Απελευθέρωση από την τελειότητα: Η σημασία να συγχωρείς τον εαυτό σου για όσα ξεχνάς να κάνεις

Η λήθη είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης, και όμως έχει κερδίσει κακή φήμη στη σύγχρονη κοινωνία. Αντί να βλέπουμε ακόμη και τα μικρά κενά μνήμης ως αξιαγάπητες ιδιορρυθμίες, τα παθολογικοποιούμε, φοβούμενοι ότι είναι σημάδια ΔΕΠΥ, άνοιας, μακροχρόνιας COVID ή γήρατος -το οποίο η κοινωνία έχει επίσης θεωρήσει παθολογικό λόγω του ηλικιακού ρατσισμού. Όταν τα προβλήματα μνήμης σχετίζονται με ασθένειες, τα άτομα που πάσχουν αγωνίζονται να νιώσουν ότι εκτιμώνται σε μια κοινωνία που έχει εμμονή με την παραγωγικότητα και το στάτους. Από την άλλη πλευρά, παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως η κακή διαχείριση του άγχους, η στέρηση ύπνου και ο συνδυασμός πολλών ευθυνών, μπορεί επίσης να είναι η αιτία της λήθης.

Βομβαρδιζόμαστε με άπειρα άρθρα διατροφής που υπόσχονται πως βελτιώνουν τη μνήμη, καθώς και από ατελείωτες εφαρμογές υπενθύμισης, που μας μεταφέρουν όχι μόνο ότι η τέλεια μνήμη είναι εφικτή (δεν είναι!), αλλά και ότι το να μην ξεχνάς ποτέ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να είσαι ικανός. Κατά ειρωνικό τρόπο, ο φόβος ότι η λήθη σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί σου είναι αυτοκαταστροφικός. Είναι ο λόγος που κάποιοι αντιστέκονται σε πολλά υποσχόμενες στρατηγικές.

Η δύναμη της συγχώρεσης: Ελευθερώνοντας τον εαυτό σου και τους άλλους με 5 απλά βήματα

Η μνήμη κάνει τη ζωή μας ουσιαστική, παραγωγική και πιο ευχάριστη. Μας επιτρέπει να είμαστε καλύτεροι φίλοι και πιο υπεύθυνοι σύντροφοι, επειδή θυμόμαστε να φτιάχνουμε γεύματα και να οργανώνουμε συναντήσεις με τους αγαπημένους μας. Μας επιτρέπει να είμαστε πιο δημιουργικοί εκτελεστές στο σχολείο ή πιο εφευρετικοί στην εργασία. Μπορεί επίσης να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου: το να θυμόμαστε να πάρουμε φάρμακα για την καρδιά δεν είναι ποτέ προαιρετικό.

Αλλά η προσπάθεια να είναι τέλειος κανείς στο να θυμάται, μπορεί επίσης να βλάψει τις σχέσεις και να οδηγήσει σε απογοήτευση αν ο σύντροφός του για παράδειγμα ξεχάσει να πάρει προμήθειες για το σπίτι ή αν νιώσει δυσαρέσκεια απέναντι σε έναν φίλο που ξεχνάει τα γενέθλιά του.

Όταν οι άλλοι δεν θυμούνται αυτό που θέλουμε να θυμούνται, υποθέτουμε ότι δεν νοιάζονται αρκετά για εμάς. Αυτή η λανθασμένη πεποίθηση μπορεί να τροφοδοτήσει τον πόνο και τη δυσαρέσκεια όπως διαβάζουμε στο Psychology Today. Σύμφωνα με τον γνωστικό ψυχολόγο Daniel Willingham, συγγραφέα του βιβλίου Why Students Don't Like School, το να θέλεις να θυμάσαι κάτι δεν εξασφαλίζει ότι θα το θυμάσαι κιόλας. Η χρήση στρατηγικών όπως το γράψιμο υπενθυμίσεων και η ρύθμιση ξυπνητηριών βοηθάει, αλλά ακόμη και αυτές δεν είναι άψογες.

Η ανησυχία για τη λήθη τροφοδοτεί επίσης την αυτοαμφισβήτηση, η οποία, με τη σειρά της, επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τους άλλους. Για παράδειγμά, αν δεν θυμάμαι την ακριβή αλληλουχία των γεγονότων, τα αφήνω έξω από μια συζήτηση. Μερικές φορές, η προσπάθεια να θυμάμαι τα πάντα με οδηγεί στο να ξεχνάω να αναφέρω τις πιο σημαντικές πληροφορίες, αυτές που θέλω περισσότερο να θυμάται ο άλλος.

