Η δεύτερη καραντίνα και ένα άγχος που δεν θα με νικήσει

Τι κάνεις κοριτσάκι μου;

Καιρό έχουμε να τα πούμε και βρισκόμαστε ήδη στον καλύτερο μήνα της χρονιάς! Δεν ξέρω πώς περνάς αυτό το διάστημα αλλά αν κρίνω από εμένα δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να χωνέψω το δεύτερο κλείσιμο στα σπίτια μας. Με αφορμή αυτό, λοιπόν, θέλω να σου αφηγηθώ πώς με βρήκε η καραντίνα και άντε να δούμε τι άλλα κουσούρια θα αφήσει...χαχαχα!

Η 7η Νοεμβρίου με βρήκε εντελώς απροετοίμαστη ψυχολογικά να σταθώ στις περιστάσεις ενός ακόμη lockdown, όπως και τους περισσότερους φαντάζομαι. Είχαμε ζήσει το πρώτο, όμως το δεύτερο μας «έπεσε βαρύ» όπως το να φας μια κατσαρόλα παστιτσάδα Κερκυραϊκή, full της πάστας ντομάτας, του σκόρδου και του τσιγαρίσματος.... Δεν σε σώζει καμία σόδα.

Κάπως έτσι βαριά με βρήκε προσπαθώντας να ορθοποδήσω επαγγελματικά, μετά από το πρώτο κλείσιμο, και ήδη με ένα στομάχι σε πολύ χάλια κατάσταση. Αλλά εγώ εκεί είχα "μουλαρώσει" επαγγελματικά να κάνω αυτό που μπορώ και δεν το κούναγα για πουθενά, το στομαχάκι όμως δεν το άκουγα που μου έλεγε "Ιωάννα κούλαρε λίγο και κόψε ταχύτητα γιατί εγώ θα στην κάνω..χε χε". Πού μυαλό εγώ!

Ακάθεκτη έκανα ραντεβού που συμφωνούσαμε ναι μεν με τους συνεργάτες μου αλλά πάντα υπήρχε αυτή η γκρι σκιούλα από πάνω μας του κοβιντάκου «του ασχημούλη» κι έτσι όλα έμπαιναν με μια άνω τελεία, όπως θα έλεγε και ο φίλος Χατζηνικολάου στις συμφωνίες. Άντε πάλι δεν βαριέσαι έλεγα στον εαυτό μου, πού θα πάει θα στρώσουν τα πράγματα. Α! και το στομάχι, στομάχι ε, μην ξεχνιόμαστε...

Κι έτσι περνούσαν οι μέρες με αυτό το αίσθημα που πας να χαμογελάσεις αλλά λες άστο γιατί κάποιος μπορεί να μου το κλέψει. Αποφάσισα να πάω να κάνω και αυτή την περιβόητη γαστροσκόπηση στον γιατρό που με κουράρει ποοοοοολλά χρόνια που μόλις με είδε μου λέει για άλλη μια φορά δεν θα έχεις τίποτα μάλλον, πάλι από το άγχος σου θα είναι. Την κάνω την εξέταση, και που την έκανα τι καταλάβα; Πάλι ο κ. Κουμεντάκης βγήκε αληθινός, πλεόν και με τη βούλα «Σωματοποιημένο άγχος κορίτσι μου».

Εύγε Ιωάννα τα κατάφερες!!! Συγχαρητήρια. Τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Ή το παίζεις Βούδας και αρχίζεις τα εναλλακτικά κλπ κλπ κλπ ή καταφεύγεις σε ψυχίατρο να σου δώσει αγωγή για ένα διάστημα μέχρι να το αντιμετωπίσεις.

Ξέχασα να σου πω πως από την πρώτη καραντίνα μέχρι να μας ξανακλείσουν μου εμφανίστηκε κι ένα τρέμουλο στα χέρια και λίγο στο σβέρκο μου όπου είχα κατατρομάξει πως μπορεί να είμαι στην αρχή Πάρκινσον.Η καρδιά μου στην κούλουρη..... Άντε να πάω και σε έναν νευρολόγο να δω αν παθαίνω Πάρκινσον. Αλλα επειδή είμαι αυτό το σπάνιο είδος κι εμένα μόνο ασυνήθιστα πράγματα μου συμβαίνουν, εμφάνισε μία φίλη μου ένα αυτοάνοσο που ονομάζεται «Ιδιοπαθής Τρόμος» που επί της ουσίας είναι το τρέμουλο που εμφανίζεται από μόνο του....χαχαχαχ (γελάω τώρα, τότε δεν γελούσα) μετά από έντονο στρες ή μπορεί να το έχεις κληρονομήσει, πράγμα που δεν έπαιζε στη δική μου περίπτωση. Κι άπαξ σου εμφανιστεί το παντρεύεσαι και ζεις με αυτό με την ελπίδα να μη σε κάνει ανίκανο το τρέμουλο. Να προσθέσω επίσης πως δεν υπάρχει θεραπεία γι αυτό... Πανέμορφα αγαπημένη μου; Πανέμορφα...

Κι αφού μου συμβαίνουν αυτά τα "εξωτικά" και πάρα πολύ συναρπαστικά πράγματα στη ζωή μου, τσουουπ νάτο και το δεύτερο lockdown.

Χωρίς δουλειά, διότι όπως γνωρίζεις τα καταστήματα με τα ρούχα και οι εταίρειες έκλεισαν και άρα δεν θα μπορούσα να παίρνω πράγματα για τη δουλειά μου, και με όλα τα ψυχοσωματικά που πλέον τα άφησα να γίνουν ένα με το σώμα μου και να μην μπορώ να λειτουργήσω ειδικά με το τρεμάμενο χέρι! Φανταστικά; Τέλεια τι να σου πω!

