Εγκεφαλικό στο Παλάτι: Ο πρίγκιπας Harry μιλά για καταχρήσεις και κρίσεις πανικού (video)

Εγκεφαλικό στο Παλάτι: Ο πρίγκιπας Harry μιλά για καταχρήσεις και κρίσεις πανικού (video)

Η εξομολόγηση για τις κρίσεις πανικού και τα ναρκωτικά: «Από τα 28 μέχρι τα 32 μου ζούσα έναν εφιάλτη», είπε ο Δούκας του Sussex στο The Me You Can't See.

Οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μια την άλλη για τους Sussex. Μετά τον σάλο που προκάλεσε η συνέντευξή τους στην Oprah τον περασμένο Μάρτιο, τώρα έρχονται σιγά σιγά στο φως και άλλες πληροφορίες για τη ζωή του διάσημου βασιλικού ζεύγους. Και μπορεί να μην τους έχουμε δει μαζί στις τελευταίες τηλεοπτικές τους εμφανίσεις, όμως και οι δύο στρέφουν τα φώτα της δημοσιότητας επάνω τους.

Ο πρίγκιπας Harris αποκάλυψε χθες πως ανακάλυψε «το μονοπάτι που τον οδήγησε στη θεραπεία». Σε μια εξομολόγηση γεμάτη συγκίνηση στα νέα ντοκιμαντέρ της AppleTV + με τίτλο «The Me You Can't See», που δημιουργήθηκαν από την Oprah Winfrey και τον πρίγκιπα Harry, ο Δούκας του Sussex μίλησε ανοιχτά για το ταξίδι της ψυχικής του υγείας, αποκαλύπτοντας πως βρίσκεται σε θεραπεία εδώ και 4 χρόνια, «προκειμένου να απαλύνει τις πληγές του παρελθόντος».

Αποκάλυψε επίσης ότι η σύζυγός του, Meghan Markle τον ενθάρρυνε να ζητήσει βοήθεια. «Είδα γιατρούς, είδα θεραπευτές, είδα εναλλακτικούς θεραπευτές. Έβλεπα κάθε είδους ανθρώπους. Αλλά το ότι συνάντησα και ήμουν με την Meghan, ήταν κάτι που ήξερα ότι αν δεν έκανα θεραπεία για να διορθώσω τον εαυτό μου, θα έχανα αυτή τη γυναίκα με την οποία μπορούσα να δω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί της», είπε συγκινημένος ο Harry. Οι αλλαγές που ακολούθησαν μετά τον θάνατο της μητέρας του, πριγκίπισσας Diana, το 1997, ήταν πολλές. Ο Harry, που ήταν μόλις 12 ετών εκείνη την εποχή, λέει ότι κατά την παιδική του ηλικία, τα εφηβικά του χρόνια και μέχρι τα 20, «δεν ήμουν σε ένα περιβάλλον το οποίο να με ενθαρρύνει για να μιλήσω για αυτό, ήταν σαν όλα μέσα μου μόνο να συμπιέζονταν».

Σε μια ειλικρινή συζήτηση με την Oprah, ο Harry είπε: «Αν κάποιος με ρωτούσε "πώς είσαι;", έλεγα "καλά. Ποτέ όμως ότι είμαι χαρούμενος. Ποτέ ότι είμαι λυπημένος, απλά καλά. Αυτή ήταν η εύκολη απάντηση. Αλλά νοσούσα παντού», αποκάλυψε.

Όταν ανέλαβε τα βασιλικά του καθήκοντα -μέσα στα επόμενα χρόνια-, το έντονο άγχος κυριαρχούσε μέσα του.



«Κάθε φορά που έβαζα ένα κοστούμι και μια γραβάτα και έπρεπε να μπω στον «ρόλο» για να κάνω κάτι, έλεγα "πάμε"... Πριν φύγω ακόμη και από το σπίτι ίδρωνα και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Ήμουν σε κατάσταση εγρήγορσης ή κατάρρευσης. Πάθαινα κρίσεις πανικού, είχα πάρα πολύ άγχος...Έτσι από τα 28 έως τα 32 μου ζούσα έναν εφιάλτη, φρίκαρα», παραδέχεται. «Ήμουν πρόθυμος να πιω, ήμουν πρόθυμος να πάρω ναρκωτικά, ήμουν πρόθυμος να δοκιμάσω και να κάνω τα πράγματα που με έκαναν να νιώθω λιγότερο άσχημα απ' όσο ένοιωθα», συνεχίζει.

«Αλλά αργά συνειδητοποίησα ότι, εντάξει, δεν έπινα από Δευτέρα έως Παρασκευή, αλλά πιθανότατα θα έπινα μέσα σε μια ημέρα όλα τα ποτά της εβδομάδας, την Παρασκευή ή το Σάββατο το βράδυ για παράδειγμα. Όλα αυτά όμως τα έλεγα επειδή προσπαθούσα να καλύψω κάτι», είπε με σοκαριστική ειλικρίνεια ο Harry.



«Άνθρωποι που έχουν πληγωθεί, από τους γονείς τους, το περιβάλλον τους, δεν ξέρουμε τι τους συνέβη, σε τι έχουν εκτεθεί, τι έχουν δει - ό,τι κι αν είναι - αν δεν μεταμορφωθείς, αν δεν το κάνεις, να το επεξεργαστείς, τότε καταλήγει να βγαίνει από μέσα σου με κάθε είδους διαφορετικούς τρόπους και δεν μπορείς να το ελέγξεις», λέει ο Harry.

«Πάντα ήθελα να είμαι φυσιολογικός, αντί να είμαι ο Πρίγκιπας Harry.'Ηθελα απλώς να είμαι ο Harry. Βίωνα μια «μπερδεμένη ζωή» και, δυστυχώς, όταν σκέφτομαι τη μαμά μου το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι πάντα το ίδιο, ξανά και ξανά...» λέει o Harry. «Δεμένη στο αυτοκίνητο, με τη ζώνη ασφαλείας. Ο αδερφός μου στο αυτοκίνητο επίσης, και η μητέρα μου να οδηγεί για να αποφύγει 3-4-5 μηχανές με παπαράτσι. Ήταν σχεδόν ανίκανη να οδηγήσει εξαιτίας των δακρύων της, δεν υπήρχε προστασία. Ένα από τα συναισθήματα που προέκυψαν είναι η αδυναμία μου. Ήμουν πολύ νέος, γιος, πολύ νέος για να μπορέσω να βοηθήσω μια γυναίκα, σε αυτήν την περίπτωση, τη μητέρα μου. Και αυτό συνέβαινε κάθε μέρα μέχρι την ημέρα που πέθανε».