Ο Δημήτρης Δάρρας άφησε την καριέρα του στο μπάσκετ για την TV και δικαιώθηκε
Ανανεώθηκε:
Ο τηλεοπτικός «Θάνος» από τη σειρά του ANT1, «Ποιος Παπαδόπουλος;», μιλάει στο Queen.gr για το πώς ξαφνικά από τα παρκέ βρέθηκε στην τηλεόραση.
Μπορεί το όνειρO που είχε από μικρός, να παίξει κάποτε στο ΝΒΑ, να μην έγινε πραγματικότητα αλλά εκεί όπου έχασαν έναν playmaker οι Philadelphia 76ers, κέρδισαν ένα μεγάλο υποκριτικό ταλέντο τα ελληνικά cine-δρώμενα. Ένας άλλος δρόμος ανοίχτηκε για τον νεαρό, εκείνος της τηλεόρασης και της υποκριτικής και πλέον τον έχει συναρπάσει. Χωρίς μάλιστα να έχει σπουδάσει ακόμη σε δραματική σχολή έχει λάβει πολύ θετικά σχόλια για την πρόσφατη ερμηνεία του στην TV. Ο Δημήτρης Δάρρας, το τηλεοπτικό παιδί της Μαριάννας Τουμασάτου και του Κρατερού Κατσούλη στο «Ποιος Παπαδόπουλος;» μιλάει στο Queen.gr, με αφορμή το μεγάλο μας αφιέρωμα για την Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης (21/11) και κάνει ένα throwback για τον τραυματισμό που του στέρησε το όνειρό του, για το modeling, για τους γονείς του με τους οποίους έχει έναν ιδιαίτερο δεσμό, αλλά και για τα σχόλια που λαμβάνει λόγω της επιτυχίας της σειράς αλλά και της εξωτερικής του εμφάνισης.
«Έχουν κάνει μεγάλες θυσίες για εμένα οι γονείς μου και είναι οι καλύτεροί μου φίλοι»
Είναι μόλις 22 χρονών και πριν γίνει «ο γιος» της Μαριάννας Τουμασάτου και του Κρατερού Κατσούλη, είχε τη μεγάλη τύχη να κάνει τον μικρότερο γιο του Αντώνη Καφετζόπουλου στον «Σιωπηλό δρόμο». Μπορεί αρχικά στη ζωή του η τύχη να μην ήταν με το μέρος του, αλλά αυτό άλλαξε μέσα σε μία μέρα, κατά την διάρκεια της καραντίνας. Και ο Δημήτρης όχι μόνο έγινε ένα από τα «next best things» της ελληνικής τηλεόρασης και συνολικά ένας πολλά υποσχόμενος ηθοποιός.
Έπαιζες επαγγελματικά μπάσκετ από μικρός;
Ξεκίνησα από μικρή ομάδα στον Ασπρόπυργο και κατάφερα να μπω στην εφηβεία μου και στην ομάδα του Ολυμπιακού. Μπορεί να ακουστεί τρελό αυτό που θα σου πω, αλλά είχα στόχο να φτάσω στο ΝΒΑ.
Είχες είδωλο τον Γιάννη Αντετοκούμπο;
Να σου πω την αλήθεια είναι μεν αξιοθαύμαστο αυτό που έχει κάνει ο Αντετοκούμπο, γιατί ξεκίνησε από το μηδέν, αλλά σαν πρότυπο αθλητή είχα τον Κόμπι Μπράιαντ.
Γιατί σταμάτησες;
Τραυματίστηκα σε έναν αγώνα και δεν ήταν απλά ένας τραυματισμός της στιγμής. Μου άφησε ένα μόνιμο πρόβλημα και δεν θα μπορούσα να κάνω πρωταθλητισμό. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο το να δοκιμάσω να συνεχίσω το μπάσκετ. Και ύστερα ήρθε η καραντίνα...
