Η σύμβουλος σχέσεων Έφη Κεραμιδά απαντά στις δικές σας ερωτήσεις

Η σύμβουλος σχέσεων Έφη Κεραμιδά απαντά στις δικές σας ερωτήσεις

Όταν η επικοινωνία σταματά μόλις γεννιέται ένα παιδί, τότε απαιτείται άμεση δράση, διάλογος, κατανόηση και... γενναιότητα!

Γεια σας. Είμαι 38 ετών και ο σύζυγός μου 41. Είμαστε παντρεμένοι από το 2008 και τα τελευταία 3 χρόνια έχουμε ένα παιδάκι. Δυστυχώς, οι σχέσεις μας είναι πολύ άσχημες, καθώς δεν υπάρχει καθόλου επικοινωνία και έχουμε να κάνουμε έρωτα εδώ και 3 περίπου χρόνια. Του ζητάω να απευθυνθεί σε ένα δικηγόρο να το τελειώνουμε, όμως δεν δέχεται τίποτα. Δεν παραδέχεται ότι φταίει σε κάτι, μου ρίχνει όλο το βάρος και το φταίξιμο, αρνείται να συζητήσει οτιδήποτε και πιστεύω πως είναι ψυχικά άρρωστος με τα χρήματα. Το χειρότερο είναι ότι αισθάνομαι πως με έχει αρρωστήσει κι εμένα... Δεν ξέρω τι να κάνω πλέον και γι' αυτό ζητάω τη βοήθειά σας. Νομίζω ότι ίσως θα έπρεπε να απευθυνθώ σε ένα ψυχολόγο κάποια στιγμή. Δεν ξέρω τι άλλο να πω, το μόνο που θέλω είναι να τελειώνει αυτή η αρρωστημένη κατάσταση.


Έφη Κεραμιδά: Απ' ότι φαίνεται υπάρχει πολύς θυμός ανάμεσά σας. Αυτός έχει επισκιάσει τα πάντα και νομίζετε ότι δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής. Υπάρχει όμως, είναι το παιδί σας και καλό θα ήταν να βρεθεί μία λύση εάν επιθυμία και των δύο είναι να το μεγαλώσετε μαζί και καλά. Σίγουρα υπάρχει λύση για κάθε πρόβλημα εάν υπάρχει και η διάθεση για επικοινωνία. Καλό θα ήταν η μορφή επικοινωνίας να μην είναι δεικτική και επικριτική. Συνήθως σε περιπτώσεις συσσωρεμένου θυμού κρύβονται και πολλές απογοητεύσεις ή προσδοκίες που είχαμε και δεν πραγματοποιήθηκαν. Μπορεί να μην φταίει σε όλα μόνο ο άλλος, αλλά κι εμείς. Και αυτό, γιατί αλλιώς είχαμε φτιάξει μία κατάσταση στο μυαλό μας και αλλιώς μας παρουσιάστηκε, με αποτέλεσμα να νιώσουμε θύματα, να θυμώσουμε με τον εαυτό μας και να εκδηλώνουμε τον θυμό μας σε κάθε ευκαιρία. Μία καλή λύση είναι να βρεθείτε με τον σύντροφο σας σε κάποιο ουδέτερο μέρος - μόνοι σας - και να του εξηγήσετε τους φόβους και τις προσδοκίες σας για τη σχέση σας. Να αφήσετε κι εκείνον να σας εκφράσει και τις δικές του απόψεις. Προσπαθήστε να είστε όσο πιο ουδέτερη γίνεται, χωρίς να του επιρρίπτετε ευθύνες. Αν τελικά συμφωνήσετε ότι δεν υπάρχει κοινός δρόμος, καλό θα ήταν να φανείτε γενναία και να πάρετε αποφάσεις για το μέλλον σας.