Ο παλιμπαιδισμός σε όλο του το μεγαλείο

Δεν είναι παράξενη η επιθυμία των (ενηλίκων) ανθρώπων να επιστρέψουν στην απλότητα, την αθωότητα και την ευκολία της παιδικής ηλικίας. Τότε που όλα συμβαίνουν αβίαστα, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια ή, ακόμα καλύτερα, καταφτάνουν όλα στο χέρι του. Μερικοί, όμως, δε μένουν με την επιθυμία μόνο αλλά κάνουν τα πάντα για να γυρίσουν πίσω σε αυτήν. Αν αναλογιστεί κανείς, βέβαια, πως χρονομηχανή ακόμα δεν έχει εφευρεθεί μάλλον είναι εύκολο να υποθέσει πως αν επιτύχει το στόχο του το αποτέλεσμα θα είναι κομματάκι παράξενο.

Ο Stanley, όμως, δεν ενδιαφέρεται για το τι λένε οι άλλοι. Και αποφάσισε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Μπορεί να ζει μια καθ' όλα φυσιολογική και ενήλικη ζωή εκτός σπιτιού αλλά στη φωλίτσα του γυρίζει το χρόνο πίσω όσο θέλει. Κοιμάται σε κούνια, τρώει από μπιμπερό καθισμένος στην υπερμεγέθη παιδική καρέκλα του, παίζει με Lego στον παιδότοπό του και κλαίει, γελάει και ουρλιάζει όσο και όποτε θέλει, σαν -γνήσιο- κακομαθημένο παιδί.