Ο φίλος του, ο Λευτεράκης

Συνήθως βρίσκω πολύ αλήθεια και νόημα στις παροιμίες, όμως το «δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι», μ' έχει προδώσει ανεπανόρθωτα. Βέβαια, από τη μία πλευρά, ευτυχώς που ο άντρας μου δεν έχει καμία σχέση με αυτόν το βλάκα τον «Λευτεράκη». Από την άλλη, δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να κάνουν παρέα.

Για τον συγκεκριμένο φίλο του, επίσης, ισχύει περίτρανα το «δείξε μου τη γυναίκα σου, να σου πω ποιος είσαι», και αυτό κάνει τη ζωή μου ακόμα πιο δύσκολη. Γιατί τον «Λευτεράκη» ο άντρας μου τον ξέρει από το σχολείο και παρόλο που συμφωνεί μαζί μου ότι δεν έχει τρόπους, είναι αναιδής, μιλάει άσχημα, είναι φαλλοκράτης, τσιγκούνης και χίλια δυο άλλα, τον αγαπάει και τον νοιάζεται.

Βάζω κι εγώ, λοιπόν, νερό στο κρασί μου (ή πιο σωστά, κρασί στο νερό μου) και του κάνω το χατίρι να βγαίνουμε μαζί που και που. Κι αυτές οι λίγες και βασανιστικές ώρες, είναι λίγη ακόμα απόδειξη αγάπης (και θυσίας) προς τον άντρα μου.