Τις πρώτες βδομάδες ήμουν τόσο θυμωμένη μα και τόσο «μαυρισμένη» μέσα μου που το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάζω το ταβάνι, να παρακολουθώ βλακείες στην τηλεόραση, να τρώω και να κοιμάμαι. Κοινώς ο άνθρωπος των σπηλαίων!

Το δεύτερο κλείσιμο στο σπίτι με βρήκε στο πατρικό μου παρέα με τη μαμά μου, η οποία μέρα με τη μέρα με έβλεπε έτσι και κάποια στιγμή μου λέει «Να σου πω όλο αυτό σε κατατρώει γι’ αυτό λοιπόν πάρε τα ποδαράκια σου και πήγαινε ζήτα βοήθεια». Μαχαίρι στην καρδιά ρε μάνα μου έδωσες αλλά έχεις δίκιο! Πήγα λοιπόν σε δόκτορα ψυχιατρικής για να "γιατρέψω" το άγχος μου και μου έδωσε ένα χάπι για τρεις μήνες.

Εδώ να προσθέσω ότι πολλοί άνθρωποι σου λένε δεν χρειάζεται να πας και να πάρεις κάποιο φάρμακο γιατί μπορεί να εθιστείς και διάφορες ακόμη ανοησίες γιατί ναι τις θεωρώ ανοησίες και αναρωτιέμαι αν το ίδιο πράγμα θα έλεγαν σε έναν καρδιοπαθή που πρέπει να πάρει κάποιο φάρμακο για την καρδιά του ή αν το ίδιο πράγμα θα μου έλεγαν όταν έπρεπε να παίρνω πρωί-βράδυ χάπι για το στομάχι που υπέφερα. Δεν νομίζω, απλά οι άνθρωποι έχουμε ταμπού και τα βάζουμε όλα σε κατηγορίες. Τελοσπάντων!

Το άγχος μετριάστηκε, οφείλω να σου πω ,και είχα-έχω διάθεση να κάνω πράγματα, με πρώτο και καλύτερο να ξεσκαρτάρω πράγματα του πατρικού μου σπιτιού πάνω από 50 χρόνια!

Καταλαβαίνεις βέβαια τι τραβάω με την αγαπημένη Ελληνίδα μάνα...χαχαχ η οποία δεν θέλει να αποχωριστεί ΤΙΠΟΤΑ! ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ! Έδωσα τρεις- όχι μια αλλά τρεις- τεράστιες σακούλες με διαφημιστικά φλιτζανάκια και ποτήρια.Καταλαβαίνεις!

Παρόλα αυτά ανακάλυψα θησαυρούς ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας είτε γιατί μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια είτε γιατί τα έχει φτιάξει με τα χέρια της η μαμά μου και η γιαγιά μου. Αναφέρομαι σε σεμέν πλεκτά, τραπεζομάντηλα χειροποίητα κλπ. Αυτά ο κόσμος να χαλάσει δεν τα δίνεις, είναι οικογενειακά κειμήλια.

Εκτός από αυτό, όπως θα έχεις δει και στα social media, μετά από πολλά χρόνια απέκτησα πάλι γατούλη που μου έχει φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μου, διότι όταν πριν χρόνια είχα γατιά δεν τα απολάμβανα μιας και το μόνο μου μέλημα ήταν η δουλειά μου. Τώρα τον βλέπω να μεγαλώνει, να παίζει και τον ζω καθημερινά. Η απόλυτη έννοια της χαράς.

Απολαμβάνω το σπίτι μου, τις κουβέντες με τη μαμά μου, τον χρόνο που μας δίνεται απλόχερα χωρίς να το θέλουμε βέβαια αλλά μαθαίνω να τον εκτιμώ κάνοντας άλλα πράγματα και ίσως αυτός ο απειλητικός ιός να ήρθε στις ζωές μας για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τα λίγα και απλά πράγματα στη ζωή μας κι όχι να τρέχουμε πίσω από φιλοδοξίες μόνο και μόνιμα από ένα στρες και άγχος. Γιατί όπως γράφουν στα τσιγάρα πως "Το κάπνισμα σκοτώνει", το ίδιο θα έπρεπε να μας μεταδίδου και στα σχολεία. "Το Άγχος σκοτώνει". Δεν είναι τυχαίο που το άγχος είναι η νούμερο ένα αρρώστια του 21ου αιώνα.

Ιδιοπαθή τρόμε δεν θα μασήσω, θα προσπαθήσω να βρω τρόπους να σε τσακίσω αλλά κι αν δεν τα καταφέρω θα ζήσω μαζί σου και θα δημιουργήσω μια όμορφη σχέση με σένα!

Άγχος προκειμένου να σε ξεφορτωθώ προτιμώ να αλλάξω 180 μοίρες ζωής ακόμη και λίγο πριν τα 50 μου, παρά να σε έχω "σύντροφο" και να σε αφήνω να με «κακοποιείς» καθημερινά.

Γιατί αγαπημένη μου όλα είναι μέσα στο μυαλό μας και το μυαλό μας κάνει περίεργα και άσχημα παιχνίδια.

Σε ένα πράγμα κατέληξα, ό,τι σε χαλάει να το διώχνεις και να μη γυρίζεις πίσω. Ξέρω είναι δύσκολο αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Όπως πλένεσαι, κάνεις γυμναστική και σε φροντίζεις, φρόντιζε για τη γαλήνη της ψυχής σου και το μυαλό σου.

ΜΙΑ ΖΩΗ ΖΟΥΜΕ.

Φιλιά πολλά και να σε αγαπάς και να σε προσέχεις!