Νανά Παλαιτσάκη: «Όταν μου είπε ο γιατρός τι έχω, τράκαρα. Έπεσα σε μια κολώνα»

Η Νανά Παλαιτσάκη δεν είναι απλά μια γενναία γυναίκα που μάχεται με αξιοπρέπεια και σθένος μια δύσκολη ασθένεια, είναι ένας άνθρωπος που ακόμη και τη πιο δύσκολη ώρα στης ζωή της δεν μίλησε δημόσια για τη δική της περιπέτεια υγείας και για τον εαυτό της, αλλά για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που αν και απλήρωτοι εξακολουθούν να είναι οι ήρωες στις ζωές πολλών ασθενών που έζησαν και ζουν μικρές προσωπικές τραγωδίες.
Η Νανά τα τελευταία 6 χρόνια έζησε δύσκολες ώρες, όμως όπως συμβαίνει συνήθως μετά από μια καταιγίδα, βγαίνει πάντα ένα υπέροχο ουράνιο τόξο. Και σε αυτόν τον κανόνα, δεν υπάρχει εξαίρεση.

Εδώ και 6 χρόνια αντιμετωπίζεις σοβαρό πρόβλημα υγείας,όμως άργησες να το πεις δημόσια, Γιατί;
Οι φορές που μίλησα είμαι μετρημένες, δημοσιοποίησα το θέμα μου τώρα όχι για να επικοινωνήσω στον κόσμο τη δική μου ιστορία, αλλά για να διαδώσω το πρόβλημα που αφορά στους νοσηλευτές και στους γιατρούς του Ερρίκου Ντυνάν που είναι απλήρωτοι πάνω από 2 χρόνια. Καταλαβαίνεις ότι το θεώρησα ως το ελάχιστο χρέος ενός δημοσιογράφου να δημοσιοποιήσω τις ηρωικές προσπάθειες που κάνουν αυτοί οι εργαζόμενοι, που ζουν ανθρώπινες τραγωδίες πέρα από τη δική τους. Εμένα με αφορά πολύ ως ασθενής, γιατί πηγαίνω μια φορά το μήνα και η κυρία που θα μου ανοίξει τη φλέβα πρέπει να είναι ήρεμη. Εκείνης όμως μπορεί να της έχουν κάνει έξωση, μπορεί να μην έχει σπίτι, μπορεί να μην έχει φαγητό για τα παιδιά της, αυτός λοιπόν είναι ο βασικός λόγος που μίλησα δημόσια.

Όταν άκουσες πρώτη φορά ότι είσαι άρρωστη τι σκέφτηκες; Κατέρρευσες;
Πρώτη φορά μου το είπε τηλεφωνικώς ένας γιατρός και τράκαρα στην Κηφισίας, έπεσα σε μια κολώνα. Εγώ δυστυχώς έπεσα σε περίπτωση γιατρού που δεν είχε τρόπους. Όταν λοιπόν το ακούς για πρώτη φορά λες "κάπου εδώ τελειώνουν όλα", παθαίνεις ένα σοκ μέχρι να βρεις την ψυχραιμία να αρχίσεις να συζητάς με επιστήμονες, μέχρι να μπεις στη διαδικασία των διαγνωστικών εξετάσεων και να εντοπιστεί το μέγεθος του προβλήματος περνάει χρόνος. Άρα υπήρξε μια περίοδος σοκ, που σημαίνει φόβος, πανικός, θλίψη... μετά περάσαμε στη δράση.

Άλλαξε η ζωή σου μετά απ αυτό; Έκοψες συνήθειες που σου έκαναν κακό;
Αυτό είναι το πολύ αστείο, γιατί εγώ δεν πίνω ποτέ, δεν κάνω καταχρήσεις, δεν έχω πάρει ποτέ μα ποτέ στη ζωή μου ναρκωτικά, έχω κάνει μια σχεδόν ασκητική ζωή και έκανα πάντα γυμναστική. Σαφέστατα με εντολή γιατρού έκοψα το τσιγάρο, εντελώς μόνη μου και την πρώτη φορά δεν το ξανάβαλα στο στόμα μου για 10 μήνες. Μετά ξανακάπνισα, αλλά το να έχεις υποτροπή σ΄ ένα θέμα είναι μέσα στη εξέλιξη δεν πρέπει να μας τρομάζει.

Πότε σταμάτησες να φοβάσαι το θάνατο;
Νομίζω ότι ποτέ δεν τον φοβήθηκα πραγματικά γιατί είχα εξοικειωθεί από μικρή. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε 5 μέρες μετά τη γέννησή μου και μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που με εξοικείωσε με την ιδέα του θανάτου, το διαχειρίστηκα από μικρή, το ξόρκισα κι όλας και το θεώρησα φυσιολογική εξέλιξη της ζωής.

