Η «Φόνισσα» κουβαλά κοινωνικά τραύματα αλλά η Πηνελόπη Τσιλίκα έχει τελικά την πιο δυνατή σκηνή
Η σχέση μητέρας και κόρης αποτελεί ένα από τα βασικά ζητήματα που θίγει η ταινία «Φόνισσα».
«Το παρελθόν μια μέρα θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. Δε θα έχει αλλάξει εκείνο, αλλά το μυαλό μας». Με αυτή τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη ξεκινάει η ταινία «Φόνισσα», η οποία βασίζεται στο ομώνυμο αφήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό πριν καν η Tanweer ανακοινώσει ημερομηνία πρώτης προβολής.
Το παρελθόν, πράγματι, μας αιφνιδιάζει και το μυαλό μας πάντα αναζητά λύσεις. Ένα έργο όπως η «Φόνισσα» έχει τη δύναμη να μας ξαφνιάζει με όσα διηγείται για το παρελθόν, αλλά η τέχνη δεν μπορεί να σου δώσει λύσεις κι απαντήσεις, όπως χαρακτηριστικά έχει αναφέρει η σκηνοθέτης της ταινίας, Εύα Νάθενα. Αυτό που μπορεί, όμως, να κάνει είναι να μας βοηθήσει να ψάξουμε τις απαντήσεις, που είναι μέσα μας.
Με αφετηρία αυτή τη φράση, την οποία ο Οδυσσέας Ελύτης έγραψε για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, η Εύα Νάθενα και η Κατερίνα Μπέη (σενάριο) μας ταξιδεύουν στο παρελθόν της ελληνικής επαρχίας και μία ιστορία με βαθιά κοινωνικό χαρακτήρα, στην οποία πρωταγωνιστούν οι Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Mαρία Πρωτόπαππα, Έλενα Τοπαλίδου, Πηνελόπη Τσιλίκα, Χρήστος Στέργιογλου, Στάθης Σταμουλακάτος, Δημήτρης Ήμελλος, Γιάννης Τσορτέκης.
Το συναίσθημα μοιάζει να είναι μπερδεμένο στην αρχή, καθώς προσπαθείς να κατανοήσεις την ψυχοσύνθεση της Χαδούλας, την οποία υποδύεται η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, σε μία καθηλωτική ερμηνεία. Στην πορεία, όμως, τα συναισθήματα γίνονται πιο ξεκάθαρα, κάνοντας μας να διαπιστώσουμε τον βαθύτερο πόνο που βιώνουν οι γυναίκες σε μία σκληρά πατριαρχική κοινωνία αλλά και τα τραύματα που μένουν ανεπούλωτα και «κληροδοτούνται» από μητέρα σε κόρη.
Αλλιώτικη ομορφιά: Μια κουβέντα με την Εύη Ζαφειροπούλου για το μακιγιάζ στην ταινία Φόνισσα
Μία μεγάλη επιτυχία για 144 κινηματογραφικές αίθουσες
Μιλώντας για τη συνεργασία της με την Καραμπέτη, η Εύα Νάθενα δήλωσε σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό Easy 97,2 και την εκπομπή Easy Breakfast: «Όταν είδε τι την περιμένει, απλώς όρμησε θαρραλέα, γιατί την περίμενε μια πολύ σκληρή δουλειά. Το πρώτο γύρισμα που της επεφύλαξε αυτή η ταινία ήταν να ανέβει 2,5 χιλιάδες μέτρα στον Ψηλορείτη για να κάνουμε ένα πλάνο. Κάπως έτσι ήταν και όλη η ταινία, δηλαδή αυτή η ανάβαση και αυτός ο Γολγοθάς που περιέγραψε αυτή η σκηνή. Ήταν πάρα πολύ κουραστικό για την Καρυοφυλλιά, που έβαλε όμως τρομερές πλάτες, και για όλους μας βέβαια».
Η κούραση του cast απέδωσε καρπούς και η «Φόνισσα» κέρδισε εύκολα πρωτιά στο ελληνικό Box Office, αφήνοντας πίσω της την πολλά υποσχόμενη ταινία για τον «Ναπολέων». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί το γεγονός ότι στο εναρκτήριο τετραήμερό (30/11-03/12), η ταινία από την Tanweer έκοψε πανελλαδικά 78.074 εισιτήρια, ενώ για το ίδιο διάστημα ο «Ναπολέων» 20.038 εισιτήρια.
Η «Φόνισσα» έδωσε ακόμα μία ανάσα στους κινηματογράφους της χώρας, ξεπερνώντας ακόμα και το άνοιγμα της ταινίας «Ευτυχία» (51.473 εισιτήρια) και αποδεικνύοντας ότι το ελληνικό κοινό συνεχίζει να εκτιμά και να επιβραβεύει την ποιότητα.
Η Καραμπέτη κουβαλά τα τραύματα της Πρωτόπαππα και γίνεται η «Φόνισσα»
Το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη αλλά και η παρουσία της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη αποτέλεσαν βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία του έργου που βοήθησαν στην επιτυχία. Τα αποθεωτικά σχόλια δε σταματούν, όμως, στην ερμηνεία της ίδιας της Φόνισσας, αλλά και στην παρουσία της μητέρας της, Δελχαρώς (Μαρία Πρωτόπαππα), η οποία τη στοιχειώνει και γίνεται η βαθύτερη αιτία της σκληρότητάς της.
