Μήπως ήρθε η ώρα να «απολύσεις» το αφεντικό σου;

Οι καιροί είναι χαλεποί, το ξέρουμε όλοι πολύ καλά αυτό και το βιώνουμε καθημερινά όχι μόνο στη ζωή μας αλλά και στις δουλειές μας που γίνονται όλο και πιο δύσκολες και πιεστικές. Το άγχος της ανεργίας δένεται σαν σφιχτός κόμπος γύρω από τον λαιμό μας και εκμηδενίζει κάθε ίχνος κριτικής ικανότητας. Όλα τα σημάδια που θα μας φώναζαν «φύγε μακριά» τα αγνοούμε με τον φόβο πως δεν θα βρούμε δουλειά. Μήπως, όμως, πρέπει να κάνουμε το μεγάλο βήμα και να ρισκάρουμε τελικά;

Αν...

Βλέπετε εφιάλτες

Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αν τα χαρτιά του γραφείου, τα εξελόχαρτα και η φωνή του αφεντικού σας μεταμορφώνονται σε τέρατα και σας καταδιώκουν στα REM σας, πιάστε το το υπονοούμενο πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την (επαγγελματική) ζωή σας. Αν, επίσης, ονειρεύεστε με τα μάτια ανοιχτά πως σπάτε το πόδι σας και καταλήγετε στο νοσοκομείο μόνο και μόνο για να γλιτώσετε την δουλειά και πάλι ερμηνεύστε το ως κακό σημάδι. Η δουλειά δεν είναι λούνα παρκ και ο ρόλος της δεν είναι να μας ψυχαγωγεί και να μας διασκεδάζει τις ώρες που περνάμε στο γραφείο αλλά δεν πρέπει να υποδύεται ούτε και τον ρόλο του πιο θανάσιμου εχθρού μας.

Δεν χαίρετε καμίας εκτίμησης

Οι συνάδελφοί σας που είναι, αποδεδειγμένα, λιγότερο εργατικοί ή ικανοί από εσάς παίρνουν προαγωγές, αυξήσεις και πολλά μπράβο ενώ εσείς παραμένετε ο «φτωχός συγγενής» του εργασιακού περιβάλλοντός σας κάτι δεν πάει καλά. Μπορεί να τα καταφέρνουν καλύτερα στις δημόσιες σχέσεις, να είναι πιο killers από εσάς ή, απλώς, να ταιριάζουν καλύτερα τα χνότα τους με των υπολοίπων στο συγκεκριμένο εργασιακό περιβάλλον. Μπορεί, επίσης, να έχουν πιο στενές σχέσεις με τους ανώτερούς σας. Μπορεί, ενδεχομένως, και να είναι πιο ικανοί εν τέλει από εσάς στη συγκεκριμένη εργασία. Το θέμα είναι πως εσείς παραμένετε στάσιμη ενώ όλοι οι άλλοι εξελίσσονται. Μήπως είναι η ώρα να διεκδικήσετε σε άλλο περιβάλλον την ανέλιξή σας;

Η αυτοεκτίμησή σας εκμηδενίζεται

Νιώθετε ανίκανη και άχρηστη, πως δεν προσφέρετε (και, ενδεχομένως, δεν κερδίζετε κιόλας) απολύτως τίποτα. Είναι πολύ λεπτή η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην δυσαρέσκεια και την οργή και ο δρόμος για την εγκατάλειψη από εκεί και πέρα είναι πολύ σύντομος. Όσο η αυτοπεποίθησή σας είναι ακόμα παρούσα ίσως είναι η ώρα να αναζητήσετε έναν χώρο που να εκτιμώνται οι ικανότητές σας για να τις προσφέρετε και να είστε και εσείς χαρούμενες και οι μέλλοντες εργοδότες σας.

Ο χρόνος δεν φτάνει

Ξεκινάτε και τελειώνετε την ημέρα σκοτεινιασμένη και δύσθυμη. Ξοδεύετε κάθε Σαββατοκύριακο κάνοντας όσα δεν προλάβατε μέσα στην εβδομάδα. Δεν έχετε ίχνος ελεύθερου χρόνου. Παρατηρείτε τους προϊσταμένους σας και διαπιστώνετε πως δουλεύουν ακόμα πιο σκληρά και μανιασμένα από εσάς και, φυσικά, δεν έχουν καθόλου ζωή. Το ερώτημα που θα πρέπει να θέσετε στον εαυτό σας είναι: είναι αυτό το μέλλον που ονειρεύεστε; Ή μήπως πρέπει να αναζητήσετε κάποιον άλλον τομέα εργασίας ο οποίος θα σας προσφέρει τη δυνατότητα να έχετε και (λίγο μεν, ενδεχομένως, αλλά ποιοτικό, δε) χρόνο για εσάς. Βάλτε στο μυαλό σας πως δεν μπορείτε να αλλάξετε τις συνθήκες εργασίας και την πολιτική μιας εταιρείας, μπορείτε, όμως, να αλλάξετε εταιρεία.

Όλη σας η ζωή είναι η δουλειά σας

Το τηλέφωνό σας δεν χτυπάει πια, το προσωπικό σας mail account δεν έχει ούτε ένα νέο μήνυμα στο inbox σας, στο skype σας βλέπουν online αλλά δεν σας μιλάει κανείς και δεν θυμάστε ποια ήταν η τελευταία φορά που βγήκατε ραντεβού... έφτασε η ώρα να αναρωτηθείτε αν είστε πρόθυμη να θυσιάσετε την προσωπική σας ζωή στον βωμό της επαγγελματικής επιτυχίας. Αν ναι φροντίστε, τουλάχιστον, να αναλάβετε περισσότερες ευθύνες στη δουλειά σας ώστε να εμπλουτίσετε με επιτυχίες το βιογραφικό σας και να προχωρήσετε αγέρωχη στον δρόμο προς την επαγγελματική δόξα.