Γιορτάζουμε, αδέλφια;

Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου. Απολύσεις, υποχρεωτικές αλλαγές σε εργασιακές σχέσεις, μειώσεις, ανεργία, μη καταβολή δεδουλευμένων. Αυτή είναι η μέρα τιμής σήμερα στη χώρα μας. Ένας εορτασμός για τα αυτονόητα, που ξανά αναζητούνται και ορίζονται απ'την αρχή. Αν φοβάσαι για τη δουλειά σου, δε θα την κάνεις και καλά! Η 3η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημερίδων και γιορτάζεται από το 1993 σε ανάμνηση της Διακήρυξης του Βίντχουκ, μία έκκληση ελευθεροτυπίας που υπέγραψαν αφρικανοί δημοσιογράφοι το 1991 για ελεύθερα ανεξάρτητα και πολυφωνικά, αντικειμενικά ΜΜΕ.

Ναι, ναι, μιλάμε για τα βασικά. Σα να λέμε τους στίχους απ'τον εθνικό ύμνο και πόσο αγαπάμε την Ελευθερία. Προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθερίας του Τύπου. Χωρίς αυτά, δεν υπάρχει Δημοκρατία. Είναι μόνο μια λέξη.

Τι θέλω και γιατί σας κουράζω, βασιλοπούλες μου; Γιατί με αφορμή την σημερινή μέρα, η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την ανησυχία της για τα περιστατικά βίας που έχουν δεχθεί Έλληνες δημοσιογράφοι, στην διάρκεια των τελευταίων διαδηλώσεων στην Αθήνα. Πολύ κομψά η Διεθνής Αμνηστία τονίζει πως τα καταγγελλόμενα περιστατικά αυθαίρετης και καταχρηστικής βίας εναντίον δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ στη Ελλάδα, έχουν επιζήμιο αντίκτυπο στην Ελευθερία της Έκφρασης.

Μην το περάσω στο μελό. Για την ευθύνη όλων όσων κάνουμε αυτή τη δουλειά, για το ότι μισοί βολευτήκαμε και άλλοι μισοί φοβόμαστε. Να το αφήσω στο ότι μας πήραν είδηση όλοι...