3 τρόποι να αντιμετωπίσεις τις «κρίσεις ντροπής»

Κρίσεις ντροπής. Αυτή η μάστιγα. Συμβαίνουν όταν τις περιμένουμε λιγότερο: στο ντους, όταν διπλώνουμε ρούχα ή κάνουμε κάτι εξίσου μηχανικά. Ξαφνικά, ο εγκέφαλός μας αποφασίζει να μας «χτυπήσει» με μια αναλαμπή από μια ντροπιαστική στιγμή.

Για πολλούς, είναι μια φυσική αντίδραση. Πολλοί νιώθουν αυτό το «χτύπημα» που τούς κάνει να μουρμουρίζουν βρισιές, να κουνάνε το κεφάλι ή να φωνάζουν στο σύμπαν: «Τι σκεφτόμουν;».

Οι κρίσεις ντροπής είναι πολύ συχνές, ειδικά αν έχουμε την τάση να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας· μπορεί να είμαστε οι χειρότεροι κριτές του εαυτού μας. Ο εγκέφαλός μας δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε όταν έχουμε παραβιάσει τους εσωτερικούς κανόνες μας. «Πρέπει πάντα να είμαι αξιοπρεπής», «Πρέπει πάντα να κάνω το σωστό», «Πρέπει πάντα να έχω καλή κρίση», «Δεν πρέπει ποτέ να γελοιοποιηθώ». Και η λίστα συνεχίζεται.

Αλήθεια, τι μπορούμε να κάνουμε; Ακολουθούν τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις:

1. Δώσε λίγο περιθώριο στον εαυτό σου.

Οι κρίσεις ντροπής συνήθως μάς γυρίζουν σε μια ανάμνηση όπου πιαστήκαμε να κάνουμε κάτι που θεωρούμε λάθος, χαζό ή γελοίο. Αλλά δεν μπορούμε να ζούμε με την προσδοκία ότι δε θα κάνουμε ποτέ λάθη, δε θα έχουμε ποτέ κακή κρίση, ή δε θα πάρουμε ποτέ χαζές αποφάσεις. Συγχώρεσε τον εαυτό σου. Δείξε κατανόηση στον 15χρονο εαυτό σου που απέτυχε να εντυπωσιάσει το άτομο που του άρεσε. Φρόντισε τον εαυτό σου που ήταν άστοχος όταν ένας φίλος σου αποκάλυψε μια ασθένεια. Συγχώρεσε τον εαυτό σου που αποκάλεσες το άτομο που σου πήρε συνέντευξη με λάθος όνομα. Εν ολίγοις, άφησε την προσδοκία ότι δε θα κάνεις ποτέ τίποτα ντροπιαστικό ή χαζό. Επίτρεψε στον εαυτό σου μια πλήρη γκάμα ανθρώπινων εμπειριών, συμπεριλαμβανομένων των λαθών.

2. Θυμήσου ολόκληρη την ανάμνηση.

Οι κρίσεις ντροπής παίζουν μια σύντομη σκηνή: μια στιγμή που φτερνίστηκες και βγήκε σάλιο πάνω στο αφεντικό σου. Η έκφραση στο πρόσωπο του φίλου σου αφού είπες ένα αστείο που δεν κατάλαβες ότι ήταν προσβλητικό. Τα λίγα δευτερόλεπτα που το άτομο που σου άρεσε είπε, «ε, συγγνώμη, έχω ήδη ραντεβού για τον χορό». Διεύρυνε την «ταινία» για να συμπεριλάβεις το πριν και το μετά, ώστε να δώσεις στο ντροπιαστικό σου στιγμιότυπο λίγο πλαίσιο. Σκέψου τις άλλες φορές που μίλησες με εκείνο τον καθηγητή, πέρασες χρόνο με εκείνον τον φίλο ή ενθουσιάστηκες με το άτομο που σου άρεσε, αντί να επικεντρώνεσαι μόνο στην πιο χαμηλή στιγμή.

3. Πες το σε κάποιον που θα σε στηρίξει.

Οι κρίσεις ντροπής μάς πληγώνουν γιατί τις νιώθουμε εξευτελιστικές ή ταπεινωτικές. Η ντροπή Μάς λέει να μη μιλήσουμε ποτέ ξανά για αυτές τις εμπειρίες. Για να το αντιμετωπίσεις αυτό, κάνε το αντίθετο από αυτό που σου λέει η ντροπή και μοιράσου το με κάποιον που δε θα σε κρίνει. Το να πεις την ντροπιαστική σου ιστορία σε κάποιον που θα σε στηρίξει, θα σου πει «κι εγώ το έχω πάθει» ή με κάποιον τρόπο θα «σπάσει τη φούσκα» της ντροπής θα μειώσει τη δύναμή της.

Συνολικά, σκέψου τις κρίσεις ντροπής ως κάτι που συμβαίνει σε όλους -σε σένα, σε μένα και σε κάθε άτομο που διαβάζει αυτό το κείμενο- κι έτσι συνδέεσαι με μια καθολική και τόσο ανθρώπινη εμπειρία.