιχ. Άρα, το θέμα δεν είναι η καλλιτεχνική αξία, αλλά το τι κάνει ο δημιουργός με αυτήν!

Και πάτε στοίχημα πως ύστερα από την πλύση εγκέφαλου με τα τούρκικα σίριαλ, αν βρεθεί εταιρεία διανομής στην χώρα μας, θα είναι πλήθος οι κυρίες που θα πούνε «πάω σινεμά, παίζει ένα καλό Τούρκικο»;