Δεν μπορώ να καταλάβω πώς άλλαξαν τα όνειρά του και αποφάσισε να χωρίσουμε!

Το γράμμα της αναγνώστριας

Καλησπέρα και από 'μένα,

για να μην σας κουράσω με λεπτομέρειες,θα πω με δυο λόγια το δικό μου το πρόβλημα:έχω σοβαρή σχέση πάνω από 1,5 χρόνο με έναν συνομήλικό μου (27 χρονών είμαστε), με τον οποίο αγαπιόμαστε πάρα πολύ και κάναμε σχέδια για οικογένεια,κλπ.Είναι σημαντικό να πω πως αυτός τα ξεστόμισε πρώτη φορά αυτά και εγώ εννοείται τα συνέχισα.Το θέμα είναι πως τους τελευταίους μήνες,λόγω σοβαρών οικογενειακών προβλημάτων (δυστυχώς όλα σχετίζονται με λεφτά που δεν υπάρχουν και έχει αναλάβει αυτός την οικογένειά του),αυτός αισθάνονταν φοβερή πίεση από τα πάντα,με αποτέλεσμα να ξεσπάει πάνω μου με το παραμικρό χωρίς σημαντικό λόγο.Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε πολλούς καβγάδες (μερικές φορές κιόλας "χωρίζαμε") μέσα σε λίγους μήνες,τους οποίους τους ξεκινούσε αυτός για χαζά μικροπράγματα (απλά ξεσπούσε πάνω μου).Προσπαθώ (προσπαθούσα) να δείχνω κατανόηση,ωστόσο άνθρωπος είμαι κι εγώ και ενώ κάνω υπομονή,δεν κάθομαι κάθε φορά να τα ακούω απαθής σε κάτι που δεν έχω φταίξει.
Τέλος πάντων,το θέμα είναι πως τσακωθήκαμε μία τελευταία φορά πριν από 9 μέρες.Ενώ για 'μένα ήταν δεδομένο πως είναι άλλος ένας κλασικός καβγάς και πως όλα θα ήταν καλά μετά,αυτός ήταν αποφασισμένος πως δεν προχωράει άλλο αυτή η κατάσταση που τσακωνόμαστε συνέχεια,πως είχε κουραστεί-βαρεθεί-ξενερώσει από όλο αυτό.Μου διαβεβαίωσε πως δεν θέλει να με χάσει από τη ζωή του σε καμία περίπτωση,πως το ξέρω ότι με αγαπάει πάρα πολύ,πως το γνωρίζει ο ίδιος πως αυτός φταίει για τους καβγάδες,αλλά του έχουν πέσει όλα πολύ βαριά και έχει συνέχεια νεύρα.Του εξήγησα πως κατανοώ αυτά που λέει,αλλά είναι αστείο να γνωρίζει πως φταίει ο ίδιος,αλλά να θεωρεί πως η καλύτερη λύση σε όλο αυτό είναι ο οριστικός χωρισμός.Ήταν απαίσια εκείνη η μέρα,φαίνονταν πολύ χάλια κι αυτός,αλλά αποφασισμένος πως αυτό είναι το καλύτερο που πρέπει να γίνει.Εγώ επέμενα πως δεν το δέχομαι να χωρίσουμε έτσι (να πω ότι ήταν κάποιο τρίτο άτομο ή κάτι άλλο,θα'λεγα εντάξει,δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο) και τον ρώτησα αν όλα αυτά που μου έλεγε κατά καιρούς και τα όνειρα που κάναμε για οικογένεια κλπ ,ήταν ψέματα?Μου είπε πως σαφώς δεν ήταν μεγάλα λόγια,ούτε ψέμματα,αλλά νιώθει πολύ πιεσμένος από τα πάντα και δεν μπορεί να τα διαχειριστεί σωστά.Πως ξέρει πως μπορεί σε 10 μέρες να το έχει μετανιώσει και ξέρει τι χάνει,αλλά εκείνην τη στιγμή είχε μπουχτίσει.
Εγώ από τη μεριά μου του ξεκαθάρισα πως με εμένα δεν λειτουργεί το πισωγύρισμα και πως αν βάλουμε την τελεία,τότε και να τον αγαπάω ακόμα κλπ κλπ,δεν πρόκειται να δεχτώ να είμαστε ξανά μαζί.Όχι με αυτόν.Γενικά,έτσι λειτουργώ εγώ.Οπότε του πρότεινα αν θέλει να δοκιμάσουμε 1 μήνα "αποχής" (χωρίς καμία επικοινωνία),να ηρεμήσει,να χαλαρώσει και να τα σκεφτεί.Φάνηκε σαν να του άρεσε η πρότασή μου,ωστόσο αμφέβαλλε αν θα άντεχα εγώ.Του είπα πως όντως δεν μπορώ να εγγυηθώ για τα συναισθήματά μου μετά από 30 μέρες (μυαλό είναι αυτό...δεν μπορείς να ελέγξεις το ξενέρωμα),ωστόσο το ξέρει πως δεν θέλω να τον χάσω και πως αξίζει να το δοκιμάσουμε.
Μην στα πολυλογώ,συμφωνήσαμε να δοκιμάσουμε τον 1 μήνα.Εμένα μου λείπει φοβερά.Κάθε ώρα και στιγμή τον σκέφτομαι,παντού,ό,τι και να κάνω.Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν.Σήμερα είναι η 9η μέρα από εκείνο το απαίσιο βράδυ,ωστόσο δεν έχει δώσει σημείο ζωής.Τη μια είμαι αισιόδοξη πως θα ηρεμήσει το πράγμα,την άλλη φοβερά απαισιόδοξη.Μου'χει γυρίσει το μυαλό.Δεν μπορώ άλλο.Του ξεκαθάρισα πως θεωρώ πως δεν θα χρειαστεί καν τον 1 μήνα και πως εννοείται πως και νωρίτερα αν θελήσει,να με πάρει τηλ ή να βρεθούμε.Αλλά μέχρι στιγμής τίποτα.
Με πονάει πολύ όλο αυτό.Δηλαδή,από εκεί που δεν έχω φταίξει κάπου,τελικά να είμαι εγώ η ριγμένη της υπόθεσης.Πώς γίνεται να μου λες ο ίδιος για τα άμεσα σχέδιά μας για οικογένεια κλπ και μετά από 4 μέρες να αποφασίζεις μόνος σου πως το καλύτερο είναι να χωρίσουμε εξαιτίας των καβγάδων που εσύ έχεις δημιουργήσει επειδή πιέζεσαι με άλλα πράγματα?Μου το είπε κιόλας πως δεν φταίω εγώ.Στην ουσία,εχθρός του αυτήν τη στιγμή είναι ο ίδιος του ο εαυτός.Πώς μπορείς να τα γκρεμίσεις όλα,έτσι τόσο απλά?Δεν μπορώ...Το μοναδικό που θέλω,είναι να δώσει άλλη μια ευκαιρία στη σχέση μας και υπόσχομαι στον εαυτό μου πως θα προσπαθήσω να αφήνω πολλά να "πέφτουν κάτω" και να μην τον τσιτώνω περισσότερο,όταν τον βλέπω ήδη τσιτωμένο.Το θέμα είναι:θα την δώσει την ευκαιρία αυτή στη σχέση μας ή είναι τόσο ξενερωμένος που ίσως δεν με βλέπει καν ερωτικά;Όταν λες πως έχεις βρει τον άνθρωπό σου,όταν μέχρι πριν από 4 μέρες,εσύ ήσουν αυτός που έκανες μελλοντικά σχέδια,πώς γίνεται βάζεις μόνος σου την τελεία και να διαλύεις τόσο απλά μία τόσο μεγάλη αγάπη;Πολύ αυτοκαταστροφικό μου φαίνεται όλο αυτό...Είμαι πολύ χάλια...Γιατί δεν με έχει ψάξει ακόμα?Μου λείπει τόσο πολύ,κοντεύω να αρρωστήσω...Δεν του λείπω καθόλου..?

