Κωνσταντίνα Μιχαήλ: «Κρατάω το σώμα μου νεανικό, γιατί στο σώμα φαίνεται η παρακμή»

Όσο και αν λέμε όλοι μας ή έστω οι περισσότεροι από μας, ότι δεν είμαστε προκατειλημμένοι με την εμπορική επιτυχία κάποιου ηθοποιού, χρειάστηκε να δούμε την Κωνσταντίνα Μιχαήλ σαν Σεβάς Χανούμ ή σαν Μαίρη στα «Κόκκινα Φανάρια», για να ανακαλύψουμε πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι και για να κόψουμε μια για πάντα τον ομφάλιο λώρο που την συνέδεε με την τεράστια επιτυχία της σειράς του 1994, «Λαβ Σόρρυ».
Φέτος μαζί με άλλες ταλαντούχες γυναίκες μοιράζεται τη σκηνή του θεάτρου Πειραιώς 131 στην super κωμωδία του Αλέξανδρου Ρήγα και του Δημήτρη Αποστόλου «Οι φόνισσες της Παπαδιαμάντη»

Έζησες τις εποχές που ήσουν big star, υπήρχες παντού, Τι σου έμεινε από τότε;
Από εκείνες τις εποχές μου έμεινε η εμπειρία, πώς να χειρίζομαι ανθρώπους, να αντιμετωπίζω καταστάσεις «φίλων», «θαυμαστών» και ανθρώπων δικών μου και όχι μόνο. Αυτό, σε ότι αφορά την πορεία μου σαν ηθοποιός, πώς δηλαδή μια νεαρή φοιτήτρια δραματικής σχολής, γίνεται πρωταγωνίστρια σε μια μεγάλη επιτυχημένη σειρά. Κι αυτό απαιτεί μεγάλη δυσκολία και αγώνα, αλλά αν το χειριστείς σωστά αποδεικνύεται δώρο και τα δώρα καμιά φορά δεν τα καταλαβαίνεις όταν είσαι μικρός, το καταλαβαίνεις όταν απομακρύνεσαι από τη φωτιά.

Και πώς αντιμετώπισες τότε την τεραστία επιτυχία;
Εκείνη την εποχή ζούσα μέσα σε μια συνεχή καταπίεση, δηλαδή έκατσα πολύ στη γωνία και μου προκάλεσε μεγάλη ανασφάλεια η έκθεση. Αισθάνεσαι σαν να είσαι στο big brother και υπήρχαν φορές που μιλούσα μόνη μου και κοίταζα πίσω από την πλάτη μου αν με παρακολουθεί κάποιος. Αισθανόμουν ένα μάτι να είναι συνεχώς στραμμένο πάνω μου. Όλο αυτό σε ότι αφορά το σταριλίκι και όχι τη δουλειά. Δεν είναι βολικό να είσαι στα φώτα και να είσαι άνετος στην κορυφή, εκτός και αν είσαι mega star.

Τι σου έλειψε όλα αυτά τα χρόνια που είσαι εκτός τηλεόρασης;
Με το θέατρο είμαι καλυμμένη, όσον αφορά τη δουλειά, το αντικείμενο, αλλά εκείνο που μου λείπει είναι η μεγάλη δημοσιότητα -όχι το να δίνω αυτόγραφα, αυτά κόπηκαν στις μέρες μας- αυτό που κάνω να αφορά πολύ κόσμο. Η μεγάλη αποδοχή είναι ωραίο συναίσθημα.

Είχες δηλώσει ότι στο «Λαβ Σόρρυ» αισθανόσουν σαν πόρνη, γιατί το είπες αυτό;
Γιατί έκανα τα χατίρια άλλων, αυτό που ήθελαν οι άλλοι, από το πώς να φτιάξω τα μαλλιά μου, τι να πω, μέχρι που πήγαινα και τι έκανα. Ό,τι αφορούσε τον κόσμο ήταν ελεγχόμενο.

Μα δεν το χειριζόσουν εσύ, στο επέβαλλαν;
Δεν θέλω να πω ονόματα, αλλά βεβαίως και μου το επέβαλλαν. Κάθε φορά που είμαστε σε μια δουλειά υιοθετούμε και ένα συγκεκριμένο στιλ, ένα κοινό Life style, πόσω μάλλον όταν είσαι μια νεαρή πρωταγωνίστρια που την παίρνει η σκηνοθέτης σε ένα μεγάλο κανάλι για να εξυπηρετήσει τις απαιτήσεις μια ολόκληρης οικογένειας και οι απαιτήσεις είναι συγκεκριμένες. Δεν μπορούσαν να πω "όχι" και "δεν θέλω, δεν με ενδιαφέρει", έκανα ό,τι μου έλεγαν προκειμένου να εξυπηρετήσω τη σειρά και δεν το λέω κατηγορώντας κάποιον, αλλά είχα φορεμένο στιλ, δεν είχα άποψη.