Η Φραγκογιαννού (Καραμπέτη) πνίγει βρέφη και μικρά κορίτσια θεωρώντας ότι τα βοηθά να απελευθερωθούν από ένα δυσοίωνο μέλλον. Μάρτυς της ο Θεός αλλά και η ανάμνηση της μητέρας της, Δελχαρώς (Πρωτόπαππα), η οποία μπορεί να μη βρίσκεται στη ζωή, αλλά εμφανίζεται πολύ συχνά στις σκέψεις της Φραγκογιαννού.
Με αυτόν τον τρόπο, ανακαλύπτουμε τα τραύματα που κουβαλά η πρωταγωνίστρια, όσο μάχεται να σώσει ψυχές, σκοτώνοντας ζωές.
Σε παλαιότερη συνέντευξή της, η Μαρία Πρωτόπαππα είχε δηλώσει για τον ρόλο της «Η μητέρα της Φόνισσας στην ταινία επισκέπτεται την Χαδούλα λίγο ως ανάμνηση και ως βαθύτερη αιτία της σκληρότητας και λίγο ως υποσυνείδητη συνοδεία στον δρόμο προς το “ψήλωμα του νου”. Στις σύντομες παρουσίες είναι δύσκολο να μπορέσεις να ενσωματωθείς και να συντονιστείς αποτελεσματικά και με θέρμη. Ευτυχώς η πρότερη γνωριμία μου με τους περισσότερους συντελεστές και κυρίως με τις κυρίες Κ. Καραμπέτη και Ε. Νάθενα έγιναν πλαίσιο στήριξης».
Για τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στη Φραγκογιαννού και τη μητέρα της, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη είχε δηλώσει σε συνέντευξη που παραχώρησε το Νοέμβριο στο queen.gr και τη Διονυσία Καλαποθαράκου πως η ταινία «εστιάζει στην τραυματική σχέση μητέρας-κόρης, δείχνοντας τον ρόλο που αναγκάζονται να παίξουν οι ίδιες οι γυναίκες ως φορείς της πατριαρχικής βίας που και τους ασκείται και που την ασκούν σε έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο· ένα θέμα που αναπτύσσεται κατεξοχήν και στο έργο του Παπαδιαμάντη».
Η Πηνελόπη Τσιλίκα ως Δελχαρώ στην πιο δυνατή σκηνή της ταινίας
Η Φραγκογιαννού είναι χήρα, μητέρα και γιαγιά. Η Πηνελόπη Τσιλίκα υποδύεται μία από τις τρεις κόρες της, τη Δελχαρώ, η οποία μπορεί να είναι συμβιβασμένη με τη ζωή, ωστόσο τη στιγμή που γίνεται θύμα, είναι διατεθειμένη να γίνει και θύτης, πρωτοστατώντας στην αναζήτηση της μητέρας της, όταν οι υποψίες ενοχής για τους διαδοχικούς θανάτους κοριτσιών έχουν θέσει σε κίνδυνο την Καραμπέτη.
Η σκηνή της «αφύπνισης» της Δελχάρως είναι πραγματικά καθηλωτική, αφού αποτελεί και μία από τις κορυφώσεις του έργου.
Η ίδια η Τσιλίκα έχει αναρτήσει μία φωτογραφία από τη συγκεκριμένη σκηνή στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι και η ίδια ξεχώρισε αυτό το στιγμιότυπο.
Το ίδιο έκανε και το κοινό, όμως, που την αποθέωσε στα σχόλια της φωτογραφίας. Ένας χρήστης της έγραψε «Ο,τι καλύτερο έχω δει στον ελληνικό κινηματογράφο!! Συγχαρητήρια», ενώ κάποιος άλλος τόνισε «Αυτή,αυτή η σκηνή...».
Για την ηρωίδα που υποδύεται στην ταινία, η Πηνελόπη Τσιλίκα δήλωσε σε παλαιότερη συνέντευξή της:
«Είναι μια γυναίκα που δυσκολεύτηκα να την προσεγγίσω, να την καταλάβω. Μέσα από τη διαδικασία της γνωριμίας μου μαζί της, εκτίμησα πολύ κάτι που δεν μπορούμε εύκολα να έχουμε τώρα και δεν χρειάζεται αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή. Η Δελχαρώ έχει μια ησυχία, μια εκ των προτέρων αποδοχή για τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω της. Δεν επιλέγει να μπει σε σύγκρουση με τον κόσμο. Παρότι υποψιάζεται ότι θα μπορούσε να έχει μια διαφορετική ζωή, επιλέγει να βρει την ομορφιά μέσα στην ασχήμια που ζει. Αυτός είναι ο τρόπος της να μένει ήσυχη. Έτσι τη χωράει ο κόσμος. Μπορεί να φαίνεται ότι το έργο έχει πατριαρχική δομή, αλλά έχει και πολύ έντονα μητριαρχικά στοιχεία».
Πηγή κεντρικής εικόνας: @fonissamovie