Το να συγχωρούμε τη λήθη, ή τουλάχιστον να την ανεχόμαστε, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αισθανόμαστε θυμωμένοι, πληγωμένοι ή ασεβείς από τη λήθη των άλλων, ούτε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αισθανόμαστε απογοητευμένοι με τον εαυτό μας για τις δικές μας παραλείψεις. Μπορούμε όμως να μιλήσουμε ανοιχτά γι' αυτά τα συναισθήματα και να εργαστούμε για λύσεις, ενώ ταυτόχρονα επιλέγουμε να συγχωρούμε.

Ακολουθούν ορισμένες οδηγίες που θα σε βοηθήσουν να εξασκήσεις τη συγχώρεση τόσο για τη δική σου όσο και για τη λήθη των άλλων:

«Τα έμαθες τα νέα;»: Γιατί το κουτσομπολιό δεν είναι καθόλου καλή ιδέα και τι δείχνει για εμάς

Αποδέξου ότι η συγχώρεση είναι μια διαδικασία. Σύμφωνα με τους επαγγελματίες της ριζικά ανοιχτής διαλεκτικής συμπεριφορικής θεραπείας (RO-DBT), η οποία βοηθά όσους παλεύουν με τη δυσπροσαρμοστική τελειομανία, οι δεξιότητες συγχώρεσης περιλαμβάνουν το πένθος για την απώλεια των προσδοκιών που είχες για τον εαυτό σου και τους άλλους, την εξάσκηση της ευγνωμοσύνης και το να θυμάσαι ότι όλοι οι άνθρωποι μοιράζονται έναν κοινό δεσμό πόνου (στην προκειμένη περίπτωση, όλοι έχουμε ξεχαστεί). Αυτό απαιτεί δουλειά και επανάληψη. Θα πρέπει να μάθεις να συγχωρείς τη λήθη ξανά και ξανά. Με την εξάσκηση, θα πρέπει να γίνει πιο εύκολο και θα έρχεται πιο φυσικά.

Πες ναι στην πνευματικότητα. Η πνευματικότητα είναι η ιδέα ότι υπάρχει μια φυσική τάξη στα γεγονότα της ζωής πάνω στην οποία έχουμε περιορισμένο έλεγχο. Μπορείς να επιλέξεις να επαναπροσδιορίσεις τη λήθη ως μέρος των σκαμπανεβασμάτων της ζωής και να πιστέψεις ακόμη και ότι απροσδόκητα οφέλη μπορεί να προκύψουν από αυτήν.

Βασίσου στους άλλους. Η συγχώρεση της λήθης περιλαμβάνει τόσο την αυτοαποδοχή όσο και το να μην υποθέτεις ότι οι άλλοι θα θυμούνται αυτό που είναι σημαντικό για εσένα. Το να θυμάσαι ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη μνήμης μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο -όλοι έχουμε διαφορετικές ικανότητες όπως και προκλήσεις. Για παράδειγμα, εγώ θυμάμαι καλύτερα τις ιστορίες που μου λένε οι άνθρωποι για τη ζωή τους, ενώ δυσκολεύομαι να θυμηθώ τις διευθύνσεις του σπιτιού μου ή πού έχω παρκάρει το αυτοκίνητό μου.

Κάνε ένα διάλειμμα. Ακριβώς όπως το να κάνεις ένα διάλειμμα για να αναζητήσεις ένα χαμένο αντικείμενο μπορεί να σε βοηθήσει να το βρεις πιο γρήγορα όταν συνεχίσεις την αναζήτησή σου, το να αποφορτίσεις τον εαυτό σου από την πίεση να θυμηθείς κάτι μπορεί να σε βοηθήσει να επιστρέψεις στο θέμα αργότερα με πιο ήρεμη, πιο συγκεντρωμένη σκέψη. Το να κάνεις ένα διάλειμμα ή να το βάλεις σε δεύτερη μοίρα μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να συγχωρήσεις τη λήθη σου.

Η συγχώρεση της ξεχασιάς είναι ένα παράδειγμα του πώς η κατανόηση της ανθρώπινης ψυχολογίας έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να μας βοηθήσει να νιώσουμε πιο ικανοποιημένοι στη ζωή μας, αλλά και να δημιουργήσουμε έναν πιο συμπονετικό κόσμο. Με ακόμα πιο απλά λόγια, μας υπενθυμίζει ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον μαζί και τη μεταξύ μας συγχώρεση για να ευδοκιμήσουμε.