Χριστίνα Μαξούρη: «Δεν είχα φανταστεί αυτό το τέλος της Στεφανίας στο Προξενιό της Ιουλίας»
Ανανεώθηκε:
Η ηθοποιός μιλά στο Queen.gr λίγο πριν το μεγάλο τέλος. Η Χριστίνα Μαξούρη από τον μύθο της Σωτηρίας Μπέλλου στην ατρόμητη Στεφανία στο Προξενιό της Ιουλίας και αντίστροφα.
Η Χριστίνα Μαξούρη είναι μία από τις ηθοποιούς που συζητήθηκαν και αγαπήθηκαν ιδιαίτερα τη φετινή τηλεοπτική χρονιά, υποδυόμενη τη Στεφανία, έναν ρόλο που έγινε το αουτσάιντερ της σειράς «Το Προξενιό της Ιουλίας». Δημιούργησε έναν πολύμορφο εντελώς Αλμοδοβαρικό χαρακτήρα, σπάνιο για τα τηλεοπτικά δεδομένα. Έγινε trend στα social media αρκετές φορές και μάλιστα στον πρώτο τηλεοπτικό ρόλο της καριέρας της. Για το λοξό γεμάτο νόημα βλέμμα της, την αναπηρία και την καμπούρα της, που έγινε δύναμή της, για το πείσμα της και τα μηνύματα κατά κάθε κακοποιημένης γυναίκας.
Ήρθε η στιγμή λίγο πριν το μεγάλο φινάλε της σειράς, να μας συστηθεί και να μιλήσει στο Queen.gr για το ξεκίνημά και τα όνειρά της, τη σπουδή πάνω στη Σωτηρία Μπέλλου στις μουσικές της παραστάσεις αλλά και το πολυαναμενόμενο φινάλε της σειράς.
«Ήταν μεγάλο δώρο η αγάπη του κόσμου. Με προειδοποιούσαν στη γειτονιά μου για να μη με σκοτώσει η Χάδω»
Γεννήθηκε στον Βύρωνα, μεγάλωσε στο Πόρτο Ράφτη όπου ζουν οι γονείς της, με οικογενειακές ρίζες από τη Μικρασία και την Αράχωβα. Απόφοιτη της δραματικής σχολής «Νέο ελληνικό θέατρο» του Γιώργου Αρμένη, δύο φορές υποψήφια για το θεατρικό βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» και με πολλές θεατρικές περγαμηνές. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα βιογραφικά στοιχεία της Χριστίνας Μαξούρη.
Στο καλλιτεχνικό της βιογραφικό ας προσθέσουμε και την παράλληλη μουσική της πορεία. Κυκλοφόρησε το 2018 το πρώτο της άλμπουμ «Το άσπρο μαμά νοσταλγώ», ενώ πριν από δύο χρόνια κυκλοφόρησε το «Μάνος Λοΐζος μετά» σε διασκευές έργων του μεγάλου συνθέτη. Εκτός από τη συμμετοχή της στην ταινία «Φόνισσα» με την Καριοφυλλιά Καραμπέτη, η ηθοποιός τα τελευταία 3 χρόνια πρωταγωνίστησε στην sold out μουσική παράσταση «Τα τραγούδια της Σωτηρίας», ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα στη Σωτηρία Μπέλλου. Από τη Σωτηρία μεταφερόμαστε στη Στεφανία. Την ανάπηρη, καλόκαρδη υπηρέτρια του αρχοντικού του Προβιού.
Που ξέρει τα σκοτεινά μυστικά. Που προστατεύει τον Χρήστο σα δεύτερη μάνα του. Που διδάσκει με τον αυθορμητισμό της και τα λόγια της, αντιστέκεται στη βία και στην κακοποίηση. Και που η εξυπνάδα της, μαζί με την καλοσύνη της θα είναι καθοριστική στο φινάλε.
Ξεκίνησε ως συνειδητή επιλογή αυτή η παράλληλη διαδρομή στην υποκριτική αλλά και στη μουσική τα τελευταία χρόνια;
Μπήκα στη δραματική σχολή του Γιώργου Αρμένη έχοντας το όνειρο και την επιθυμία να γίνω ηθοποιός. Η μουσική προέκυψε από αγάπη αλλά χωρίς ξεκάθαρο στόχο. Η παρέα μου έπαιζε μουσική σε ένα μαγαζί στο Παγκράτι, μου ζήτησαν μία μέρα να πάω μαζί τους και έτσι ξεκίνησα να τραγουδάω σε κάποια προγράμματα, αλλά όχι με μεγάλη συχνότητα. Όμως αυτή η συμμετοχή και η αγάπη μου για τη μουσική, μου έδωσε τη δυνατότητα να βγάζω κάποια χρήματα και έτσι πλήρωνα τη δραματική σχολή. Αυτό μου έδινε μεγάλη δύναμη.
