Μάχη των φίλων: Καθάρισμα μόνοι μας ή με βοήθεια;

Καθάρισμα με βοήθεια (Κρίστη)
Όταν ξεκίνησα το ταξίδι μου στο παιχνίδι των λέξεων αγκαλιά με το αγαπημένο μου laptop, ποτέ δεν περίμενα πως η εμμονική μου ενασχόληση με την εργασία μου θα μου στοίχιζε ατελείωτες ώρες από τον ελεύθερό μου χρόνο.

Οι μέρες των μεταμεσονύκτιων μαζεμάτων στο σπίτι, οι μαραθώνιοι Gossip Girl, οι διακοπές στην Αντίπαρο χωρίς εισιτήριο επιστροφής είχαν περάσει ανεπιστρεπτί δίνοντας τη θέση τους σε ένα σχεδόν στρατιωτικό πρόγραμμα που θα τολμούσα να σπάσω μόνο με μερικές σκόρπιες γουλιές Jack Daniels.

Δεν είναι ότι δε θέλω να ασχοληθώ με τις δουλειές του ντιζαΐνάτου μου σπιτιού, ούτε πως βαριέμαι να σηκώσω το χέρι και να πετάξω μία σακούλα με σκουπίδια. Είναι που νιώθω πως ο χρόνος τρέχει κι εγώ από πίσω σαν άλογο κουτσό προσπαθώ να προλάβω, να παίξω με το βαφτιστήρι μου, να δειπνήσω με τους γονείς μου, να διαβάσω το βιβλίο μου, να ζήσω.

Κάπου εδώ σε αυτήν τη σκηνή είναι που μπαίνει στη ζωή μας σαν άλλη Ντορότα, η Νέλη, ή αλλιώς η Βουλγάρα οικονόμος. Ναι, ό, τι δεν προλαβαίνω να κάνω εγώ θα έρθει και θα το κάνει εκείνη και μάλιστα καλύτερα καθώς αυτή είναι η δουλειά της, όπως εμένα είναι να γράφω. Μου αρέσει αυτή η εξειδίκευση, αυτό το μοίρασμα των ρόλων που αποσαφηνίζει τι οφείλω να κάνω και τι μπορεί να κάνει κάποιος άλλος για μένα.

Η Νέλη είναι ο Δούρειος ίππος μου στην αβάσταχτη καθημερινότητα του «θέλω» μου, είναι ο δικός μου Αϊ Βασίλης που επιτρέπει στο παιδί μέσα μου να συνεχίσει να πιστεύει, είναι το τζίνι μου που με μία της κίνηση εξαφανίζει κάθε μου έγνοια. Το ξέρω θα με πεις τεμπέλα, βαριεστημένη, ακαμάτα ακόμα και τεμπελόσκυλο, αλλά δεν είναι αλήθεια. Ένα σύγχρονο κορίτσι της εποχής μου είμαι που προσπαθεί να ισορροπήσει το βάρος της ωριμότητας με την ελαφρότητα της ξεγνοιασιάς και ναι, συνεχίζει να μου αρέσει ακόμα η μυρωδιά του πράσινου μήλου από τα φρεσκοπλυμένα σεντόνια στο δωμάτιό μου, ακόμα κι αν μου το στρώνει η πολύτιμη Νέλη.

Καθάρισμα μόνοι μας
 (Γιάννης)
Το καθάρισμα είναι υποχρέωση και πρέπει να την κάνεις όπως δουλεύεις, πηγαίνεις για ψώνια και περνάς πολλές ώρες σε δημόσιες υπηρεσίες που όταν γερνάς καταλαβαίνεις ότι πήγαν πιο χαμένες και από αυτές που πέρασες βλέποντας τις επαναλήψεις του Ρετιρέ στο MEGA.

Μία υποχρέωση όλων στην οποία επιδιδόμαστε συχνά, αν όχι καθημερινά, όπως κάνουμε μπάνιο για να διατηρούμε την προσωπική μας υγιεινή και να μη γίνουμε χόμο νεάρντενταλ και χρειαστεί να μας σώσουν οι κυρίες του «How clean is your house». Το να καθαρίζουμε λοιπόν είναι ένα δεδομένο. Σε δεύτερη φάση το θέμα που μας απασχολεί εδώ, είναι ποιος τελικά θα λουστεί την ευθύνη να το κάνει.

Και ρωτώ; Γιατί να φέρω ένα ή μία ξένη στο σπίτι μου που δεν μπορώ να είμαι πότε σίγουρος για την ασφάλεια των υπαρχόντων μου για κάνει κάτι που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε. Γιατί το σφουγγάρισμα και το σκούπισμα δεν είναι πυρηνική φυσική. Επίσης, όπως όλοι τεμπελιάζουμε λίγο στις δουλειές μας, έτσι και η καθαρίστρια δεν πρόκειται ποτέ να καθαρίσει τέλεια ένα σπίτι, γιατί απλά το βλέπει σαν δουλειά και δεν είναι δικό της. Το τέλειο, ή ό,τι πιο κοντά υπάρχει σε αυτό όσον αφορά στην καθαριότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο από εμάς τους ίδιους. Ας μη σχολιάσουμε το γεγονός ότι ένα καλά καθαρισμένο σπίτι με τη σωστή συντήρηση χρειάζεται ελάχιστο χρόνο από τη ζωή μας και κερδίζουμε για προσωπική μας χρήση όλα αυτά τα λεφτά που θα πετάγαμε στην καθαρίστρια.

Και στην τελική ας διερωτηθούμε κάτι απλό. Αν η καθαρίστρια δεν μπορεί κάθε εβδομάδα να καθαρίσει θα πιάσει μυρμήγκια το σπίτι; Για να μην πούμε ότι σε ένα σπίτι δεν είναι αρκετό να καθαρίζουμε μία φορά την εβδομάδα. Το πραγματικό ερώτημα είναι λοιπόν, όχι αν έχεις χρόνο να καθαρίσεις, άλλα πόσο αντέχεις με την βρωμιά μέχρι να μπορέσει η καθαρίστρια να κάνει κάτι που είναι τόσο απλό όσο να δένουμε τα παπούτσια μας. Μήπως να πληρώνουμε έναν άνθρωπο να μας κάνει και αυτό;