Πώς θα είναι η ζωή σου από δω και στο εξής;
Καταρχάς υπήρξε απόλυτη ανατροπή σ ε όλες τις προτεραιότητες, είδα πόσο μάταιο είναι να ασχολούμαι με τον μικρόκοσμο του τηλεοπτικού μας χώρου και να προσπαθώ να καθορίσω την καθημερινότητά μου απ αυτό που συμβαίνει στο εργασιακό περιβάλλον. Θεώρησα ότι όλοι όσοι δίνουμε δυνατότητα σ ανθρώπους να μας κακοποιήσουν ψυχολογικά είμαστε βλάκες. Πρακτικά λοιπόν εγκατέλειψα δουλειές που μου έκαναν κακό. Είχα δυσανεξία στις μεσημεριανές εκπομπές και έπρεπε να το σταματήσω. Το έκανα για βιοποριστικούς λόγους, αλλά δεν το άντεξα και είπα τέλος. Επίσης άρχισα να λέω πολλά όχι, από πολύ μικρά ως πολύ μεγάλα. Από το να μην σηκώνω το τηλέφωνο σε γνωστούς που με έπαιρναν για να μου φορτώσουν τα δικά τους προβλήματα, μέχρι να σταματήσω να επιτρέπω σε ανθρώπους να μου κουνάνε το δάχτυλο και να σκορπίζω το χρόνο μου με χαζοκουβέντες μεταξύ δήθεν φίλων

Υπάρχει κάτι που απαγορεύεται με εντολή γιατρού;
Απαγορεύεται να καπνίσω, πρέπει να πίνω πολύ νερό και φυσικά απαγορεύεται να γεμίζω τοξικά τον εαυτό μου, επιτρέποντας οτιδήποτε ή οποιονδήποτε να αποφασίζει για μένα,

Ο γιός σου φοβάται για σένα;
Καθόλου, ο Αλέξης ποτέ μα ποτέ δεν φοβήθηκε ότι έχω κάτι σοβαρό.

Αποκλείεται να μην φοβήθηκε. Μήπως δεν ήθελε να στο δείξει;
Καταρχάς ο Αλέξης είναι εξαιρετικά λογικός και πρακτικός και ξέρει πώς είμαι και με νιώθει. Μου είπε "μαμά όλο αυτό που σου συμβαίνει θα το ξεπεράσεις". Δεν ανησύχησε ούτε μια φορά ή τουλάχιστον δεν έδειξε ότι ανησύχησε, αλλά πάντοτε ακούει πολύ ψύχραιμα αυτό που μου συμβαίνει και με καθησυχάζει!

Μπορεί να μην φοβάσαι για σένα, φοβάσαι όμως για το παιδί σου, αν τυχόν πάθεις κάτι;
Αυτό το αντιμετώπισα από την πρώτη στιγμή που τον πήρα στην αγκαλιά μου. Είχα αυτή την αίσθηση από την αρχή και ήθελα να είμαι καλά για να στηρίξω αυτό το πλάσμα που έφερα στον κόσμο, αλλά το έχουμε συζητήσει και καταλήξαμε ότι οι άνθρωποι δεν χάνονται και συνεχίζουν να υπάρχουν γύρω από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Άλλωστε ο Αλέξης έχει φίλους που έχασαν τους γονείς τους σε νεαρή ηλικία, γι αυτό λέω να ευνοούμε το σύμπαν κάθε μέρα, τίποτε δεν είναι αυτονόητο.

Τι είναι αυτό που σε κάνει να γελάς στην ελληνική τηλεόραση σήμερα;
Αυτό που με κάνει να γελάω, αλλά και να θλίβομαι ταυτόχρονα είναι όταν βλέπω στην τηλεόραση ανθρώπους που προσπαθούν να αποτάξουν τη φθορά. Βλέπω ανθρώπους που έκαναν σημαντικές καριέρες στην τηλεόραση και στα έντυπα να έχουν την αγωνία να δείχνουν νεότεροι και συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει φθορά, μου φαίνεται γελοίο, το έβλεπα και παλιότερα αλλά τώρα καταλαβαίνω πόσο ανόητο είναι. Είναι ωραίο που μεγαλώνουμε και αυτή η μανία να δείχνουμε στα 50 μας ότι είμαστε 25 ή εγώ στα 50 μου να συμπεριφέρομαι σαν γκομενίτσα 22 χρονών μου φαίνεται απεγνωσμένο και έτσι το αντιλαμβάνομαι, ως έκφραση απόγνωσης. Με φαντάζεσαι στα 50 μου να προσπαθώ να δείξω 35άρα και χαζομπεμπέκα; Το θεωρώ κατάντια

Εσύ παλιότερα δεν έκανες κάτι ακραίο ή έστω κάτι λιγότερο ακραίο για την εικόνα σου;
Είχα πάντα μια στάση ροκ απέναντι στη ζωή και δεν σταμάτησα ποτέ π.χ να φοράω τέσσερα σκουλαρίκια στα αφτιά, αυτή τη στάση έχω ακόμη. Εγχείρηση στο πρόσωπό μου δεν έκανα ποτέ, ούτε κάποια άλλη επέμβαση αν με ρωτάς αυτό, ούτε λιποαναρρόφηση δεν έκανα.

Τι κάνεις σήμερα επαγγελματικά;
Γράφω στην εφημερίδα "Παραπολιτικά" και ξεκίνησα ραδιόφωνο στα παραπολιτικά FM κάθε Σάββατο και Κυριακή 6-7 και η εκπομπή λέγεται "Της Νανάς".