Προσπάθησαν οι γονείς σας να σας αποτρέψουν από το να γίνετε ηθοποιός, γιατί είναι ένα δύσκολο επάγγελμα και με μεγάλη οικονομική αβεβαιότητα;
Καθόλου. Οι γονείς μου έχουν μία σοφία σε αυτά τα ζητήματα που αφορούν εμένα και την αδελφή μου. Θέλουν να είμαστε καλά με ό,τι ασχολούμαστε. Βλέποντάς με να είμαι χαρούμενη σε αυτό που επέλεξα, το μόνο που μου είπαν είναι ότι θα είναι δίπλα μου αν χρειαστώ το οτιδήποτε από εκείνους. Στάθηκα πολύ τυχερή, δεν υπήρχαν δεύτερες σκέψεις, παρόλο που ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και θα μπορούσαν να με συμβουλέψουν να πάω και σε μία δεύτερη σχολή για να αισθάνομαι σιγουριά. Αλλά γενικά πια, σε κανένα επάγγελμα δεν υπάρχει βεβαιότητα και σιγουριά. Για αυτό καλύτερα να κάνεις κάτι που θα γεμίζει την ψυχή σου.
Eίναι φιλότεχνοι;
Ναι, είναι καλοί ως ακροατές και θεατές, λίγο περισσότερο η μητέρα μου.
Συνειδητά επιλέξατε τη δραματική σχολή του Γιώργου Αρμένη για να φοιτήσετε; Έχει μία πολύ συγκεκριμένη φιλοσοφία περί θεάτρου και τέχνης.
Εντελώς συνειδητή ήταν η επιλογή μου. Οι γονείς μου έβλεπαν τη σειρά «Ο Πρίγκηπας» στην ΕΡΤ όπου πρωταγωνιστούσε ο Γιώργος Αρμένης και όταν τυχαία το παρακολούθησα, με μαγνήτισε. Ήταν η δεύτερη χρονιά που λειτουργούσε τη σχολή του, όταν έφυγε από το Θέατρο Τέχνης όταν εγώ έδωσα εξετάσεις και τελικά πέρασα.
Φέτος είναι και η πρώτη φορά που παίζετε στην τηλεόραση. Να φανταστώ ότι ήταν δελεαστική η πρόταση για τη φυσιογνωμία του ρόλου και δεν μπορούσατε να αρνηθείτε;
Δεν είναι απλά η πρώτη φορά που παίζω στην τηλεόραση, αλλά και η πρώτη φορά που μου έκαναν πρόταση για κάποια σειρά.
Εκ του αποτελέσματος, μοιάζει σα να κερδίσετε το Τζόκερ....
Ακριβώς! (γελάει). Όταν μου πρότειναν τον ρόλο της Στεφανίας, μου έστειλαν να διαβάσω στο σενάριο δύο σκηνές, έκανα δοκιμαστικό και όλα κύλησαν όπως κύλησαν. Η Ηρώ Γάλλου που ήταν και casting director της σειράς, μου είπε αρχικά και για δύο ονόματα που είχαν σημασία για εμένα για να δεχθώ την πρόταση, εκτός όλων των άλλων. Του πρώτου σκηνοθέτη Νίκου Κρητικού και του σεναριογράφου Νίκου Απειρανθίτη. Και τους δύο τους είχα παρακολουθήσει σε ένα backstage video όταν έκαναν τη σειρά «Τα καλύτερά μας χρόνια», μου έκαναν εντύπωση και είχα «αποθηκεύσει» στο μυαλό μου τα ονόματα και τη δουλειά τους.
Η Στεφανία ως ρόλος, εκτός του υποκριτικού challenge, έχει και πολλές πρακτικές δυσκολίες. Η ειδική κίνηση λόγω αναπηρίας, το βάρος στις πλάτες της. Ήταν κουραστική η προετοιμασία για κάθε γύρισμα;
Άλλο που δεν θέλουμε εμείς οι ηθοποιοί όταν έχουμε και τέτοιες πρακτικές προκλήσεις σε έναν ρόλο. Όχι, δε με κούρασε. Μου έφτανε ακόμη και να έμπαινα μόνο για μία σκηνή κουτσαίνοντας για να στρώσω το τραπέζι, χωρίς να κάνω τίποτε άλλο. Μόνο όταν είχα πολλές ώρες γύρισμα ήταν δύσκολα. Αλλά μπροστά στη χαρά που ένιωθα, δε μετρούσε τίποτε άλλο για εμένα.
