Καλύτερα να μην ξέρω τίποτα για σένα

Πριν από λίγο καιρό είχα βγει με μια φίλη μου και τον καινούριο της γκόμενο. Μου είχαν πει ότι θα έφερναν μαζί και ένα φίλο του, να τον γνωρίσω και η αλήθεια είναι ότι ήμουν λίγο περίεργη. Τελικά ήρθε και μολονότι ήταν ωραίο αγόρι, ήταν απίστευτα σνομπ. Δεν μου μιλούσε καθόλου, με το ζόρι με κοιτούσε για την ακρίβεια, και γενικά είχε ένα υφάκι πολύ αλαζονικό. Το μόνο που κατόρθωσα να μάθω για τον κύριο ένα ολόκληρο βράδυ –εκτός από το όνομά του- είναι ότι ήταν χημικός. Τίποτε άλλο.

Κάποια στιγμή ήρθε η ώρα να πάμε όλοι στα σπίτια μας και εντελώς στο άσχετο ο τύπος προσφέρθηκε να με γυρίσει. «Γιατί όχι;» σκέφτηκα και μπήκα στο όχημα. Καθώς πηγαίναμε προς το σπίτι μου, φαινόταν πως ήθελε να κοινωνικοποιηθεί λιγάκι, αλλά όταν τον ρωτούσα κάποια πράγματα, η ψωνάρα μου απαντούσε «δεν χρειάζεται να ξέρουμε πολλά ο ένας για τον άλλο» και κάτι τέτοια. Με τα πολλά και αφού ξαναρώτησα τον εαυτό μου «γιατί όχι;», καταλήξαμε να κάνουμε σεξ μέσα στο αμάξι του, μόνο που είχα θέσει ως όρο να μου απαγγέλει χημικές ενώσεις καθ' όλη τη διάρκεια του σεξ.

Ωραία ήταν, δε λέω, αλλά γενικά ο τύπος με είχε ξενερώσει με τη συμπεριφορά του, οπότε σηκώθηκα από πάνω του μόλις τελειώσαμε και πάω να φύγω. Και μου λέει η ψωνάρα που μάλλον του άρεσε το σεξ: «Δε θα μου δώσεις το τηλέφωνό σου;». Και βεβαίως του απάντησα: «Όχι... δεν χρειάζεται να ξέρουμε πολλά ο ένας για τον άλλο» κι έφυγα.

Μυρτώ, 23