Με τον φίλο μου αν και είχαμε σχέση εξ αποστάσεως κάναμε σχέδια για το μέλλον. Η ανεργία όμως τον επηρέασε τόσο πολύ που κλείστηκε στον εαυτό του και μου ζήτησε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Πως να το χειριστώ;

Κατ' αρχήν θα ήθελα να σου δώσω συγχαρητήρια για το μπλογκ σου.

Θα ήθελα να σου ζητήσω τη συμβουλή σου, σχετικά με την σχέση μου και ένα δύσκολο θέμα το οποίο περνάω. Είχα μια σχέση με απόσταση, τα τελευταία τρία περίπου χρόνια. Περνούσαμε συνέχεια από διάφορες φάσεις, μιας και η σχέση από απόσταση είναι δύσκολη υπόθεση. Συναντιόμασταν σχετικά συχνά, δεδομένου ότι ο ίδιος είναι στο εξωτερικό. Είχαμε έρθει πάρα πολύ κοντά, με το να μιλάμε καθημερινά, με τηλέφωνα, chat, κάμερα... Πολλές φορές κοιμόμασταν με την κάμερα για να νιώθει ο ένας κοντά του τον άλλο. Είχαμε κάνει όνειρα για οικογένεια και παιδιά, για το πως θα είμαστε μαζί, είχα γνωρίσει τους δικούς του και εκείνος τους δικούς μου... ήμασταν σε μια πολύ καλή φάση. Τον τελευταίο καιρό όμως, το γεγονός ότι δεν έχει δουλειά για παρατεταμένο διάστημα (περισσότερο από χρόνο) τον έριχνε ολοένα και περισσότερο ψυχολογικά. Εγώ, μη όντας εκεί να δω τα σημάδια, γιατί μου το έκρυβε πολύ καλά... δεν είχα καταλάβει ότι ήταν τόσο χάλια. Πίστευα ότι μου κάνει εγωισμούς και μια μέρα τον πίεσα πάρα πολύ. Άρχισα να του λέω ότι νιώθω μόνη σ' αυτή τη σχέση, ότι πρέπει να κάνουμε γιατί τα χρόνια περνάνε, ότι έχει φτάσει στα 38 και ότι πρέπει να καταλάβει κι αυτός τι είναι αυτό που θέλει από τη ζωή του. Υπερασπίστηκε τον εαυτό του, μου είπε ότι θέλει να είναι μαζί μου, να γίνουν όλα όπως επιθυμούμε αλλά ήταν απαισιόδοξος, δεν έβλεπε φως. Λίγες ώρες αργότερα μου είπε ότι το καλύτερο πράγμα θα ήταν να κάνουμε ένα διάλειμμα στη σχέση μας. Το συζητήσαμε, προσπάθησα να του δώσω να καταλάβει ότι δεν το θέλω (αυτό συνέβη 2 εβδομάδες πριν το ταξίδι μου για να τον δω) αλλά μου είπε ότι το έχει ανάγκη. Μίλησα με τους δικούς του, μου είπαν ότι είναι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και ότι η έλλειψη δουλειάς τον κάνει να μην μπορεί να δει το μέλλον με αισιοδοξία. Μεταξύ μας έχει υψωθεί ένα τείχος... μιλάμε κυρίως όταν του μιλάω εγώ, είναι δεκτικότατος στο να μιλάει μαζί μου, αλλά μιλάμε σχεδόν σαν φίλοι... Δεν υπάρχουν τα γλυκόλογα... και στην ουσία είναι εξαιρετικά λιγομίλητος... Εγώ είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, που επηρεάζει τη δουλειά μου και γενικά όλον μου τον κόσμο. Δεν ξέρω τι να κάνω για να τον βοηθήσω, τη στιγμή που ο ίδιος έβαλε το εμπόδιο στο να είμαστε μαζί. Τι με συμβουλεύεις να κάνω; Το ταξίδι θα το αναβάλλω, δεν γίνεται αλλιώς... αλλά έχει και ο ίδιος ένα ταξίδι για δουλειά σε ένα μήνα περίπου, όπου θα έρθει εδώ... να περιμένω μέχρι τότε; Και ως τότε; Είμαι απελπισμένη!

