Εδώ και ένα χρόνο είμαι ερωτευμένος με μια κοπέλα. Κάνω τα πάντα για εκείνη αλλά με αντιμετωπίζει φιλικά. Μπορεί και να με εκμεταλλεύεται. Έχω απελπιστεί, δεν αντέχω άλλο. Τι να κάνω;

Dr Love,
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τη δική μου ιστορία και να ακούσω μια γνώμη κι αν φταίω
Δεν μου αρέσουν τα πολλά πολλά, θα στα πω χύμα κι αν καταλάβεις κατάλαβες. Ευχαριστώ. Έχω γνωρίσει μια κοπέλα μέσα από τη παρέα τον Απρίλιο του 2012, με τράβηξε μια έλξη όταν την είδα. Και όσο καιρό την γνώριζα δενόμουν όλο και περισσότερο μαζί της, ήταν ένα από τα καλύτερα καλοκαίρια που έχω περάσει στη ζωή μου για χάρη της. Με εντυπωσίασε ο χαρακτήρας της, την ξεχώρισα από τις άλλες γυναίκες. δύσκολα τη συμπαθούν οι άνθρωποι αλλά εγώ νιώθω τόσο ερωτευμένο άτομο μαζί της που την αγαπώ πραγματικά. Αλλά αυτή με βλέπει ως φιλαράκι που περνάει απλά καλά. Έχω κάνει πολλά (και τη ζωή μου παραλίγο να χάσω) για να την προσεγγίσω και ακόμα κάνω πράγματα για να την εντυπωσιάσω, που θα ήθελα να μοιραστώ της συνήθειές της, να τη μάθω καλύτερα. Αλλά αυτή πιθανόν να εκμεταλλεύεται την καλοπέραση απλά και μόνο, αν και δεν θέλω να το παραδεχτώ, διότι με πονάει που δεν μπορώ να την έχω στην αγκαλιά μου με τα φιλιά μου και τα χάδια μου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Μαλώνουμε με το παραμικρό και δεν μπορεί να το καταλάβει ότι την θέλω πολύ, είναι τόσο άδικη η ζωή. Δίνεις τα πάντα και παίρνεις ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου είμαι μπερδεμένος, προσπάθησα να το ξεχάσω να το βλέπω φιλικά να είμαι πιο άνετα μαζί της αλλά μου βγαίνει το ερωτικό όταν είμαι δίπλα της, δεν μπορώ να το κρατήσω κρυφό. Το ξέρει αλλά πιθανόν να το νιώθω μόνο εγώ. Έχω σκεφτεί να πεθάνω κιόλας για να μην το νιώθω όλο αυτό. Δεν αντέχω άλλο. Οι αντοχές μου είναι πολύ λίγες πια. Δεν ξέρω τι να κάνω άλλο, πιθανών να μου πεις να την ξεχάσω. Αλλά χρειάζομαι μια συμβουλή μια που τα λες χύμα και εσύ. Αυτά. Αν σε μπερδεύουν έτσι όπως τα έχω γράψει χέστο. Ευχαριστώ. Απλά έβγαλα ότι ένιωθα.

Φίλε μου,

Καταρχήν, γιατί να μην σε καταλάβω; Δεν είμαι και τόσο στόκος. Ok, δεν λέω ότι είμαι ο Αϊνστάιν ή ο Μπίλι Γκέιτς, αλλά δεν είμαι και για κλωτσίδια. Όχι όλες τις φορές τουλάχιστον. Νομίζω. Ok, δεν παίρνω και όρκο...

Κατά δεύτερον αν σε είχα μπροστά μου, θα σε πλάκωνα στις σφαλιάρες. Ειλικρινά. Τόσες σφαλιάρες μέχρι ο εγκέφαλός σου να πάει στη σωστή θέση. Τι μ@λ@κίες είναι αυτές; «Έχω σκεφτεί να πεθάνω για να μην το νιώθω όλο αυτό», «δεν αντέχω άλλο», «και τη ζωή μου παραλίγο να χάσω». Όλοι έχουμε ερωτευτεί και παθιασμένα και σαν τρελοί και σαν να μην υπάρχει αύριο και σαν να μην ξέραμε πως ζούσαμε προτού μπει μια συγκεκριμένη γυναίκα στη ζωή μας. Και όλοι έχουμε φάει άκυρο από μια τέτοια γυναίκα. Και δόξα το Θεό (ή ό,τι άλλο υπάρχει εκεί πάνω τέλος πάντων) μια χαρά το ξεπεράσαμε στη πορεία και μια χαρά είμαστε τώρα και όποτε το σκεφτόμαστε απλά λέμε «κοίτα ρε τι κόλλημα είχα φάει το χάπατο»!