Τότε αποφάσισες να αλλάξεις κατεύθυνση και να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Είχαν σταματήσει τότε όλες οι προπονήσεις και μόλις είχα πάει σε ένα πρακτορείο μοντέλων, όπου έκανα κάποια διαφημιστικά. Τότε μου πρότειναν να πάω σε μία οντισιόν για τη σειρά «Σιωπηλός δρόμος», του Mega. Επειδή δεν υπήρχε εκείνη την περίοδο πια το μπάσκετ στη ζωή μου, αποφάσισα να το τολμήσω. Και έτσι πήρα τον ρόλο του «Ορφέα», του γιου του Αντώνη Καφετζόπουλου.
Το λες και μεγάλη τύχη για το ξεκίνημά σου...
Ήταν μεγάλη τύχη. Μετά τη γνωριμία μου με αυτούς τους σπουδαίους ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάστηκα -εκτός από τον Αντώνη Καφετζόπουλο και με τον Χρήστο Λούλη αλλά και την Μαρίσα Τριανταφύλλου που παίζει φέτος στον Maestro και την αγαπώ πολύ- αποφάσισα πως θα μου άρεσε να συνεχίσω στην τηλεόραση. Όλοι τότε στη σειρά με συμβούλεψαν πως αν θέλω να το συνεχίσω, να το κάνω αν είμαι σίγουρος, και να είμαι απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτό. Να το κυνηγήσω, γιατί όταν είσαι νέος πρέπει να μην περιμένεις να σου έρθουν οι ευκαιρίες, αλλά να προσπαθήσεις εσύ ο ίδιος να τις δημιουργήσεις.
Τι άλλα όνειρα είχες εκτός από το μπάσκετ;
Το μόνο που με ένοιαζε είναι να κάνω τους γονείς μου περήφανους, ό,τι και να έκανα. Έχουν κάνει πολλές θυσίες για εμένα, θυσίασαν τους εαυτούς τους για να με μεγαλώσουν.
Αυτό που λες καταρχάς σε τιμάει, αλλά δείχνει ότι έχεις και μία στενή σχέση με τους γονείς σου.
Μεγάλωσα σε μία περιοχή στον Ασπρόπυργο, που δεν ήταν τόσο εύκολο να κυκλοφορείς το βράδυ ως παιδί. Ήμουν πάντα δεμένος με τους γονείς μου. Οι γονείς μου, είναι οι καλύτεροι μου φίλοι. Όπως και η αδελφή μου που είναι 8 χρόνια μεγαλύτερή μου.
Πιστεύεις ότι τους κάνεις περήφανους;
Δεν θέλω να δείξω ότι είμαι ψώνιο - σε καμία περίπτωση - αλλά η μητέρα μου από το πρώτο επεισόδιο του «Σιωπηλού δρόμου», μέχρι τώρα με τη σειρά «Ποιος Παπαδόπουλος;» με κοιτάει με το ίδιο βλέμμα: με την περηφάνια της μαμάς που το παιδί της παίζει στην ΤV.
Τώρα που έκανες την αρχή, σκέφτεσαι να πας και σε μία δραματική σχολή να σπουδάσεις υποκριτική και να εξελιχθείς;
Από του χρόνου, ναι, θα πάω. Θέλω σίγουρα να το κάνω.
Στα social media παίρνεις πολλά μηνύματα;
Ναι, κυρίως από μικρά παιδιά, γιατί η σειρά είναι κωμωδία που «τραβάει» περισσότερο τις μικρές ηλικίες. Μου λένε «μπράβο» ή «μας αρέσεις». Χαίρομαι πολύ που χαρίζω χαμόγελα στον κόσμο γιατί αυτός είναι και ο σκοπός ενός ηθοποιού. Χαίρομαι πολύ και όταν έρχονται και μου ζητούν να βγάλω μία φωτογραφία μαζί τους.
Σου γράφουν για τα μάτια σου; Πόσο ωραία είναι;
Μου το λένε συχνά, αλλά εγώ απλά το βλέπω ως ένα ακόμη χαρακτηριστικό μου. Τίποτα παραπάνω.
Δες εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα
Bloggers