Πως κατάφερες και πέταξες όλο το εμπορικό σου παρελθόν και συμμετήχες σε πιο εναλλακτικές παραστάσεις
Με δυσκολία και με αγάπη σε αυτό που κάνω και δουλεύοντας με ανθρώπους που με πίστεψαν, όπως ο Κωνσταντίνος Ρήγος πιο παλιά και τώρα ο Αλέξανδρος Ρήγας. Στο πιο αθώο κοινό, που δεν παρακολουθεί πολύ τα δικά μας, είμαι στο μυαλό τους ως η εμπορική ηθοποιός. Εγώ όμως πια είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου ότι δεν είμαι η star της μιας χρονιάς και η απόδειξη είναι ότι αν μου έλεγαν για το «Λαβ Στόρρυ» πριν 5 χρόνια θα γινόμουν έξαλλη, τώρα κάνω και εγώ πλάκα και λέω «άντε καλέ που το θυμηθήκατε» και άλλα τέτοια.

Γιατί δεν έχουμε μάθει ποτέ για κάποια σχέση σου;
Δεν μου αρέσει να τα λέω αυτά, ούτε τα κρύβω κι όλας, απλά δεν θέλω να φέρω σε δύσκολη θέση κάποιον που δεν ανήκει σε αυτό τον χώρο και δεν ξέρει πώς να το χειριστεί και αισθάνεται άβολα. Η ερωτική μου ζωή θα ήθελα να έχει μια μυστικότητα και μια γοητεία, εκτός και αν κάποια στιγμή προχωρήσω σε συμβίωση ή σε γάμο. Εκεί δεν θα έχω θέμα να δώσω ένα φιλί μπροστά σε κάμερα, σαν statement.

Σου λυπεί ένα παιδί;
Όχι γιατί δεν σου λείπει κάτι που δεν ήθελες και εγώ ποτέ δεν είχα διάθεση να κάνω οικογένεια με την κλασική έννοια. Εγώ έιμαι άνθρωπος των γραμμάτων, της δουλειάς των τεχνών, των gay, των διακοπών στο Βερολίνο με κολλητούς.

Έφτασες ποτέ κοντά σε γάμο;
Ναι, αλλά δεν βρίσκαμε το concept. Εκείνος δεν ήθελε πολύ, εγώ ήθελα και μάλλον ήταν η αφορμή να χωρίσουμε. Είναι εκείνη τη στιγμή που μπαίνει η άβολη ερώτηση "ή παντρευόμαστε ή χωρίζουμε" και εμείς πήγαμε ένα βήμα πίσω.

Ποια είναι η σχέση σου με τον χρόνο;
Δεν θέλω να μπω σε αυτή την τραγωδία, γιατί αν αρχίζεις να σκέφτεσαι το χρόνο που πέρασε, πώς είναι η διπλανή μου η οποία είναι 10 χρόνια μικρότερη, πώς δείχνω άραγε εγώ και ποιοι άντρες με κοιτάνε, είναι δράμα, τραγωδία. Εγώ το κοροϊδεύω, το ξορκίζω σαν τον Ψινάκη και λέω ότι είμαι 60άρα. Κρατάω όμως το σώμα μου νεανικό και ακμαίο, γιατί στο σώμα φαίνεται η παρακμή και δεν πιστεύω στην πανάκεια των πλαστικών. Προτιμώ να γεράσω παρά να τσιτωθώ, αυτό δείχνει απελπισία.

Θέλει κόπο να διατηρήσεις τέτοιο σώμα σαν το δικό σου. Τι κάνεις;
Θέλει πειθαρχεία, διατροφή, να προσέχεις πάντα ακόμη και στις γουρουνίες σου. Ασκούμαι πάντα, αλλά πιστεύω πολύ στην άσκηση. Δίνει αέρα στους μυς σου, στις ορμόνες σου, αλλάζει τη θερμοκρασία του σώματος. Θέλω το σώμα μου να δείχνει νέο και ίσως και πιο νέο απ' το πρόσωπό μου και γυμνάζομαι πολύ για να το πετύχω αυτό, αλλά μου αρέσει και δεν νιώθω ότι θυσιάζω τίποτε απολύτως.

Αυτή η γυμνή φωτογράφηση που βλέπω στο internet, από πότε είναι και αλήθεια θα την ξανάκανες;
Είναι από το 1997 και βεβαίως θα την ξαναέκανα. Δεν έχω πρόβλημα με το σώμα μου, η φωτογραφία μου αρέσει πολύ και μου αρέσει επίσης που βλέπω μεγαλύτερες γυναίκες που ποζάρουν με αυτοπεποίθηση και ας κρέμεται λίγο το δέρμα.

Πώς αισθάνεσαι σήμερα;
Αισθάνομαι πλήρης και είμαι στην καλύτερη φάση της ζωής μου. Είμαι σαν να έχτιζα κτήριο κα τώρα έφτασα στον 10 όροφο, το έχω φτιάξει, το έχω επιπλώσει και τώρα περιμένω να κατοικηθεί με επιτυχία, δουλειά, αγάπη και υγεία.