Και έτσι, μας θύμισε το AIDS πως ακόμα μπορεί να κατασπαράζει...

Ηλικίες; Παιδιών σχεδόν! Μωλωπισμένα πρόσωπα, σημάδια από ξυλοδαρμούς, χέρια με τραυμαπλάστ και εκδορές από τις ενέσεις, μάτια άλλα χρώματα, με ίδια έκφραση, αδιάφορα, βαριεστημένα, αλλόκοτα. Δυο ξένες και εννέα ελληνίδες. Τόποι καταγωγής, τόποι διαμονής. Κάποιες δηλωμένες άστεγες. Κορμιά στα παγκάκια, αφημένα στο έλεος του ξένου, στη όρεξη του πελάτη, στην καλοσύνη του. Μαλλιά ανακατεμένα, μ'άλλα χρώματα, συχνά πολλά χρώματα. Οίκοι ανοχής. Διευθύνσεις.

Η πρώτη γυναίκα - 24 χρόνων; Γυναίκα και παιδί!- πήγε λέει με πάνω από 400 άνδρες χωρίς προφυλακτικό! Ο υπουργός Υγείας, ο κ. Λοβέρδος, μίλησε: «Η υγειονομική βόμβα του AIDS δεν βρίσκεται πλέον μέσα στο γκέτο των αλλοδαπών όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος, ξέφυγε από το γκέτο τώρα. Προσωπικά αλλά και όλες οι αρμόδιες αρχές προσπαθήσαμε πολύ γι' αυτό, για να μην ξεφύγει. Γι' αυτό φώναζα τους τελευταίους μήνες: μην πηγαίνετε με παράνομα εκδιδόμενες αλλοδαπές. Το ζήτημα με τις παράνομα εκδιδόμενες γυναίκες είχε τεθεί εκτός ελέγχου στη χώρα μας. Ευτυχώς, εμείς καταφέραμε να πείσουμε το ευρωπαϊκό ΚΕΕΛΠΝΟ για το μέγεθος του προβλήματος. Αντιμετώπισα, βέβαια, πολλή δυσπιστία, και μέσα και έξω. Έδωσα μία μάχη και την κέρδισα. Αλλά έπρεπε πάρα πολύ να κουραστώ και με περνάγανε και οι μεν ξένοι για ζητιάνο, ότι τα λέω αυτά γιατί θέλω λεφτά, και οι δε για δημαγωγό».

Η βόμβα στο γκέτο των αλλοδαπών είναι ελεγχομένη. Έξω από αυτό είναι συνέντευξη! Άνδρες που πήγαιναν με γυναίκες άστεγες, σε οίκους ανοχής, εξαρτημένες, δυστυχισμένες, αφημένες. Αυτές ήταν «βόμβα» ιού. Εκείνοι; Οι άνδρες που πηγαίνοντας με ιερόδουλη ξεχνούσαν το προφυλακτικό; Ή ακόμη και στη γνωριμία της μιας βραδιάς, ακόμα πως το ξεχνάς; Τώρα, λέει, έχει πέσει πανικός! Και η αστυνομία δίνει φωτογραφίες με τις υπόλοιπες. Με τα πρόσωπα που σε φέρνουν σε αμηχανία, σε ενοχές, σε θλίψη. Ψάχνω να βρω κάποια απομεινάρια φιληδονίας, ώστε ο πόθος να δικαιολογεί το χάσιμο και την μη χρήση του προφυλακτικού. Μπορεί και να υπάρχουν. Εγώ δεν βλέπω! Ένας 22 χρόνος λέει για το πώς βρέθηκε με μια τους και για το πόσο φοβάται. Είναι θυμωμένος. Έτσι πρέπει αλλά με ποιον; Παιδί και αυτός. Πόσο ήξερε πόσο τον είχαν μάθει να προσέχει, ακόμη και την πρώτη φορά με την συμφοιτήτριά του, όχι με γυναίκα προσφερόμενη με το κομμάτι σε εργοστασιακή γραμμή παραγωγής. Θυμός για τις γυναίκες αυτές, που ναι, φταίνε, αλλά πόσο σε σχέση με την σιωπή, την απουσία, την αδιαφορία, την προαναγγελμένη καταδίκη ενός κράτους – εχθρού πια;

Οι γυναίκες είναι φορείς του AIDS! Τώρα τις εξέτασαν. Τώρα θυμήθηκαν πως υπάρχει και αυτός ο εχθρός. Τώρα μπόρεσαν να τις εντοπίσουν. Τώρα μιλάμε για το αγοραίο σεξ, τους κίνδυνους του, τις αδήλωτες ιερόδουλες, τη γνώση προφύλαξης που ξεχάστηκε, κάπου μεταξύ ήττας απ την κρίση και φτώχειας που καταφεύγει στο παγκάκι και ότι ακόμα αγοράζεται το ξεπουλήσει. Τις γυναίκες αυτές και την πρώτη Ρωσίδα, την πολύ νέα, που δούλευε σε οίκο ανοχής, τις δημοσιοποιούν. Για την προστασία της κοινής υγείας, για τις κυρώσεις του νομού, για να τρέξουν να φυλαχθούν και να είναι υπεύθυνοι όσοι αγόρασαν τον έρωτα τους. Αυτούς τους κυρίους, θα τους δημοσιοποιήσουν άραγε; Αυτούς που θα αποδειχθεί πως χωρίς προφυλακτικό, πλήρωναν για να γ... μια πληγή;