«Η μητέρα μου είναι νεκρή και αυτό είναι το καλύτερο νέο που άκουσα ποτέ»

Λένε πως τίποτα δε συγκρίνεται με την αγάπη της μητέρας για το παιδί και πως από τη στιγμή που το αντικρίζει μέχρι τη στιγμή που πεθαίνει, είναι το πλάσμα το οποίο αγαπάει περισσότερο και από την ίδια της τη ζωή. Και μπορεί αυτός να είναι ο υπέροχος κανόνας, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις, οι οποίες όχι μόνο είναι ικανές να τραυματίσουν μία παιδική ψυχή, αλλά να καταστρέψουν και την μετέπειτα ενήλικη ζωή.

Η Daily Mail λοιπόν, δημοσίευσε την ιστορία μίας αγγλίδας συγγραφέως, την αναφέρει με το ψευδώνυμο Tabitca Cope, η οποία με αφορμή το θάνατο της μητέρας της, μίλησε για τη χαρά που την πλημμύρισε όταν πληροφορήθηκε και το νέο, και την ανακούφιση που αισθάνθηκε όταν η μάγισσα αυτή, όπως την αποκαλούσε, έφυγε πια από τη ζωή.

«Η μητέρα μου δεν με αγάπησε ποτέ, ούτε τον πατέρα ούτε φυσικά και τα αδέρφια μου. Το γεγονός ότι παντρεύτηκε στα 18 της, ήταν ίσως ένα ελαφρυντικό, αλλά το θέμα δεν είναι ότι έκανε λάθη, αλλά ότι κυριολεκτικά μας μισούσε. Στους έξω φαινόμασταν σαν μία φυσιολογική ευκατάστατη οικογένεια, αλλά στην πραγματικότητα η ζωή στο σπίτι ήταν εφιάλτης. Δε θεώρησε τον πατέρα μου ποτέ ικανό και αντάξιό της, ενώ το μόνο που ήξερε να κάνει, είναι να μας βρίζει και να αποζητά την μοναξιά της. Δε δούλεψε ποτέ, και παρόλα αυτά, το σπίτι ήταν πάντα βρώμικο και το φαγητό ανύπαρκτο. Το μόνο που την ενδιέφερε, ήταν να ψωνίζει για να είναι η πιο καλοντυμένη στο πλευρό του πατέρα μου. Όταν αυτό δε συνέβαινε, γυρνούσε σπίτι με νεύρα και ξεσπούσε πάνω μας».

«Κάποτε, με ρώτησαν αν η μητέρα μου είναι αλκοολική, και τους είπα ναι. Ήταν τεράστιο ψέμα, γιατί δεν έπινε ποτέ, αλλά προσπαθούσα να εξηγήσω κάπως την απαίσια συμπεριφορά της. Δεν μου είπε ποτέ σ' αγαπώ, δεν με φίλησε ενώ η μοναδική αγκαλιά που με έκανε ποτέ, ήταν όταν ήμουν ήδη μεγάλη, και εκείνη θα έμπαινε για μία εγχείρηση. Φυσικά ήταν γιατί φοβόταν για τη ζωή της και όχι γιατί θα της έλειπα. Ένα βράδυ θυμάμαι, είχα βγει και είχα αργήσει να γυρίσω. Όταν επέστρεψα σπίτι, είχε αδειάσει το δωμάτιό μου σαν να με είχε διώξει. Δεν μου είπε καν ότι ανησύχησε! Στο γάμο μου απλά έδωσε το παρών, μιας και έτσι κι αλλιώς δε συμπαθούσε τον άντρα μου, και όταν απέκτησα την κόρη μου, με συμβούλευσε να βάζω πάνω απ'όλα τον εαυτό μου»!

«Όταν λοιπόν πέθανε, αισθάνθηκα μία απίστευτη απελευθέρωση και χαρά! Τα αδέρφια μου δεν πήγαν στην κηδεία, όπως ούτε κι εγώ, ενώ για το θάνατό της το έμαθα μέσω τηλεφώνου κάποιες μέρες μετά. Για το μόνο που χαίρομαι, είναι ότι δεν έχω καμία σχέση με την μητέρα μου, και αγαπάω την κόρη μου περισσότερο και από την ίδια μου τη ζωή. Ειδικά τώρα που είμαι άρρωστη, τρέμω και μόνο στη σκέψη ότι θα πάθω κάτι και δεν θα την ξαναδώ».

Είναι δυστυχώς από εκείνες τις περιπτώσεις, που θα ευχόσουν να είναι απλά ένα σενάριο ταινίας.

Διαβάστε ακόμη:

To videο αυτό θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τις γυναίκες

Απίστευτο: Κόλλησε το πόδι του στο... κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας (video)