Άνοιξη και 3 συντάκτριες στέλνουν τα δικά τους #MinimataStonIlio

Αφήνοντας πίσω έναν περίεργο χειμώνα και καλωσορίζοντας την πιο αισιόδοξη εποχή του χρόνου, το μυαλό μας παρασύρεται και ακολουθεί αυτήν την αλλαγή, ενώ εμείς λαχταράμε και επιδιώκουμε ατελείωτες βόλτες στη λιακάδα, παρέα με τους ανθρώπους που αγαπάμε πιο πολύ στον κόσμο. Ναι, η άνοιξη είναι επιτέλους εδώ και μας προσκαλεί να την απολαύσουμε, βιώνοντας μοναδικές στιγμές κάτω από τον ήλιο, στιγμές που θα μετατραπούν στις μελλοντικές μας αναμνήσεις, ενώ την ίδια ώρα μας βάζει σε summer mood.

Διότι αν το καλοσκεφτούμε, θα συνειδητοποιήσουμε πως το στοιχείο που αποτελεί διαχρονικά την κοινή βάση για τις πιο δυνατές εμπειρίες που έχουμε ζήσει, αλλά και για αυτές που θα ζήσουμε πολύ σύντομα, είναι το φως του ήλιου. Οι ανοιξιάτικες λιακάδες είναι οι αφορμές που μας δίνονται κάθε χρόνο για να δώσουμε ραντεβού με τους αγαπημένους μας, να μοιραστούμε στιγμές πρόσωπο με πρόσωπο και να σχεδιάσουμε τις εμπειρίες που θα μοιραστούμε το καλοκαίρι που έρχεται.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, αποφασίσαμε φέτος να στείλουμε τα δικά μας #MinimataStonIlio, δηλαδή τις υποσχέσεις που θέλουμε να δώσουμε στον εαυτό μας και οι οποίες μαρτυρούν πως τα καλύτερα έρχονται και θα έχουν -όπως πάντα- τη γεύση και το άρωμα του αγαπημένου μας αποστάγματος!

Η Μάτα υπόσχεται να μετατρέψει τη ταράτσα της στο αγαπημένο στέκι για όλη την παρέα

Αν μπορούσα να στείλω ένα μήνυμα στον ήλιο, αυτό θα ήταν μία εικόνα με φόντο την ταράτσα του σπιτιού μου στο Θησείο, ενώ το κάδρο θα στόλιζαν οι κολλητές μου καθισμένες σε πλαστικές λευκές καρέκλες, χαμογελαστές ή με αστείες, αυθόρμητες εκφράσεις, γύρω από ένα στρογγυλό μεταλλικό τραπέζι, έτοιμες να τσουγκρίσουν τα ποτήρια τους στο αέρα, ανταλλάσσοντας ευχές για το καλοκαίρι που θα έρθει. Μαζί τους έχω περάσει ατελείωτα απογεύματα περιμένοντας στωικά τον ήλιο να δύσει, για να θαυμάσουμε παρέα τις μενεξεδιές, πορτοκαλί και ροζ αποχρώσεις που βάφουν τα κτήρια της πόλης, συζητώντας για πρώτα ραντεβού που δεν κατέληξαν πουθενά, οργανώνοντας τριήμερες αποδράσεις που μας κάνουν να μετράμε τις ημέρες αντίστροφα, ανταλλάσσοντας γαστρονομικά μυστικά που κάνουν πιο απολαυστική την καθημερινότητά μας. Και ειλικρινά, ανυπομονώ για τη στιγμή που θα μεταφέρω ξανά το τραπεζάκι και τις καρέκλες από το μπαλκόνι στην ταράτσα μου, θα γεμίσω τα ποτήρια των κολλητών μου με το γνώριμο απόσταγμα που όλοι αγαπάμε, συνδυάζοντας νερό ή πάγο μαζί με το αγαπημένο μας Ούζο Πλωμαρίου Ισίδωρου Αρβανίτου, το οποίο παράγεται με παραδοσιακό τρόπο, μέσα σε χάλκινους άμβυκες, ενώ χάρη στην ευκολόπιοτη γεύση και την ισορροπημένη γλυκύτητα, αποτελεί τον ιδανικό συνοδοιπόρο για τα ανέμελα απογεύματα που αφήνουμε λίγο στην άκρη τη ρουτίνα και απολαμβάνουμε η μία την παρέα της άλλης.

