Ο Αντώνης Ρέμος θα ξεκινήσει την επανάσταση από την Ψαρού

Είναι μια από αυτές τις αμήχανες στιγμές που δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις ή δεν ξέρεις με τι να πρωτο-εξοργιστείς:

Με το κοινό του Αντώνη Ρέμου που σε μια Ελλάδα θρυμματισμένη, μάθαμε ότι παρήγγειλλε σαμπάνιες των 25 χιλιάδων ευρώ; Με τα σχόλια του τραγουδιστή για το αν ο που@@ς ο Σόμπλε θα σηκωθεί από το αναπηρικό καροτσάκι να χορέψει (που μέσα σε μια πρόταση είπε δύο ρατσιστικές χοντράδες, για δύο κατηγορίες ανθρώπων) ή τέλος με τις πρόσφατες δηλώσεις του που αντί να ξεμπλέξει τα πράγματα, να πει καμιά συγνώμη μέσα από τα δόντια, ή να σιωπήσει έστω, τα έκανε ακόμη πιο περίπλοκα;
Αφού τίναξε από πάνω του τα μαραμένα γαρύφαλα και στέγνωσε η σαμπάνια από τα μπατζάκια του, έκανε την εξής δήλωση:

«Δεν πίνω σαμπάνιες, δεν ανοίγω σαμπάνιες, δεν χύνω σαμπάνιες και δεν πληρώνω σαμπάνιες. Αυτό το κάνουν άλλοι.... Όσον αφορά στο χιούμορ με τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας, είναι χιούμορ. Χιούμορ που εκφράζεται πολλές φορές στην υπερβολή, αλλά χιούμορ. Το χιούμορ του μέσου Έλληνα! Σε αυτούς ανήκω και εγώ και με αυτόν τον τρόπο αντιδράμε στη σκληρή, σημερινή πραγματικότητα στην οποία μας έχουν επιβάλει να ζούμε».

Καταρχάς δεν του απαγόρευσε κανείς να πιεί, να τις χύσει ή να πληρώσει σαμπάνιες, ούτε είπε κανείς ότι είναι κακό πράγμα. Ακόμη και εκείνοι που τις παρήγγειλλαν και ξόδεψαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ, καλά έκαναν, αν έτσι ήθελαν. Είναι δικαίωμά τους να κάνουν ό,τι θέλουν με τα χρήματά τους.

Πιθανότατα μπορεί αυτό να είναι όντως χιούμορ του μέσου ανθρώπου, όπως ισχυρίζεται ο Ρέμος, το θέμα όμως είναι το μέρος που διάλεξε να κάνει το χιούμορ του και το κοινό στο οποίο απευθυνόταν. Σε καμία περίπτωση ούτε το ένα, ούτε το άλλο αντιπροσωπεύουν το μέσο όρο.
Λέτε να ξεκινήσει η επανάσταση από την Ψαρού; Μήπως είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του ο Αντώνης και τον αποπήραμε; Τότε έχουμε άδικο και εμείς και ο φίλος που έγραψε στο λογαριασμό του Ρέμου στο twitter ότι αν θέλει να κάνει αντίσταση να πάει έξω από τη γερμανική πρεσβεία και όχι στη Μύκονο.

Ο μέσος Έλληνας –που λέει και ο Ρέμος- είναι ζαλισμένος, ταλαιπωρημένος, σαστισμένος με όσα συμβαίνουν και θλιμμένος. Δεν έχει διάθεση να κάνει χιούμορ με τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ. Δεν περισσεύει χώρος για χιούμορ μέσα του, γιατί τον έχει πλημυρίσει η οργή. Κι όλα αυτά, χωρίς διάθεση μελοδραματισμού, απλή καταγραφή της πραγματικότητας είναι.

Και σε ό,τι αφορά τις φετινές σαμπανίτσες (πέρσι αν θυμάμαι καλά είχαμε αστακουδάκια) και τις χλιδάτες υπερβολές, παλιότερα μπορεί να τις βλέπαμε χαριτωμένες και με συμπάθεια, όμως πλέον προκαλούν απέχθεια και απωθούν. Μοιάζουν σαν τα απομεινάρια μιας άλλης εποχής που κυριαρχούσαν τα πούρα τα πρώτα τραπέζια πίστα, τα γαρύφαλλα, τα μεγάλα club και η άφθονη σιλικόνη. Μια εικόνα που δείχνει προκλητική και παρακμιακή.
Γιατί σε αυτή την παρακμιακή Ελλάδα ζει ο Αντώνης Ρέμος, όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο. Το θέμα είναι το ξέρει ή όχι;