Το Maid του Netflix σε κάνει να εκτιμάς την αξία μίας «ζεστής» αγκαλιάς

ΝΑΤΑΣΣΑ ΣΧΟΙΝΑ

Ανανεώθηκε: 27 Νοεμβρίου 2021

Το Maid του Netflix σε κάνει να εκτιμάς την αξία μίας «ζεστής» αγκαλιάς

Η κοινωνική / δραματική σειρά που θα σε κάνει να συγκινηθείς, να προβληματιστείς και να εκτιμήσεις περισσότερο.

Έπιασα το πληκτρολόγιο και δεν ήξερα από τι να πρωτοξεκινήσω. Έγραφα μερικές λέξεις κι έσβηνα και πάλι από την αρχή. Είδα το «Maid» του Netflix και επηρεάστηκα για τα καλά. Ναι, είναι από εκείνες τις σειρές που «σε πιάνει η ψυχή σου». Δράμα, αλλά από αυτά που πρέπει να δεις, αν το «πρέπει» μπορεί να χρησιμοποιηθεί, γιατί όλα σχετικά είναι.

Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή.

Η υπόθεση του Maid

Η Margaret Qualley υποδύεται την Alex, μία νεαρή μαμά που έχει αφιερώσει τη ζωή της στο παιδί της, τη γλυκιά Maddy. Με κάθε τρόπο και με όλη τη σημασία των λέξεων. Αναγκάζεται να φύγει από το τρέιλερ στο οποίο ζουν με τον κακοποιητικό, αλκοολικό σύντροφό της και μπαμπά της μικρής ως θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Χωρίς να έχουν χρήματα ή την παραμικρή βοήθεια από οποιονδήποτε. Η μαμά της, Paula, (σ.σ. Την υποδύεται η Andie MacDowell, που είναι μαμά της Qualley και στην πραγματική ζωή) ζει σαν χίπι πηγαίνοντας από σύντροφο σε σύντροφο, δίχως καμία σταθερότητα στην ψυχολογική της κατάσταση και καμία ικανότητα να φροντίσει ούτε τον εαυτό της, πόσο μάλλον άλλους.

Η Alex ζητάει βοήθεια από το κράτος. Και ψάχνει τα πάντα. Ό,τι μπορεί να δώσει στέγη και τροφή σε εκείνη και την κόρη της. Τελικά, καταλήγει σε έναν ξενώνα θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, πιάνει δουλειά ως οικιακή βοηθός και μαζεύει με κόπο τα ελάχιστα χρήματα που της δίνει η εργοδότριά της, αφού φυσικά έχει αφαιρέσει τη δική της προμήθεια, με την πλήρη απουσία σιγουριάς ως προς τα σπίτια που θα έχει μέσα στην εβδομάδα για να μπορεί να υπολογίσει τα χρήματά της, με όριο τις 30 ώρες αλλά και έχοντας να πληρώσει τα μεταφορικά της, ενίοτε και τα προϊόντα τα οποία χρειάζεται για να δουλέψει.

Ερμηνείες / σκηνοθεσία

Το Maid έχει πραγματικά ένα από τα καλύτερα συνολικά cast σειράς. Οι ηθοποιοί που έχουν επιλεγεί για τους ρόλους για τους οποίους έχουν επιλεγεί είναι απλά ιδανικοί. Οι ερμηνείες είναι τέτοιες που ώρες – ώρες νομίζεις ότι βλέπεις κάποια docu-series. Σίγουρα γνωρίζαμε τη δυναμική της MacDowell αλλά εδώ δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της ασυζητητί. Η δε Qualley ήταν μία έκπληξη. Ευχάριστη. Ίσως «αποκάλυψη». Άφησε πίσω της την καριέρα του modeling που είχε ξεκινήσει από το 2011 όταν ήταν 16 και μόλις έδειξε ότι μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από το «The Leftovers» του HBO ή το «Death Note». Στο Maid έδειξε τα «δόντια» της ηθοποιού που μπορεί να κοντραριστεί με μεγάλα ονόματα του Hollywood. Προσωπικά, μου θύμισε την Brie Larson στο «Room» που η «Ma» τη βοήθησε να δει όλος ο πλανήτης πόσο μακριά μπορεί να φτάσει αυτό που κάνει. Και, ναι, ξεκάθαρα περιμένω να δω το όνομα της Qualley στα Emmys.