Η ποιότητα της μυθοπλασίας είναι σε υψηλό επίπεδο τα τελευταία χρόνια. Αρκετοί αμιγώς θεατρικοί ηθοποιοί έπαψαν πια να έχουν ενδοιασμούς για τη συμμετοχή τους, υπάρχουν όμως και κάποιοι που σθεναρά αντιστέκονται. Πριν το «Προξενιό της Ιουλίας» σε ποια κατηγορία ανήκατε;
Σε εκείνους που δεν είχαν ενδοιασμό, αλλά καταλαβαίνω και όσους δε συμμετέχουν γιατί υπάρχει και μία πρακτική δυσκολία. Όταν κάνεις τηλεόραση με τόσα πολλά γυρίσματα που κρατούν πολλές ώρες δεν μπορείς να κάνεις εύκολα και θέατρο. Δεν υπάρχει χρόνος. Εκτός αν συμμετέχεις σε μία σειρά λίγων επεισοδίων. Εννοείται ότι ένας ηθοποιός εξασκεί και το μυαλό του και το σώμα του σε μία τέτοια διαδικασία, αλλά δεν παύει να είναι κουραστικό. Δε με τρομάζει, αλλά θα ήθελα να το αποφύγω.
Είστε τελειομανής;
Θα έλεγα ότι προσπαθώ πάντα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Είμαι όμως άνθρωπος της πειθαρχίας, κάποιες φορές σε εξαντλητικό ρυθμό. Λέω συχνά στον εαυτό μου: «Χαλάρωσε λίγο».
Ο ρόλος ως Στεφανία γνώρισε μία πρωτόγνωρη αποδοχή από το κοινό και σας αγάπησαν πολύ. Σας φάνηκε παράξενο, σας δημιούργησε αμηχανία;
Ήταν ένα μεγάλο δώρο για εμένα όλη αυτή η αγάπη. Πολύ τιμητικά για εμένα ήταν όλα τα μηνύματα που δέχτηκα τόσο προσωπικά όσο και στα social media. Τους τελευταίους 10 μήνες νιώθω σα να περάσαμε κάτι κοινό όλοι μαζί και είναι συγκινητικό. Στην αρχή όσοι με συναντούσαν στον δρόμο μου μιλούσαν και για την οπτική μεταμόρφωση και μου έλεγαν «Πώς σε έκαναν έτσι;» μετά με ρωτούσαν για το ποιος σκότωσε την Ευγενία Προβιού και τώρα τελευταία φυσικά όλοι όσοι με συναντούν με ρωτούν για το «Ποιος σκότωσε τον Γιωργίκη Προβιό». Με έχουν προειδοποιήσει μάλιστα στη γειτονιά μου και για τη Χάδω «Πρόσεξέ την θα σε σκοτώσει» μου λένε (γελάει).
Το φινάλε της Στεφανίας θα είναι έτσι όπως θα της ταίριαζε, δηλαδή επιτέλους ευτυχισμένη ή θα έχουμε εκπλήξεις;
Δεν είχα φανταστεί αυτό το φινάλε της Στεφανίας και εξεπλάγην τρομερά ευχάριστα. Είναι νομίζω το πιο σωστό που θα μπορούσε να επιλεχθεί βάσει σεναρίου, είναι μία πολύ ωραία ολοκλήρωση του χαρακτήρα της. Προσωπική μου άποψη.
Στη μουσική παράσταση για τη Σωτηρία Μπέλλου με την οποία θα κάνετε και καλοκαιρινή περιοδεία, ασχολείστε με ένα θρύλο της ελληνικής μουσικής. Τι σας μάγεψε μελετώντας την προσωπικότητά της;
Ότι ήταν ατρόμητη και γενναία. Παρόλο που ήταν μία βασανισμένη γυναίκα με όσα πέρασε, τόσο από τους προσωπικούς της δαίμονες, όσο και από την οικογένειά της. Δεν ήταν αποδεκτή για τη ζωή της, αλλά όλοι μπροστά στη φωνή της, στην καθαρότητα και στην ντομπροσύνη της, την παραδέχονταν. Υπάρχουν καταγραφές και συνεντεύξεις της που σε άλλες λέει πως δοξάστηκε από τον κόσμο και σε άλλες ότι την ξέχασαν. Αλλά εγώ πιστεύω ότι και όταν ζούσε τιμήθηκε και αγαπήθηκε από τον κόσμο.
Υπάρχει ένα τραγούδι ή ένας στίχος που για εσάς έχει ένα σημαντικό μήνυμα, ένα ιδιαίτερο νόημα;
Ένα ιδιαίτερο τραγούδι της είναι το «Περαστικός και αμίλητος» με το ρεφρέν να λέει «Περαστικός και αμίλητος και από τη ζωή φευγάτος, ή ο Θεός θα είναι άδικος, ή θα είναι ο κόσμος σκάρτος».
Bloggers
