Αφού εσείς δεν είστε βασίλισσα, γιατί πρέπει να είναι η κόρη σας πριγκίπισσα;

Έχω κόρες, τρεις. Είναι οι πριγκίπισσες του σπιτιού μας (γιατί βασίλισσα, λόγω ηλικίας και ιεραρχίας είμαι εγώ), είναι βασίλισσες στις καρδιές του μπαμπά και της μαμάς τους (το λιγότερο), έχουν τους ανάλογους τρόπους (θέλω να πιστεύω) κι εκεί κάπου τελειώνει η σχέση τους με βασίλεια και πριγκιπάτα.

Δεν ξέρω γιατί πρέπει να μεγαλώνουμε πριγκίπισσες όταν κι αυτές που υπάρχουν είναι μάλλον δυστυχισμένες. Γιατί να αντιμετωπίζουμε τις κόρες μας όπως αντιμετωπίζαμε τις κούκλες μας όταν ήμασταν μικρές. Να τους φορεματάκια και γοβάκια, όταν πολύ καλά γνωρίζουμε ότι θα είναι πολύ πιο άνετα με φόρμες και παπούτσια αθλητικά. Να τους αφήνουμε τα μακριά μαλλιά τους ελεύθερα, ενώ είναι βέβαιο πως μια κοτσίδα θα ήταν πολύ πιο βολική. Να τα στέλνουμε στο μπαλέτο και να μάθουν πιάνο, ενώ μπορεί να προτιμούν να παίζουν μπάσκετ και κιθάρα.

Μεγαλώστε τις κόρες σας να έχουν άποψη, γούστο, ενδιαφέροντα δικά τους. Να ζουν στο ροζ αν είναι επιλογή τους, όχι επειδή είθισται. Μην ξεχνάτε ότι μεγαλώνετε τις μελλοντικές μαμάδες, δασκάλες, πεθερές!