Πώς θα αισθανόσουν αν έχανες όλα αυτά που θεωρείς δεδομένα στη ζωή σου;

Το Σαββατοκύριακο το πέρασα στο νησί που αγαπώ εδώ και χρόνια (θα το έχεις καταλάβει αν με διαβάζεις), την Τήνο. Ο τόπος αυτός με ηρεμεί, με γεμίζει με ενέργεια και θετική σκέψη. Πάντα πίστευα πως οι άνθρωποι εκεί γνωρίζουν πώς να σε κάνουν να νιώθεις δικό τους παιδί καθώς η φιλοξενία δεν υπάρχει μόνο ως λέξη στη ζωή τους.

Χθες, έπεσε στην αντίληψη μου ένα σκηνικό που πραγματικά με προβλημάτισε. Το σκεφτόμουν ώρες, το συζήτησα με τις φίλες μου, το διηγήθηκα στα κορίτσια στο γραφείο. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου έκανε τεράστια εντύπωση και ταυτόχρονα το αισθάνθηκα σαν ηλεκτροσόκ στην καθημερινότητά μου. Τι κάνω; Πόσο ανόητη είμαι; Πόσα πράγματα θεωρώ δεδομένα και δεν τα εκτιμώ;

Καλοκαίρι, παραλία, ξαπλώστρα… βουτιά. Μία εικόνα τόσο απλή και μερικές φορές βαρετή. «Βαριέμαι να κολυμπήσω. Θα μπω ίσα ίσα να βραχώ και θα βγω για ηλιοθεραπεία». Το έχω πει πολλές φορές, ίσως και εσύ. Ναι, είμαι από τους ανθρώπους που μπορεί να πάνε στην παραλία και να μην κολυμπήσουν. Πόσο εγωίστρια αισθάνθηκα εχθές όταν είδα μία κυρία με κινητικά προβλήματα να ετοιμάζεται για το μπάνιο της στη θάλασσα; Ήθελα να με χαστουκίσω βλέποντας αυτό που γινόταν μπροστά μου.

Η συγκεκριμένη κυρία είχε και τα δύο της πόδια ακρωτηριασμένα μα δεν το βάζει κάτω από ότι φαίνεται. Μου το απέδειξε εχθές και την ευχαριστώ για το μάθημα που μου έδωσε. Έφτασε στην παραλία με το μαγιό της και ο σύζυγός της μαζί με ένα παιδί που εργαζόταν στο beach bar της παραλίας φρόντισαν μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Τη μετέφεραν στο ειδικό κάθισμα (Seatrac ) και έτσι έφτασαν και οι τρεις μαζί μέχρι τα πρώτα μέτρα μέσα στο νερό. Έπειτα, τη βοήθησαν να βουτήξει και ο υπάλληλος του beach bar βγήκε έξω στην αμμουδιά μέχρι εκείνη να απολαύσει το μπάνιο της. Ύστερα, ξαναμπήκε την ανέβασε μαζί με το σύζυγό της στο seatrac και την έβγαλαν στην άμμο. Της έφερε νερό, αναψυκτικό και εκείνη έδειχνε τόσο χαρούμενη για τη βουτιά που μόλις είχε ολοκληρώσει. Και εγώ σκεφτόμουν αν θα βουτήξω; Η ανόητη βαριόμουν.

Για εμένα το μπάνιο στη θάλασσα είναι μία απλή διαδικασία που ίσως και να την προσπεράσω αν κάτι δε μου αρέσει. Ώρα να με μουντζώσω, λοιπόν, γιατί κάπου εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που το εκτιμούν πραγματικά. Για αυτούς δεν είναι μία απλή καθημερινή ρουτίνα του καλοκαιριού. Δεν πετάγονται στην παραλία για μία βουτιά. Για μία βουτιά πρέπει να ακολουθήσουν κάποια συγκεκριμένη διαδικασία αλλά είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι από εμάς. Δεν ξέρω το όνομά της και δεν το έμαθα αλλά την ευχαριστώ για το μάθημα που μου έδωσε. Σήμερα ξύπνησα πραγματικά χαρούμενη χωρίς να γκρινιάξω για τίποτα. Έχω τα βασικά πράγματα και αυτό μου αρκεί.

Ξύπνα και εσύ αύριο πιο… ευγνώμων. Πες «ευχαριστώ» στη ζωή που σου παρέχει τα βασικά, αυτά που μέχρι τώρα θεωρούσες δεδομένα. Τι θα έκανες αν τα έχανες;

Πάρε ένα μάθημα σαν και εμένα. Θυμήσου και όλους αυτούς που ήταν πριν λίγες μέρες στο Ρίο για τους Παραολυμπιακούς αγώνες και σταμάτα να.... ΜΙΖΕΡΙΑΖΕΙΣ. Γίνεσαι αχάριστη, πάρ' το χαμπάρι.