Αφήστε ήσυχο τον Χριστιανόπουλο

Τα ποιήματα του ζήτησε να βγουν από τα σχολικά βιβλία γιατί είναι ανήθικα και διαφθείρουν τους νέους. Δε θέλει τίποτα να γραφτεί στον τάφο του, αλλά ας ποινή ότι θέλουν, σάμπως αυτός θα ακούει. Όταν επιλεγεί να δώσει συνέντευξη -σπανίως- θέλει ακριβά στο χρόνο και περιμένει με νερό και βύσσινο γλυκό του κουταλιού, στο τραπεζάκι. Τον έχουν κυνηγήσει ιερείς, χρυσαυγές, μπάτσοι. Τώρα τον κυνηγούν τα ΜΜΕ αφού είδαν τα νούμερα τους να ανεβαίνουν σε τηλεθέαση αφήνοντας τον λόγο του να ακουστεί. Οι ποιητές δε κόβονται στα μέτρα μας. Η ποίηση δεν είναι για ροζ λευκώματα με καρδούλες. Είναι πράγμα εμπρηστικό και κοσμογονικό. Καταστρέφει και ξαναχτίζει. Αφήστε ήσυχο τον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Άλλωστε δε ζήτησε ποτέ την προσοχή της. Και αν μίλησε στις τηλεοράσεις, απ αυτές που δεν έχει σπίτι του, στο κάτω κάτω, έχει δικαίωμα και εκείνος να διασκεδάσει. Χαμογελαστέ και λίγο. Μη παίρνεται τον εαυτό σας σοβαρά. Ούτε εκείνος το κάνει. Και έχει ο ίδιος πει, πριν χρόνια σε ένα μοναχικό του στίχο «και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, ξεχάσατε, όμως, πως είμαι σπόρος». Και ακόμη:

«Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία,
δε θα πει ανοίγω ένα παράθυρο για τη συναλλαγή.
Τέλειωσαν πια τα πρελούδια, ήρθε η ώρα του κατακλυσμού.
'Οσοι δεν είναι αρκετά κολασμένοι πρέπει επιτέλους να σωπάσουν,
να δουν με τι καινούριους τρόπους μπορούν να απαυδήσουν τη ζωή.
Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.
Να μη με κατηγορήσουν για ευκολία, πως δεν έσκαψα βαθιά,
πως δε βύθισα το μαχαίρι στα πιο γυμνά μου κόκαλα.
όμως είμαι άνθρωπος κι εγώ, επιτέλους κουράστηκα, πως το λένε,
κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει;
Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.
Βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του».