Το τέλος του κόσμου έρχεται;

Έχεις καθυστερήσει τη δόσης της εφορίας, δεν έχεις πάρει το σήμα κυκλοφορίας, σε κυνηγούν οι τράπεζες. Ε καλά, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου... έχεις ακόμη 7 ημέρες! Αυτό είναι, παραλλαγμένο φυσικά το κείμενο που συνόδευε ένα παλαιότερο τρέιλερ για μια ταινία με την καταστροφή του κόσμου, όταν ήταν ξανά της μόδας, γύρω στο 1998 με 1999. Τα χρόνια πέρασαν, δεν ήρθε η καταστροφή, ήρθε όμως ο νέος αιώνας και ξαναήρθαν νέα καταστροφολογικά σενάρια.
Το γεγονός ότι ο κόσμος είναι ενθουσιώδης με κάτι τόσο τρομακτικό και τόσο ανόητο την ίδια στιγμή, δεν είναι παράξενο. Πάντα οι εσχατολογικές θεωρίες υπήρξαν οι δημοφιλέστερες. Κρύβεται μια αρρωστημένη σχεδόν ηδονή σε όλους μας, η οποία παίρνει σάρκα και οστά με την ημερομηνία που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας εδώ και χρονιά και σε λίγες μέρες επιτέλους την συναντούμε. Λέω επιτέλους γιατί αν την προσπεράσουμε και δεν πάθουμε τίποτε, θα πρέπει να περιμένουμε ως το 2018 ημερομηνία που ορθόδοξος μοναχός Μάξιμος πιστεύει ότι θα καταστραφούμε ή το 2060 όπως προφήτευσε ο Νεύτωνας-που για να σας πω και την αλήθεια ούτε που με νοιάζει τι θα γίνει τότε.

Στις 21 Δεκεμβρίου λοιπόν σύμφωνα με τους Μάγια ο πλανήτης αλλάζει ή για πολλούς καταστρέφεται, Ο ακριβής τρόπος καταστροφής παραμένει ασαφής . Ο Αρμαγεδδώνας θα έρθει με τη μορφή του μυθικού πλανήτη Nibiru ή θα καταστραφούμε από ηλιακή ακτινοβολία. Ή μήπως θα αντιστραφούν οι πόλοι ή θα έρθουν εξωγήινοι. Το τι αηδία έχουμε ακούσει και έχουμε διαβάσει, δεν περιγράφεται.

Οι new age προφήτες πιστεύουν ότι τίποτε απ όλα αυτά δεν θα συμβεί και ότι απλώς θα περάσουμε σε μια νέα εποχή λιγότερο υλιστική και περισσότερο πνευματική. Τι να σας πω και εγώ, ό,τι διαβάζω σας λέω και ότι ακούω από τους πνευματιστές της νέας εποχής. Αυτό όμως που είναι εντυπωσιακό, είναι η εμμονή που έχουν οι περισσότεροι με το υποτιθέμενο Τέλος του κόσμου. Εδώ και πολύ καιρό οι δημοφιλέστερες λέξεις με μεγάλη διαφορά στο ψαχτήρι του Google είναι το "Τέλος του κόσμου" και "21/12/12". Τέτοια αγωνία για το Τέλος του κόσμου είναι αξιοσημείωτη, ειδικά για τους Έλληνες, που συνήθως είναι κυνικοί απέναντι σε επετείους ημερομηνίες ή παρόμοια ραντεβού, μέχρι που ακούστηκαν και σχόλια του τύπου "Το δυστύχημα θα είναι να μην έρθει το Τέλος του κόσμου". Στη γενική μελαγχολία της εποχής που διανύουμε το Τέλος μοιάζει σαν φυσική κατάληξη μια καταραμένης εποχής. Αν είναι να πάμε, ας πάμε all the way ή κάτι τέτοιο μάλλον. Η αλλιώς για να το πούμε πιο επιστημονικά, είναι αυτό το πανανθρώπινο συναίσθημα ότι ο άνθρωπος δεν είναι ο μόνος θνητός σε αυτό τον πλανήτη, αλλά και η φύση και καταδικασμένη και φθείρεται μαζί με κέινον.

Και δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Στο ποίημα του Καβάφη «περιμένοντας τους Βάρβαρους» περιγράφεται η παρακμή μια κοινωνίας που περιμένει την εισβολή των βαρβάρων και την καταστροφή σαν λύτρωση, σαν διέξοδο από τα συνηθισμένα. Προφανώς το ίδιο συμβαίνει και σήμερα και όπως δεν ήρθαν οι βάρβαροι , έτσι δεν θα έρθει και το δικό μας Τέλος.
Από τις 22 Δεκεμβρίου τα κεφάλια μέσα και επιστροφή στην καθημερινότητα μας, εκεί όπου η μόνη έκπληξη που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια είναι άντε κανένας ξαφνικός φόρος και όχι κάποιος μετεωρίτης.