Κάτι, επίσης, μου λέει ότι το όνομα της Molly Smith Metzler που ανέλαβε τη σκηνοθεσία θα φιγουράρει πολύ πιο συχνά σε μελλοντικές παραγωγές. Ο τρόπος με τον οποίο έδειχνε την κάθε σκηνή, το ζουμάρισμα, τα μακρινά, η απόδοση των συναισθημάτων, ακόμα και των πιο σκοτεινών – ειδικά αυτών-, η παρουσίαση όλων των πλευρών, βοηθούν ακόμα περισσότερο να εισχωρήσουν οι εκπληκτικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών στην ψυχοσύνθεση του θεατή.

Ψάχνεις τι να δεις; 5 ταινίες στο Netflix για να γεμίσεις το σαββατοκύριακο

Επί του πρακτέου…

Ναι, το Maid είναι όπως και να έχει μία εξαιρετική σειρά. Ίσως μία από τις καλύτερες δραματικές που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Ξέρεις, όμως, γιατί; Γιατί καταφέρνει να σε επηρεάζει και να σε προβληματίζει. Να σε κάνει να εκτιμάς αυτά που έχεις και αυτά που θες να έχεις πριν τα έχεις. Να δίνεις άλλη σημασία στο κάθε τι. Συγκινήθηκα. Στενοχωρήθηκα. Θαύμασα. Αυτό το κορίτσι που στα 25 του χρόνια είχε κάθε αναποδιά στον δρόμο του -έμεινε άστεγη με την κόρη της, δεν είχε χρήματα να φάει, είχε την αγωνία αν θα είχε στέγη πάνω από το κεφάλι τους- αλλά πάλευε. Με νύχια και με δόντια. Πέρασε φάσεις δύσκολες, όπου ένιωθε ανήμπορη, και έβρισκε το θάρρος να συνεχίσει. Σε καμία περίπτωση εύκολα. Γιατί δεν ήταν. Αντιθέτως, ήταν πάρα πολύ δύσκολα με κάθε πιθανό τρόπο. Έπεφτε και στεκόταν και πάλι από την αρχή. Έβρισκε τη δύναμη να σηκωθεί άλλη μία φορά από τον καναπέ. Ακόμα κι όταν περνούσε φάσεις που ένιωθε ακινητοποιημένη, τελικά, συνέχιζε τον αγώνα της ημέρας. Άθλος. Ο απόλυτος.

Όλα εκείνα τα μικρά καθημερινά που δίνουμε σημασία

Σίγουρα ο καθένας έχει τα «δικά του». Προβλήματα διαφορετικά. Κάποιος μπορεί στενοχωριέται που δεν έχει καταφέρει να πάρει ένα μεγαλύτερο σπίτι για την οικογένειά του. Άλλος επειδή θέλει να κάνει εκείνο το ταξίδι ζωής που ποτέ δεν έκανε. Ο διπλανός γιατί βρίσκεται σε μία δουλειά που δεν περνάει καλά. Ο παραδίπλα γιατί δεν μπορεί να συνεννοηθεί με τους δικούς του ούτε στα βασικά. Και τα παραδείγματα συνεχίζονται. Για τον κάθε ένα από αυτούς, μπορεί να είναι τα σημαντικότερα προβλήματα του κόσμου, οπότε ο σκοπός δεν είναι να τα συγκρίνουμε σε κάποια κλίμακα σπουδαιότητας. Όμως, όταν βλέπεις ιστορίες όπως αυτή στο Maid δίνεις λίγη περισσότερη σημασία στα πολύ απλά πράγματα. Αυτά που δεν κοστίζουν τίποτα υλικό, παρά μόνο συναισθηματικό. Σε μία ειλικρινή αγκαλιά. Σε ένα φιλί. Στη βόλτα σε ένα πάρκο ή στο δάσος. Στα τραγούδια και στα παιχνίδια με τους αγαπημένους σου ανθρώπους. Στην πραγματική αγάπη. Αυτή που έχει σκοπό να «ζεστάνει», να φροντίσει, να σε κάνει να νιώσεις όμορφα, να σε εξυψώσει. Όχι να πονέσει.

Το Maid απευθύνεται στην κοινωνία, την οποία και παρουσιάζει με έναν πολύ ωμό τρόπο, χωρίς να φοβηθεί. Δείχνει την σκληρότητα των ανθρώπων και των καθημερινών καταστάσεων ακόμα και ανάμεσα στους γονείς με τα παιδιά τους με τον πόνο που την ακολουθεί. Σε κάνει να θες να κάνεις κάτι για εσένα ή για τους άλλους, κοντά ή μακριά σου. Και κάπου μέσα σε όλη τη σκοτεινιά, καταφέρνει να σου δώσει ελπίδα. Το «φως» που ελπίζεις να έρθει. Σε κάθε επεισόδιο και στη ζωή.