Η Ειρήνη υπόσχεται πως κάθε Σαββατοκύριακο θα είναι ένα μικρό καλοκαίρι για εκείνη

Είναι αλήθεια πως για πολλά χρόνια, ήμουν και εγώ μία από εκείνες οι οποίες υπέμεναν σιωπηλά τον καύσωνα, τον θόρυβο και την πολυκοσμία της Αθήνας, μέχρι να έρθει η πολυπόθητη πρώτη μέρα της καλοκαιρινής τους άδειας. Ευτυχώς, αυτό άλλαξε πέρυσι που αποφάσισα να μετατρέψω τα Σαββατοκύριακά μου σε αναπάντεχα μικρά καλοκαίρια, ξεκινώντας ήδη από την αρχή της άνοιξης και πηγαίνοντας πότε στο ένα μέρος και πότε στο άλλο. Σέριφος, Τζια, Πόρος, Ύδρα, Κουφονήσια, Ελαφόνησος, ήταν μόνο μερικές από τις σύντομες αποδράσεις που με προετοίμασαν για το «μεγάλο» καλοκαίρι του Αυγούστου και γέμισαν το μυαλό μου με ηλιόλουστες, ξέγνοιαστες αναμνήσεις. Αυτή είναι, λοιπόν, η υπόσχεση που θέλω να δώσω φέτος στον εαυτό μου και να τη στείλω με #MinimataStonIlio: Δεν θα αφήσω ούτε ένα ανοιξιάτικο ή καλοκαιρινό Σαββατοκύριακο να περάσει ανεκμετάλλευτο, χωρίς να γνωρίσω ένα καινούργιο, παραθαλάσσιο μέρος. Ένα μέρος που θα είναι «λουσμένο» από το φως του ήλιου, που θα μπορώ να απολαύσω μακροβούτια, υποβρύχιες εξερευνήσεις με τη μάσκα μου, ατελείωτα αράγματα σε παραδοσιακές ταβέρνες και φυσικά, ντόπιους μεζέδες, ξινούς, γλυκούς, αλμυρούς, πικρούς, που δεν λείπουν από την καθιερωμένη «τελετουργία του ούζου», μία συνήθεια που μοιράζομαι πάντα με παρέα, διότι με φέρνει ακόμη πιο κοντά με τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Η Ιωάννα υπόσχεται να γνωρίσει την πόλη από την αρχή, σαν να είναι τουρίστρια

Μπορεί ο περασμένος Αύγουστος να με βρήκε μόνη στην άδεια Αθήνα, αλλάζοντας λεωφορεία, συρμούς και τραμ, μέχρι να καταφέρω να φτάσω στην πλησιέστερη παραλία για να δροσιστώ όμως, αυτή η φωτεινή ανάμνηση σήμερα μου δίνει έμπνευση και ώθηση να θέλω να γνωρίσω την πόλη καλύτερα. Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που όλον τον χειμώνα ανυπομονούσα για τον ερχομό της άνοιξης. Διότι περίμενα πώς και πώς τις πρώτες ανοιξιάτικες λιακάδες του έτους, για να έχω την άνεση να ανακαλύψω τα στενά ασβεστωμένα σοκάκια του ιστορικού κέντρου, τα γραφικά ουζερί που θυμίζουν Αιγαίο, τους κρυφούς κολπίσκους της Αθηναϊκής Ριβιέρας, τα άγνωστα αλλά κοντινά σημεία, τα οποία κάνουν τη Αθήνα να μοιάζει με νησί και εμένα, να νιώθω το ίδιο μαγεμένη, όπως μία τουρίστρια που βρίσκεται για πρώτη φορά στην πόλη μας. Ακριβώς για αυτό, υποσχέθηκα στον εαυτό μου και την κολλητή μου πως κάθε ηλιόλουστη μέρα στην πόλη, θα είναι για εμάς μία ανέμελη απόδραση από το κλεινόν άστυ, αλλά μέσα σε αυτό. Και αν υπάρχει ένα μήνυμα που θέλω να στείλω στον ήλιο, αυτό είναι πως δίχως το ζεστό φως που εκπέμπει, η Αθήνα σίγουρα δεν θα ήταν το ίδιο θελκτική και εγώ, δεν θα είχα την ίδια διάθεση να θέλω να τη γνωρίσω ξανά από την αρχή.

Μην χάνεις χρόνο, λοιπόν! Δώσε και εσύ μία υπόσχεση στον εαυτό σου, στείλε #MinimataStonIlio και μετάτρεψε τις ανοιξιάτικες λιακάδες σε μία προετοιμασία για το καλοκαίρι που θα έρθει. Έτσι και αλλιώς, το μόνο που χρειάζεσαι για να εκπληρώσεις τις υποσχέσεις και τα όνειρά σου, είναι την παρέα των δικών σου ανθρώπων και την ασυναγώνιστη, διαχρονική γεύση του αγαπημένου Ούζου Πλωμαρίου Ισίδωρου Αρβανίτου, η οποία έχει συνδεθεί με τις πιο ξέγνοιαστες και φωτεινές αναμνήσεις μας κάτω από τον ήλιο.