Η απάντηση του Queen.gr

Είναι δική σου απόφαση ο ένας μήνας. Χαζή απόφαση. Συναισθηματικά φορτισμένη με νεύρα και ανούσια.

Το πρόβλημα στο να στείλεις είναι πως από τη μία θα φανείς ανώριμη και μη ικανή να υπερασπιστείς την άποψή σου. Θα φανεί πως έχεις ασταθή χαρακτήρα.

Από την άλλη, δεν θες να δεις αν εκείνος αντέξει ή όχι; Αν θα σου στείλει; αν του λείπεις ή όχι; Το ότι του άρεσε η απόφαση και ανησυχούσε μόνο για σένα, σε συνδυασμό με το ότι ήταν δικά του τα ξεσπάσματα καθώς και η απόφαση του χωρισμού, δεν είναι και ό,τι καλυτερο να ξέρεις.

Πολλές φορές στην πορεία μιας σχέσης χάνουμε το ενδιαφέρον μας, επέρχεται η φθορά μέσα από εξωτερικά προβλήματα και καβγάδες, φθορά που δείχνει πώς δεν ήταν και τόσο δυσντός αυτός ο δεσμός τελικά.

Σε θεωρεί δεδομένη. Ίσως οι καβγάδες να ήταν και αφορμή για να χωρίσετε. Μπορεί να έχει αλλάξει σαν άνθρωπος με όλα αυτά που αντιμετωπίζει και να μην τον καλύπτει πια αυτό που έχετε, να του είναι πίεση.

Σε κάθε περίπτωση δεν φταις και δεν χρειάζεται να πιέζεις για εξηγήσεις ή να καις το μυαλό σου με ερωτήσεις. Δεν χρειάζεται καν να ψάχνεις τι κάνεις λάθος, γιατί δεν σε θέλει πια και δεν κάνει τα ίδια όνειρα. Ούτε να ασχολείσαι με το αν έχει άλλη και το κρύβει ή όχι. Σε νοιάζει αν σου φέρεται καλά και σε νοιάζει αν αυτή η σχέση σε πάει μπροστά. Αν είναι καλή για την ψυχολογία και την υγεία σου.

Δεν φαίνεται να είναι. Καλύτερα να το πάρεις απόφαση. Κρατήσου λίγο. Είναι το ίδιο ακριβώς με την εξάρτηση από ουσίες για το μυαλό σου. Κάνε υπομονή και χρησιμοποίησε το χρόνο όχι για να παρακαλάς να γυρίσει, ή για να τον σκέφτεσαι. Να σκεφτείς όμως πώς ονειρεύεσαι την ιδανική σχέση και τον κατάλληλο σύντροφο. Απρόσωπα εντελώς. Αν δεν είναι αυτή η σχέση κι εκείνος έπαψε να ανταποκρίνεται σε αυτό που ήθελες, ξεκίνα να το δέχεσαι.

Το να το δεχτείς όσο κι αν πονάει είναι το πρώτο βήμα για να πας παρακάτω. Η στασιμότητα δεν έκανε καλό σε κανέναν ποτέ και πουθενά.

Γράψε μας τη δική σου ιστορία εδώ