«Ποια είναι τα δύο πράγματα στα οποία πρέπει να επενδύσουμε στη ζωή μας;»

Καλημέρα κουκλάκια μου!

Η ώρα είναι 8:11 το πρωί και εγώ βρίσκομαι στο αεροπλάνο με προορισμό την Θεσσαλονίκη. Ααααα! Αυτές τις μέρες διάβασα σε sites ότι «μετακομίζω» στο Μακεδονία TV. Να πω, λοιπόν, μέσα από το δικό μου blog εδώ και να διαβεβαιώσω ότι εντελώς καμία μα καμία σχέση δεν έχει η πραγματικότητα με αυτά τα δημοσιεύματα. Ούτε καν έχω κάνει κάποια συζήτηση, ούτε που έχει αναφερθεί το όνομα μου σε κάποιο meeting και, πιστέψτε με, όταν μιλάμε για το συγκεκριμένο κανάλι που έχω ακόμα οικογενειακές σχέσεις με στελέχη του, θα ήμουν και η πρώτη που θα το μάθαινα. Το ξέρω ότι δεν σας αφορά, αλλά μπορεί κάποιους άλλους να τους ενδιαφέρει, όπως την μαμά μου για παράδειγμα, που με πήρε εχθές τηλέφωνο να με ρωτήσει ποτέ φεύγω με το καλό!;! Δεν φεύγω, λοιπόν, και πιο συγκεκριμένα δεν πρόκειται να πάω πουθενά και οποίος κατάλαβε, κατάλαβε ;)

Το θέμα μας είναι άλλο σήμερα. Σκεφτόμουν πριν από λίγα λεπτά (πάντα με πιάνει αυτό στα αεροδρόμια) ποια είναι εκείνα τα πράγματα που πρέπει να επενδύουμε και που δε θα μετανιώσουμε ποτέ μα ποτέ εκεί κάπου στα γεράματα, που τα χρόνια θα έχουν περάσει. Δε θα μιλήσω για υλικής αξίας καταστάσεις, αλλά για πιο ουσιαστικά. Δυο είναι, λοιπόν, για εμένα. Πρώτον οι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας και δεύτερον το σώμα μας.

Τον χρόνο μας και την αγάπη μας πρέπει να τα αφιερώνουμε και να τα προσφέρουμε μόνο σε ανθρώπους που μας έχουν δείξει σεβασμό, αληθινή αγάπη και μας έχουν σταθεί στα δύσκολα, στα εύκολα! Και που θα είναι πάντα εκεί, εδώ, παντού. Μην πάει καθόλου το μυαλό σας σε κάποια ερωτική σχέση, μιας και είμαι ο άνθρωπος που πιστεύει πως ό, τι πιο σημαντικό μετά την οικογένεια είναι οι φίλοι, και γι’ αυτό πάντα θεωρούσα ότι και ο σύντροφος μας πρέπει να είναι φίλος μας. Νιώθω τόση μεγάλη χαρά που έχω την Μαρία, την κολλητή μου και μιλάμε για τόσο ωραία πράγματα και που ξέρω πως, ό,τι μα ό,τι και να γίνει θα είμαστε πάντα μαζί. Είναι από τους φίλους που επέλεξα να έχω στη ζωή μου και δεν έτυχε απλά να κάθεται μαζί μου στο θρανίο.

(Μην δίνετε εκεί που δεν παίρνετε, όσο εγωιστικό και να ακούγεται αυτή είναι η αλήθεια και οποίος σας πει το αντίθετο λέει ψέματα. Η μόνη ανιδιοτελής αγάπη είναι αυτή της μάνας για το παιδί της)

Επίσης, τόσο μα τόσο σημαντικό είναι το σώμα μας και γενικά η υγεία μας. Το σώμα μας είναι το σπίτι μας, είναι αυτό που θα μας πάει παρακάτω στα δύσκολα... Δεν μπορείτε να καταλάβετε τι λέω, εάν είστε κάτω από 30 και από την φύση σας αδύνατες. Προσέξτε την διατροφή σας, γυμναστείτε. Και κάπου εκεί μετά τα 45 εάν φάτε καμία φρίκη είτε ορμονική, είτε συναισθηματική θα βλέπετε ποσό ωραία γυναίκα είστε που δε θα σας σταματήσει τίποτα. Σκεφτείτε για λίγο να έχετε κανέναν άντρα, να πάθει καμία υπαρξιακή κρισάρα (πιο πιθανό από εμάς τις γυναίκες) και ταυτόχρονα να κοιταχτείτε στον καθρέφτη και να είστε «παραμελημένη» (από εσάς!). Φυσικά και αυτό δεν το κάνετε (και δε θα το κάνετε) για κανέναν άντρα, αλλά αποκλειστικά και μόνο για εσάς, για την ζωή σας και για τα παιδιά σας.

Δεν έχω κάτι άλλον να προσθέσω. Μόνο ό, τι τώρα βλέπω αυτό:

και ότι σε 15 λεπτά φτάνουμε Θεσσαλονίκη!

Συμπέρασμα: Τους φίλους σου και το σώμα σου θα τα κουβαλάς μαζί σου μια ζωή, για αυτό πρέπει να είναι και τα καλύτερα!

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!