Μου αρέσει ο καθηγητής μου και υπάρχει πάθος όταν κοιταζόμαστε. Πώς να τον προσεγγίσω;

Γεια σας,

είμαι φοιτήτρια σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας μας. Η εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο ήταν η αρχή για μια ιστορία που δεν ξέρω που θα καταλήξει αλλά ξέρω που θέλω να καταλήξει. Στο πρώτο έτος ήταν η πρώτη φορά που είδα τον καθηγητή που είμαι ερωτευμένη μαζί του.
Μόλις τον είδα ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα σαν και εκείνα που βιώνουμε ελάχιστα στη ζωή μας. Με συνεπήρε η φιγούρα του και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Πέρυσι που έκανα για πρώτη φορά μάθημα μαζί του δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ εύκολα κοιτώντας τον, περνώντας ο καιρός άρχισα να εξοικειώνομαι μαζί του και μάλιστα μπορούσα και μιλούσα μαζί του με άνεση, πάντα όμως όταν ήμασταν πιο κοντά στις συζητήσεις ένιωθα ότι χανόμουν στα μάτια του.
Μετά από διάφορα τέτοια περιστατικά ένιωσα το ίδιο και από εκείνον. Όταν κοιταζόμαστε στα μάτια και είμαστε πολύ κοντά η ατμόσφαιρα είναι λίγο πριν το μπαμ. Τον τελευταίο καιρό παρατήρησα ότι κατά την διάρκεια του μαθήματος με κοιτάζει επίμονα και για αρκετή ώρα. Επίσης πριν λίγο καιρό μετά από μια συζήτηση που είχαμε οι δυο μας σχετικά με το μάθημα, άνοιξε ο ίδιος την κουβέντα και με ρώτησε από που είμαι, αν μου αρέσει το μάθημα όπως το κάνει, αν χρωστάω μαθήματα και αν θα συνεχίσω για μεταπτυχιακό στο όποιο μάλιστα κάνει και αυτός μάθημα.
Γενικά είναι από τους ποιο αξιόλογους και σοβαρούς καθηγητές και είναι από τα άτομα που τα λες απόμακρα. Σημείωση για να μην παρεξηγηθώ δεν είναι παντρεμένος και από ότι έχω αντιληφθεί δεν έχει κάποια σχέση. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει πολύ και είναι κάτι παραπάνω συναισθηματικά για μένα, κάθε φορά που έχουμε μάθημα και νιώθω ότι θα τον δω παίρνω ζωή, που έστω και για λίγη ώρα θα μπορώ να τον κοιτάζω χωρίς να φανερώσω το τι αισθάνομαι.
Είμαι μπερδεμένη όσον αφορά πως πρέπει να το χειριστώ, αν πρέπει να κάνω κάτι παραπάνω χωρίς να εκτεθώ σε περίπτωση που δεν ισχύει το ίδιο και για εκείνον, δεν μπορώ όμως και να το αφήσω και έτσι δίχως να το προσπαθήσω....help me please.
Σας ευχαριστώ εκ των πρότερων για τον χρόνο που διαθέσατε για την ανάγνωση του γράμματος μου.

Αγαπητή φίλη,

Τι μου είπες τώρα και με πέταξες 100 χρόνια πίσω; Καθηγητές (καθηγήτριες για μένα), σχολή, καφέδες, πάρτι. Ωραία χρόνια, αξέχαστα. Και ωραίες φιλίες.

Βέβαια όπως τα κόβω τα πράγματα, για σένα δεν είναι και τόσο ωραία τα πράγματα αυτή την περίοδο. Έχεις πολλά στο κεφάλι σου ε;

Κοίτα να δεις. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου. Προφανώς θα ξέρεις ότι το θέμα είναι πολύ λεπτό. Πάρα πολύ λεπτό και δεν είναι από τις καταστάσεις που οι αποφάσεις παίρνονται έτσι, με μια γρήγορη σκέψη. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για δύο άτομα που βρέθηκαν σε ένα μπαρ και σκέφτονται "ποιον ενδιαφέρει τι θα κάνω;!".

Πόσο είσαι; 19 με 20 σε κόβω. Και νομίζω ότι σε καταλαβαίνω. Και εγώ στα 17 μου ήμουν τσιμπημένος με μια καθηγήτριά μου στο λύκειο. Και κατά την διάρκεια του πανεπιστημίου πολλές φίλες μου ήταν "ερωτευμένες" με καθηγητές μας.
Αλλά ξέρεις ποια είναι η διαφορά; Στην πραγματική ζωή η κατάσταση δεν είναι όπως στις ταινίες και στο "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο". Άντε το πολύ-πολύ να υπάρχουν οι σφαλιάρες, αν τα πράγματα ξεφύγουν.

Ποια είναι η γνώμη μου; Ξέχασέ το! Και μην προσπαθήσεις να τον προσεγγίσεις. Τέλος. Γιατί αν ισχύει αυτό που μου είπες ("είναι από τους πιο αξιόλογους και σοβαρούς καθηγητές") τότε θα φας τα μούτρα σου. Γιατί ως σοβαρός και αξιόλογος καθηγητής γνωρίζει πως αν μπλέξει σε αυτή την κατάσταση κινδυνεύει μέχρι και να χάσει τη δουλειά του!
Και δεν είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Ένα μάτι να σας πάρει, μια καταγγελία να γίνει, τότε τέλος. Και άσχημο τέλος.

Και αυτό είναι το ένα κομμάτι της υπόθεσης (το λες και "νομικό" αν θέλεις).
Το άλλο είναι το... κλασικό. Τόσα παιδιά υπάρχουν στη σχολή σου, εσύ τον καθηγητή σου ερωτεύτηκες; Θα μου πεις βέβαια ο έρωτας είναι τυφλός, αλλά δεν πρέπει να είναι και... παρανοϊκός. Όχι εντελώς τουλάχιστον.

Αυτή είναι η γνώμη μου και δεν αλλάζει.

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