Αυτά για πρόλογο, γιατί με τσάντισε αυτό το drama queen. Πάμε τώρα στο θέμα σου.

Από ότι είδα εσύ λιώνεις για πάρτη της, αλλά εκείνη σε αντιμετωπίζει φιλικά (ή μπορεί και να σε παίζει). Και από ότι κατάλαβα, ξέρει τι νιώθεις επειδή φαίνεται, όχι επειδή της το έχεις πει. Μήπως ήρθε ο καιρός να παίξεις με ανοιχτά χαρτιά; Όχι του τύπου «κοίτα τι κάνω για σένα για να δεις πως νιώθω», αλλά να την πιάσεις και να της το πεις χύμα πως νιώθεις; Είναι κρίμα να περνάς τόσο καιρό περιμένοντας απλά την αντίδρασή της. Μίλα της ξεκάθαρα και ωραία για να τελειώνει αυτή η κατάσταση.
Και δεν ανταποκριθεί στα αισθήματά σου, τότε ξέγραψέ την, από τη στιγμή που δεν μπορείς να τη δεις φιλικά. Μια και καλή. Αν δεν νιώθεις καλά δίπλα της δεν είναι ανάγκη να είσαι δίπλα της. Απλά πράγματα.

Βέβαια θα μπορούσες να δοκιμάσεις τις αντιδράσεις της. Για παράδειγμα, τι θα έλεγες να σταματήσεις να της κάνεις όλα τα χατίρια; Να την «φτύσεις» λιγάκι; Να παίξεις με άλλα κοριτσάκια όταν είναι και αυτή μπροστά; Να δεις πως θα το πάρει και τι θα κάνει.
Βλέπεις ορισμένοι άνθρωποι όταν βλέπουν τους άλλους να τους τα δίνουν όλα στο πιάτο, να λιώνουν για πάρτη τους, τους αφήνουν στα πατώματα. Όχι από κακία (τις περισσότερες φορές), απλά επειδή τους θεωρούν σιγουράκια. Μήπως να της δείξεις ότι δεν είσαι από αυτούς; Να ταρακουνήσεις λίγο την σιγουριά της; Λέω εγώ τώρα.

Θα μου πεις «μας της τα δίνω όλα, είμαι καλό παιδί, στα πόδια της πέφτω, τι άλλο μπορεί να θέλει;». Και όπως έχω ξαναπεί, ναι μεν οι γυναίκες πολλές φορές γκρινιάζουν ότι δεν υπάρχουν καλοί άντρες έξω και όλοι τους είναι ψεύτες και κακοί, αλλά οι περισσότερες μεταξύ ενός «καλού» παιδιού και ενός «κακού», θα προτιμήσουν το δεύτερο. Αυτό παίζει με το μυαλό τους και τις ιντριγκάρει. Game, φίλε μου, game.

Δεν ξέρω αν σε βοήθησα, αλλά ένα θα σου πω με σιγουριά: μην ξαναπείς ποτέ μ@λ@κίες του τύπου «έχω σκεφτεί να πεθάνω για να μην νιώθω». Η ζωή είναι γαμάτη και γεμάτη προκλήσεις. Κι αν κάτι δεν μας κάτσει είναι μια εμπειρία. Και είναι υπέροχο να ζήσεις όσες περισσότερες εμπειρίες μπορείς. Η ζωή έξω είναι ένα μεγάλο πάρτι - μπες μέσα και διασκέδασε όσο μπορείς. Αξίζει.

ΥΓ.: Ξέρεις τι με έχει προβληματίσει; Η ατάκα σου «δύσκολα τη συμπαθούν οι άνθρωποι». Μήπως ξέρουν κάτι περισσότερο; Μήπως από τον έρωτα δεν βλέπεις τα πράγματα τόσο καθαρά; Ίσως να μην τόσο τέλεια όσο πιστεύεις.

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