«Η μαμά σου το ξέρει ότι καπνίζεις;»

«Η μαμά σου το ξέρει ότι καπνίζεις;»

Όταν ένα μαγαζί με ψιλικά προσφέρει ιδανικό καταφύγιο για ένα παράδοξο ζευγάρι.

Διατηρώ ένα ψιλικατζίδικο εδώ και μερικά χρόνια, σε μία πόλη της Πελοποννήσου. Δεν μπορούσα να βγάλω άκρη με τη δουλειά και μολονότι έχω σπουδάσει, αποφάσισα να αναλάβω το μαγαζί που οι συνταξιούχοι γονείς μου θα πουλούσαν κοψοχρονιά σε κάποιον άγνωστο. Το έφτιαξα, το αναβάθμισα και έκτοτε δουλεύω εκεί, με τη βοήθεια βέβαια και των γονιών μου και διαφόρων φίλων.

Επιπλέον, με βοηθά και μια νεαρή part-time υπάλληλος που πάει σχολείο αλλά έχει ανάγκη από ένα χαρτζιλίκι και το μαγαζί μου ήταν ιδανική περίπτωση. Εκεί καμιά φορά μαζεύονται οι συμμαθητές της και κάνουν ωραίο χαβαλέ, λένε τα αστειάκια τους και μετά πάνε σπίτι να διαβάσουν. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.

Ένας απ' αυτούς, ο Μανώλης, ήταν ένα πολύ γλυκό παιδάκι, γύρω στα 17 που μονίμως φαινόταν να φλερτάρει με όλους και με όλα – ακόμα και μ' εμένα. Μου ζητούσε τσιγάρα με ύφος έμπειρου εραστή και μου ερχόταν να σκάσω στα γέλια και να του πω «η μαμά σου το ξέρει ότι καπνίζεις;». Ένα βράδυ είχαμε μετατρέψει το ψιλικατζίδικο σε καφενείο με φίλους μου, φίλους της μικρής και φυσικά τον μικρό Μανώλη, πίνοντας μπύρες, τσίπουρα, ό,τι είχε ο καθένας το έφερνε.

Κατά τις τρεις το πρωί κατόρθωσα να πω «Δεν πάτε σπίτια σας σιγά σιγά; Εγώ σε πέντε ώρες ανοίγω πάλι». Ένας ένας άρχισαν να φεύγουν –αφού πρώτα μου την είπανε που τους έδιωξα- και τελευταίος έμεινε ο μικρός. «Δεν θα πιούμε άλλο ένα ποτηράκι οι δυο μας;», μου είπε με το γνωστό ύφος. «Πήγαινε αγόρι μου σπίτι σου να ξεκουραστείς, έχεις και σχολείο αύριο» του είπα. «Αυτό ξέχνα το» είπε και έκλεισε πίσω του την πόρτα. «Θα μου δώσεις το κλειδί ή θες να μας βλέπουν;».

Σοκαρισμένη του έδωσα το κλειδί, κλείδωσε την πόρτα, έσβησε τα φώτα και όρμηξε πάνω μου. Τέτοιο πάθος και ένταση δεν το περίμενα από έναν 17χρονο, ενώ η απόδοσή του στο σεξ ήταν πραγματικά σοκαριστική. Εννοείται πως το πρωί άνοιξα το μαγαζί χωρίς να κοιμηθώ ούτε λεπτό και φόρεσα ό,τι ζιβάγκο είχα (αν και ήταν Απρίλης) γιατί τα σημάδια που είχε αφήσει ο μικρός ήταν πραγματικά τρομακτικά για κάποιον που δε γνώριζε τι προηγήθηκε...

Νεκταρία, 30