Master fiasco;

Είχε ήδη γίνει γνωστό, μέρες πριν παρακολουθήσουμε τον μεγάλο τελικό της εκπομπής Master Chef στους δέκτες μας και την κ. Μανωλίδου έτοιμη να καταρρεύσει, πως ο όμορφος των μαγείρων, Άκης Πετρετζίκης, είναι ο μεγάλος νικητής του διαγωνισμού μαγειρικής. Αυτός και ο Μιχάλης Καλαβρυνός, ήταν οι δυο που αναμετρήθηκαν, στον τελικό, σε τρεις δοκιμασίες, μια γευσιγνωσίας και δύο μαγειρικής.

Και αφού όλοι είδαν τον τελικό πείστηκαν ότι είναι αδιαμφισβήτητο: ότι ο Μιχάλης (που είναι νιόπαντρος, είκοσι επτά ετών και σύντομα πατέρας) ήταν αυτός που μαγείρεψε και τα δυο πιάτα, καλύτερα απ' τον εικοσιεξάχρονο Άκη (γεννημένο στη Θεσσαλονίκη και κάτοικο Λονδίνου τα τελευταία δύο χρόνια). Πάντα, βέβαια, σύμφωνα με τους κριτές που τον βαθμολόγησαν υψηλότερα. Όμως στην πρώτη δοκιμασία, όπου έπρεπε οι δυο «τιτάνες» της κουζίνας να αναγνωρίσουν τα υλικά που περιείχε ένα σουποειδές πιάτο, ο Μιχάλης δεν τα πήγε τόσο καλά (ούτε το πράσο δε βρήκε, για να καταλάβετε), γεγονός που επηρέασε την τελική βαθμολογία του και τον κατέταξε δεύτερο. Και έτσι γεννάται το ερώτημα: είναι η γευσιγνωσία πιο σημαντική από την παρασκευή φαγητών για ένα μάγειρα ή υπάρχει μια μυστική συνωμοσία, που σιγοντάρει, πάντα, τον ομορφότερο σε μια αναμέτρηση; Τελικά κερδίζει ο πιο άξιος ή αυτός που έχει πιο αξιομνημόνευτη προσωπικότητα, είναι γοητευτικός και πουλάει στο τηλεοπτικό κοινό;

Σε καμία περίπτωση, δεν αμφισβητούνται, ούτε οι μαγειρικές ικανότητες του Άκη (είναι ολοφάνερο πως μαγειρεύει πολύ καλά), ούτε η απόφαση των κριτών, αλλά από τη στιγμή που μαθεύτηκε το αποτέλεσμα ξεκίνησε μια τεράστια παραφιλολογία για το κατά πόσο ήταν δίκαιη η τελική κατάταξη. Είναι πιο σημαντικό, τελικά, να αναγνωρίζεις τη μαντζουράνα σε ένα φαγητό και να ξεχωρίζεις την πάστα ντομάτας από τη φρέσκια, από το να δημιουργείς ένα συγκλονιστικό πιάτο; Πείτε και εσείς δηλαδή, γιατί είμαστε να σκάσκουμε.