Δεν είναι οι λέξεις το θέμα. Είναι τα στόματα που τις λένε. Οι ψυχές.

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη είναι μια από τις σπουδαιότερες ερμηνεύτριες που έχουμε. Πολύτιμη πια στη χώρα που λέγεται Ελλάδα, όπου το ρεύμα της trap βασίζεται εν πολλοίς σε τύπους που βρίζουν ή στην καλύτερη μουγκρίζουν.

Ο «Άδωνις» του Σταμάτη Κραουνάκη είναι ένα αριστουργηματικό τραγούδι που κυκλοφόρησε στο δίσκο «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ» της Άλκηστης, το 1985. Πολύ μακρινό πια το 1985. Δεν ξέρω αν η κοινωνία ήταν καλύτερη ή χειρότερη από σήμερα. Θαρρώ το πρώτο, μ’ όλα αυτά που βλέπω. Κι ας πιστεύουμε ότι αφαιρώντας τη λέξη «χοντρή» από το ρεφρέν του τραγουδιού, στο βωμό της πολιτικής ορθότητας, γινόμαστε καλύτεροι ως άνθρωποι.

Φαντάζομαι η καλοψυχία του Σταμάτη, δεν αμφισβητείται ούτε καν από αυτούς που διαφωνούν μαζί του σε πολλά. Πολλώ δε μάλλον η ευαισθησία του. Άρα το ότι ο Σταμάτης έγραψε ένα τραγούδι βάζοντας μέσα τη λέξη «χοντρή» δεν τον κάνει κακό άνθρωπο ή τουλάχιστον άνθρωπο που θέλει να προσβάλλει. Κι αυτό δεν χωράει συζήτηση.

Η Άλκηστις, όχι τώρα που το ανακάλυψαν οι πολλοί, αλλά καιρό τώρα, την ώρα του ρεφρέν, σιωπά στη λέξη «χοντρή» σαν να αυτολογοκρίνεται. Και σίγουρα λογοκρίνοντας το τραγούδι. Ένα τραγούδι που- συμφωνούμε όλοι- δεν γράφτηκε με σκοπό να προσβάλλει κανέναν. Ένα τραγούδι εποχής. Ένα τραγούδι που γράφτηκε από έναν άνθρωπο που είναι απόλυτα συμφιλιωμένος με την εικόνα του, που γλεντάει τη ζωή του, που ζει…

Δεν θέλω να κουνήσω το δάχτυλο σε κανέναν. Ειδικά σε ανθρώπους της Τέχνης. Αγαπώ τον Σταμάτη, υποκλίνομαι στην Άλκηστη. Όμως νομίζω ότι όλο αυτό πια με τις λέξεις που «απαγορεύονται» ξεπερνάει τα όρια της υπερβολής και φτάνει στα όρια της τρέλας… Δεν είναι οι λέξεις το πρόβλημα. Είναι τα στόματα που τις λένε, τα χέρια που τις γράφουν. Είναι οι ψυχές. Δεν θα αλλάξει ο κόσμος αν πάψουμε να λέμε τη λέξη «χοντρή». Θα αλλάξει αν το «χοντρή» λέγεται και γράφεται όπως το λέει και το γράφει ο Σταμάτης. Όταν δούμε με αγάπη τη «χοντρή νευρικιά» που πάει στο καφέ την «Κυριακή να της φύγει το στρες». Είτε αφορά γυναίκα, είτε άνδρα όπως είπε ο Σταμάτης…

Όταν γενικά γίνουμε όλοι αληθινοί, ειλικρινείς και ατόφιοι απέναντι στους άλλους. Μέχρι τότε, όσο και αν η Άλκηστη δεν λέει το «χοντρή», τίποτα δεν θα αλλάξει… Απλά θα παίζουμε όλοι τους «καλούληδες», φοβούμενοι μην μας κουνήσουν το δάχτυλο κάποιοι εκεί έξω…

Κι αυτό δεν αφορά στην πολύτιμη μας, Άλκηστη. Αφορά όλους εμάς. Μας αφορά όλους.