Βάλτε έναν ζογκλέρ στο κρεβάτι σας

Εδώ και επτά μήνες περίπου έχω μετακομίσει σε ένα υπέροχο σπίτι σε μια γειτονιά που μ' αρέσει πολύ. Όλοι εδώ είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια και γενικά υπάρχει αρκετή αλληλεγγύη μεταξύ των κατοίκων. Απέναντι απ' το σπίτι μου είναι μια παλιά μονοκατοικία με μια ταράτσα γεμάτη πράγματα που φαίνεται σα να μαζεύτηκαν από το δρόμο.

Και εκεί ακριβώς βλέπω καθημερινά έναν απίστευτα αδύνατο τύπο να κάνει κάτι πολύ παράξενα κόλπα. Προφανώς είναι ζογκλέρ-ακροβάτης και γι' αυτό είναι συνέχεια με κάτι κορίνες, κάτι diablo, κάτι αλυσίδες με φωτιές και οτιδήποτε βάζει ο νους σας.

Εγώ γενικά αφήνω ανοιχτές τις κουρτίνες και τον κοιτάζω και όταν ο καιρός είναι καλός, ανοίγω και τις μπαλκονόπορτες και τον παρατηρώ κανονικά. Από τότε που μετακόμισα εδώ, με χαιρετάει πάντα, μου κάνει νοήματα, κάνει τον απογοητευμένο όταν του πέφτει μια κορίνα και τέτοια κι εγώ είμαι το κοινό που θέλει, ανταποκρίνομαι, γελάω, κάνω νοήματα κλπ.

Μέχρι που πριν από μερικές μέρες μία κορίνα εκτοξεύθηκε ξαφνικά στο μπαλκόνι μου! Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα με τίποτα τέτοιο βήμα, αλλά μόλις την είδα, την άρπαξα και έτρεξα απέναντι! Ανέβηκα στην ταράτσα και είδα το αγαλματένιο υπερ-αδύνατο κορμί του ιδρωμένο να λαμπυρίζει στον απογευματινό ήλιο. Είδα και το πρόσωπό του να μου χαμογελά ολόκληρο (μάτια-μύτη-χείλη) και δεν άντεξα. Χύμηξα στην αγκαλιά του και τον φίλησα.

Είπαμε πέντε κουβέντες όλες κι όλες και με τα πολλά κατεβήκαμε στο σπίτι του γιατί στην ταράτσα είχαν αρχίσει να μας κοιτάζουν οι –κατά τα άλλα καλοπροαίρετοι- γείτονες. Ένα έχω να πω όμως: δεν υπάρχουν καλύτεροι εραστές από τους ακροβάτες. Δεν έχω λόγια να σας περιγράψω τι έκανε το λαστιχένιο κορμί του και τι ευχαρίστηση μου προσέφερε με τα ολοκαίνουρια παράξενα κόλπα του...Θεότρελος!

Ειρήνη, 27