Αγαπητή φίλη,

Καταρχήν θα ήθελα να σου δώσω και εγώ συγχαρητήρια, που έχεις καταφέρει να αντέξεις σχέση εξ αποστάσεως για 3 χρόνια. Και μάλιστα όχι τύπου Αθήνα-Θεσσαλονίκη, αλλά Ελλάδα-εξωτερικό. Εύγε, γιατί ξέρω άλλους (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) που έχουν αντέξει την απόσταση το πολύ 4,5 μέρες! Μην με ρωτάς που πήγε η υπόλοιπη μισή μέρα...

Θα σου αναλύσω κάποιες σκέψεις μου σχετικά με το θέμα σου και μετά θα τα βάλουμε κάτω τα πράγματα. Ok;
Πρόσφατα έλεγα σε μια άλλη ψυχή ότι η περίοδος είναι δύσκολη, η κρίση έχει επηρεάσει τα πάντα, όχι μόνο τα πορτοφόλια μας, αλλά και τις σχέσεις μας και την ψυχολογία μας. Είναι δύσκολο όταν δεν ξέρεις τι θα γίνει αύριο, να προσπαθήσεις να οργανώσεις το μεθαύριο. Αυτό είναι το ένα - ναι, μπορώ να σου πω ότι καταλαβαίνω την απογοήτευση του φίλου σου.

Το άλλο είναι ότι μπορεί να μην ζούμε στο 1872, όπου ο άντρας ήταν άντρας με τα όλα του, αλλά και πάλι έχουν μείνει κάποια κατάλοιπα αρσενικής κυριαρχίας. Τι εννοώ με αυτό; Ότι αν ένας άντρας, που είναι και στα 38 του, νιώθει ότι δεν μπορεί να προσφέρει τα πράγματα και τη ζωή που θέλει σε ένα άτομο που αγαπάει, πολλές φορές προτιμάει να μείνει μακριά, παρά να φανεί «λίγος». (Γυναίκες, μην πέσετε να με φάτε, δεν λέω ότι ισχύει για όλους αυτό! Πάντα θα υπάρχουν οι «τίμιοι» που θα ψάχνουν την πλούσια νύφη!)

Μια τελευταία σκέψη. Όσο κι αν το έχω κάνει κι εγώ και όλος ο κόσμος στο παρελθόν, δεν πιστεύω στα διαλείμματα. Είμαι της άποψης ότι τότε σπάει το γυαλί. Τι σημαίνει διάλειμμα στη σχέση; Πάρε 5 μέρες να αράξεις; Να πάρεις τον αέρα σου; Να δεις τον κόσμο διαφορετικά; Να ξενοπηδήξεις; Τα προβλήματα λύνονται κατά την διάρκεια της σχέσης, όχι έξω από αυτήν. Μπορείς να καθίσεις να σκεφτείς και όσο είσαι σε σχέση. Και στο φιναλέ μια χαρά απόσταση έχετε, κάνει «διάλειμμα» κάθε μέρα!
Είδες και τι έγινε στα «Φιλαράκια» ανάμεσα στον Ρος και την Ρέιτσελ. Για διάλειμμα πήγαν, μπάχαλο το έκαναν. Και μετά που να γράφεις και το γράμμα (18 σελίδες, μπρος και πίσω!).

Άρα, η συμβουλή μου είναι να μην αναβάλλεις το ταξίδι σου (ελπίζω να σε πρόλαβα δηλαδή). Να πας, να του μιλήσεις, να του εξηγήσεις ότι δεν θέλεις διάλειμμα, ότι είσαι δίπλα του ό,τι κι αν γίνει και ότι τον αγαπάς. Στη βράση κολλάει το σίδερο.
Κι αν επιμείνει για διάλειμμα στη σχέση σας, τότε του πετάς και ένα «δηλαδή θέλεις να χωρίσουμε;». Γιατί. στην τελική, τι είναι και το διάλειμμα; Ένας χωρισμός, αλλά σε πιο όμορφο πακετάκι!

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