Μπουσουλώντας δεν κάνεις couture
Μετά από άπειρες ιστορίες διαδοχής ο πρώην βοηθός του master John Galliano, Bill Gaytten βαφτίστηκε και επίσημα ο προσωρινός chief designer του θρυλικού οίκου Dior. Πόσο πιο κατηφόρα;
Μέσα σε διάστημα τριών μηνών και κάτι από την σύλληψη και δημόσια διαπόμπευση του John Galliano για την πασίγνωστη πλέον ιστορία με τα αντισημιτικά σχόλια και την μεθυσμένη του αντιδραστική συμπεριφορά, τα σενάρια διαδοχής για τον πολυπόθητο οίκο σύμβολο απέκτησαν διαστάσεις αστικού μύθου με υποψήφιους αντικαταστάτες τους πάντες.
Αν και ο εκπληκτικός Riccardo Tisci του Givenchy φαινόταν ο αδιαφιλονίκητος νικητής σε μία κούρσα με συνυποψήφιους τους Marc Jacobs, Alber Elbaz, Haider Ackermann, Azzedine Alaia και Stefano Pilati τελικά την θέση κέρδισε –τουλάχιστον προσωρινά- με συνοπτικές διαδικασίες το δεξί χέρι και πρώην «βοηθός» του genius John, o Βρετανός, Bill Gayten.
Τα κόκαλα του συγχωρεμένου Christian Dior πρέπει να έτριξαν σαν σκουριασμένες κλακέτες σε αυτήν την απόφαση και με την συλλογή αυτή υψηλής ραπτικής για το καλοκαίρι του 2012 να εξατμίστηκαν στο πυρ το εξώτερο.
Αν και οι συντελεστές που επέλεγε επί σειρά ετών ο John ήταν όλοι εκεί –Jeremy Healy στη μουσική , Pat McGrath στο μακιγιάζ, Orlando Pita στην επιμέλεια των μαλλιών και Michael Howells στα σκηνικά- το αποτέλεσμα ήταν μία παρωδία με αναφορές Galliano μετά από μεθύσι με φθηνή μπύρα στα περίχωρα του Sussex σε γάμο πλούσιας καημένης από μποστάνι τελειωμένης ποιότητας με μαραμένο φρύδι. Απλά αίσχος.
Δεν υπάρχει χειρότερο από το να βλέπω κακέκτυπα από πρώην βοηθούς -και ας ανακοίνωσαν ότι χωρίς αυτόν ο Galliano δεν έκανε βήμα- να είναι αμήχανοι μέσα στην παραζάλη μη αποφασισμένης διαδοχής και έναν θρυλικό οίκο να αποδεκατίζεται, γιατί απλά εκεί που τελειώνει η τέχνη, ξεκινάει η φαγούρα για πολύ περισσότερα εκατομμύρια σε εισπράξεις από αμφιβόλου, όμως, ποιότητας κοινού και background.
Με βασικό θέμα τους πιερότους της commedia dell' arte απλά το συνολικό αποτέλεσμα ήταν ένα κακόγουστο τσίρκο ανομοιόμορφων εμφανίσεων που έκαναν μέχρι και τα κοκαλιάρικα μοντέλα να μοιάζουν παχουλές κακοσουλούπωτες μεσήλικες γυναίκες, τυλιγμένες σε υφάσματα που είχαν απλά κολληθεί με «uhu» θυμίζοντας δοξασμένα show τελειόφοιτων σχολών μόδας τριτοτέταρτης διαλογής.
Είναι γνωστό ότι πλέον κουμάντο κάνουν οι επενδυτές και οι χρηματοδότες και στον φόβο διακοπής παχυλών διαφημιστικών καταχωρήσεων τα περιοδικά και ο τύπος -που λαμβάνει παχυλά budgets- σίγουρα θα κάνει δημοσιοσχετίστικες, διπλωματικές κριτικές.
Η ουσία είναι ότι «one's woman trash is another woman's treasure» –τα σκουπίδια μίας γυναίκας είναι για μια άλλη θησαυρός-, οπότε τις κυρίες που ξέρουν από τα σικ σαλόνια των κοσμικών event θα τις δούμε να φοράνε dior couture.. ποτέ!
Είχα τις υποψίες μου ότι θα ήταν ταφόπλακα αυτή η επιλογή μετά και το πρόσφατο ανδρικό show Galliano, αλλά τέτοια αποτυχία έχω να δω από την πρώτη κολεξιόν της Chloé μετά την αποχώρηση της Phoebe Philo κάμποσα χρόνια πριν.
Μπουρλότο!
Bloggers
