«Τέλος τα γραμματόσημα…»

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ακούσει από φίλες μου να μου περιγράφουν τον… «έρωτά τους» για κάποιους άντρες που τις σνομπάρουν ή που αδιαφορούν γι’ αυτές.

Σίγουρα θα έχει τύχει σε εσάς ή σε κάποια φίλη σας. Είναι αυτό που λέμε καμιά φορά «όσο με φτύνει τόσο κολλάω», ή το ακόμα πιο δημοφιλές «οι άντρες/γυναίκες είναι σαν τα γραμματόσημα, όσο τους/τις φτύνεις, τόσο κολλάνε!».

Ε λοιπόν, αυτό δε θα το καταλάβω ποτέ. Ίσως επειδή ποτέ δεν ένιωσα να ερωτεύομαι κάποιον που ούτε καν έχει προσέξει την παρουσία μου. Κάποιον που αδιαφορεί για εμένα, αλλά εγώ μυστηριωδώς να νιώθω ότι τον έχω ερωτευτεί. Τι να έχω ερωτευτεί δηλαδή; Την αδιαφορία του για εμένα, το ότι στα μάτια του είμαι ανύπαρκτη, άφαντη;

Μπορώ να καταλάβω ότι μικρά κορίτσια ή έφηβες, εξιδανικεύουν έναν μεγαλύτερο άνδρα, έναν καθηγητή ενδεχομένως, ή έναν τελειόφοιτο τη στιγμή που εκείνες πάνε γυμνάσιο. Είναι οι γνωστοί σε όλους «παιδικοί» ή «εφηβικοί» «ανεκπλήρωτοι έρωτες» που όσο ξαφνικά συμβαίνουν γιατί ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας τόσο ξαφνικά τελειώνουν όταν νιώσουμε την καρδιά μας να χτυπά πραγματικά για έναν μεγάλο και αμοιβαίο έρωτα στη ζωή μας.

Όμως πραγματικά βρε κορίτσια, πώς γίνεται μία ενήλικη γυναίκα που οφείλει στον εαυτό της να την σέβονται, που μπορεί να έχει απαιτήσεις από έναν άνδρα για να γίνουν ταίρι, να «ερωτεύεται» μόνη της; Δηλαδή πώς μπορεί να δημιουργηθεί έρωτας μόνο από την μία πλευρά; Δε θα μπορέσω ποτέ να το καταλάβω.

Ο έρωτας συμβαίνει αμοιβαία. Ακόμα κι αν δεν εξελιχθεί σε σχέση, σίγουρα κάποιος μας έδωσε το πράσινο φως για να τον νιώσουμε. Κάποιος μας άφησε να μπούμε λίγο στη ζωή του. Ερωτευτήκαμε μικρές του στιγμές, βλέμματα τρυφερότητας, γλυκά μηνύματα, ιδιαίτερες κινήσεις, πράγματα που δε συμβαίνουν σε όλους, πράγματα που συμβαίνουν μόνο σε εν δυνάμει εραστές. Αλλιώς θα ήμασταν όλοι ένα τεράστιο κρεβάτι.

Ο έρωτας δεν είναι έρωτας αν δεν είναι αμοιβαίος, αν δεν είναι παρορμητικός. Μπορεί να είναι ένας ενθουσιασμός, ένα ξύπνημα, όχι όμως έρωτας. Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι ερωτευόμαστε τον έρωτα του άλλου, όχι την αδιαφορία του, όχι την ανυπαρξία του. Κι αν ποτέ συμβεί αυτό, θα είναι κάτι επιδερμικό που θα τελειώσει γρήγορα.

Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε όλοι και όλες, τόσο πιο απλά θα είναι τα πράγματα στη ζωή μας. Μη κοιτάτε εκεί που δε σας κοιτούν. Αναζητήστε βλέμματα ζεστά που σας θέλουν πραγματικά. Μόνο τότε θα είστε ευτυχισμένοι…

Καλή σας μέρα!

Περιμένω τα μηνύματα σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον!